Dinsdag, met wat regen in de morgen . . .

 

Dankbaar zijn, het is een gave om dat te kunnen, zeker als je ziek bent of ziek bent geweest.  Ik ben dankbaar dat ik gisteren die dikke bom met antibiotica nog heb ingenomen, ook al kon ik weeral niets meer eten daarna, ik ben dankbaar dat dit bestaat en dat mijn lijdensweg van 7 dagen zo goed als voorbij kan zijn . . . als straks ook alles weer in zijn normale plooi valt !

Ja, die dikke bommen met antibiotica om mijn gordelroos onder controle te krijgen, het was dus vermoedelijk mijn laatste in de serie, steeds voorzichtig zijn met dit te denken want het kan heel snel omslaan, dat heb ik ondervonden.  De medicatie was zelf veel erger om te verdragen dan dat ik een zware maaltijd zou hebben gegeten !  Geloof me vrij, vaak had ik daar iedere dag last van, de ene dag al iets meer dan de andere en gisteren was weeral zo'n pechdag, ik draaide weg in de morgen, moeilijk als je dan jezelf wil verzorgen, al was de oudste dochter ook wel snel aanwezig in de voormiddag, ik heb er de ganse dag weeral zo erg van geweten aan mijn maag en ingewanden, dat ik van mijn avondmaal maar amper de helft heb gegeten.  Dan ineens stopt het met die zin om te eten en ervan te genieten en kan ik alles opzij zetten . . . om het dan uiteindelijk toch weg te kieperen bij het gft !

En als je denkt dat ik overdrijf, wel ik overdrijf niet, ik heb me deze morgen dus gewogen en er zijn weeral een viertal kilo's verdwenen van mijn gestel, niet dat ik het erg vind maar zo zie je maar dat er snel wat wegsmelt van wat je eerder had opgebouwd.  En echt goed aanvoelen doet mijn lichaam ook niet, ook al hoef ik me met die blaasjes niet meer bezig te houden, dat is voorbij, die zijn als sneeuw voor de zon verdwenen . . . over een dikke week was het nog gans anders.  Zelf kon ik dat niet zo goed bekijken want had geen spiegel voorhanden waarin ik me kon keren en draaien om dat alles eens goed te overzien.  Ik vertel maar wat mijn dochters ervan hebben verteld, ik draag er nog de sporen van die ik wel kan zien en dat is op mijn rechterheup, die was heel goed bedeeld.

En denk nu niet dat dit alleen blijft bij de gordel, neen, ik zat ermee tot in mijn liesplooien en alles, overal stonden van die blaasjes.  Maar die hadden we snel behandeld, al is het toch telkens afwachten hoe lang het duurt, nu voel ik nog dat mijn hemdje blijft hangen aan mijn huid wanneer ik het uit trek, en ja, zo gaat dit ook wel weer voorbij na verloop van nog wat dagen !

Vandaag voel ik me nog niet echt prima om nu dadelijk te beginnen poetsen, heb mijn ontbijt nog niet opgegeten, dat ga ik dadelijk doen en daarna zet ik me toch weer maar even in de zetel neer om mijn ogen weer wat dicht te doen en zien of alles daarna terug beter gaat.  Iedere dag is nog een soort van marteling om weer op mijn positieven te geraken, als dat vandaag zou willen lukken dan wil ik ook wel eens een opruimactie doen hier binnen want ook dat is nodig.  En daarna misschien toch die handige borstel, met doek erover, klaar om ook de vloer aan te pakken.  Maar niet alles tegelijk willen doen, eerst zien hoe je lichaam erop reageert en dan pas er weer zoals naar gewoonte in vliegen !

Ach, het zal wel lukken, weet ge wat ik deze morgen dacht toen ik in de badkamer mijn toilet maakte : ik heb in een paar weken geen ijs meer gegeten !  Raar toch hoe je al snel alles laat liggen wat je lichaam niet echt nodig heeft, ik noem het een snoepje, ik nam tussendoor zo een koffiekop en daar deed ik wat ijs in, een sausje erop en een paar lepels ervan smullen, heerlijk kan dit zijn, daar had ik nu echt eens geen zin in, al zou dat misschien ook wel gesmaakt hebben, waarom denkt je lichaam daar dan niet op om te proberen toch wat ervan te eten ?!

Ik ga jullie nog een fijne dinsdag toewensen, hou je maar binnen wanneer het nat is buiten en probeer je bezig te houden met wat je graag doet, het weer is het weer en we kunnen dat toch niet veranderen.  Mooi zonnig weer wil iedereen maar ook de regen, en die was veel groter nodig dan wat anders, dus nemen we die er maar bij.  Groetjes.