Donderdag, een miezerig dagje ! . . . en tegelijk een verjaardag . . . !

 Het is al op de middag wanneer ik hier aan mijn relaas begin maar dat geeft niet.  Eerder was ik bezig met nog wat uit te printen, al doen we dat niet zo vaak meer, maar dit was iets wat echt wel van belang was.  En wat ik tegelijk dan ook nog doe dat is hetgeen ik heb uitgeprint ergens opzij in mijn mails opslagen zodat ik er later nog wel dadelijk kan op terugvallen.  Het ene is mijn back-up van het andere.  Soms is het wel handig om een tekst op papier te kunnen lezen in de plaats van op de computer !

Maar daar wou ik het niet over hebben eigenlijk, ik dacht aan de datum zonder de maand te bekijken en dan is het op de dertiende reeds zovele maanden en tegelijk jaren, geleden dat we zijn verhuisd in 2021.  Waar is de tijd naartoe gegaan ondertussen, er zijn zovele dingen veranderd in mijn leven, in ons leven als familie, ik ben mijn echtgenoot verloren aan een ziekte waar ook geen kruid is tegen opgewassen, het is de gang van het leven maar het brengt steeds herinneringen met zich mee.  Je denkt er aan terug want in het begin was alles nog redelijk goed, al wisten we wel dat hij ziek was.  Er waren er een groot aantal die dachten dat het nog wat langer zou duren en dat we nog wel een aantal mooie jaren voor de boeg hadden maar dat is niet zo geweest, ik zelf wist dat alles ineens veel sneller is beginnen gaan in zijn ziekte en dat er telkens weer iets weg viel van het normale leven dat een mens nog zou kunnen leven, ook met een ziekte als Alzheimer.

Ik moest de realiteit in de ogen zien en ik wist zo goed als geen ander dat het niet lang meer zou duren.  Hij heeft altijd gezegd dat hij nooit oud zou worden, waarom precies, ik weet het niet maar het zat zo in zijn hoofd, letterlijk en ook figuurlijk, opgeslagen en hij wist dat zijn einde niet meer zover af was, al hielden wij meestal toch wel de moed erin . . . !

Weet ge wat een verhuis van Kessel-lo naar Wezemaal allemaal teweeg brengt, het brengt je leven in een stroomversnelling, zo ging het maar het verliep vrij goed.  Het was een heel aangename zachte dag, raar voor deze tijd van het jaar maar toen de avond viel zaten we hier onder ons twee samen de gebeurtenissen te overlopen en dan kwamen de waterlanders.  Niet bij mij maar bij de echtgenoot, waarom ik zal het nooit weten, hij sprak zijn gevoelens niet meer uit, kon hij het niet of wat, ik weet het niet, konden we op zulke momenten maar in anderen hun hoofd lezen waaraan ze dachten of wat ze wilden zeggen !

Het was een mooie verhuisdag, net de dag voor Valentijn, waar we zelden nog wat hadden aan gedaan eigenlijk en dat er die dag niks meer speciaal zou gedaan worden, dat hadden we in  ons.  Maar ik maakte wel een lekker etentje klaar met daarna nog een dessert, wat het was, ik heb geen idee maar ik zou wel zorgen op Valentijn dat we iets anders hadden dan normaal, een taartje of zo dat kon wel best en dat werd dan ook gedaan en met smaak verorberd !  Op die Valentijn was er nog heel wat werk ook om alles echt hier te krijgen, ik had aan de kinderen gevraagd of ze alles zouden over brengen met een paar wagens en dat verliep vrij vlot eigenlijk, het werd wel een gesleur met de kledij die nog in de kasten hing en de keukenkastjes die gans moesten worden leeg gemaakt, maar samen sterk en na zo een dag sliepen we een rustige slaap . . . gewoon omdat we moe waren, ja, het is telkens wel aanpassen, het zijn andere geluiden als toen we nog in Kessel-lo woonden, ik hoorde ieder vliegtuig dat overgevlogen kwam, ik heb ze nog maanden lang gehoord, ook nu nog wanneer ik niet dadelijk de slaap kan vinden !

Nadien heb ik hier nog alles eens deftig onder handen genomen, de kasten afgestoft met een natte doek en de vloer ook nog een beurt gegeven maar daarna was ook mijn kaars zo goed als uit.  Iedere morgen was het nog altijd wat zoeken naar waar ligt dit weer en waar dat, het lag geen van allen ver uit mekaar maar het is de gewoonte van vroeger die je kwijt was en dat verliep niet altijd even vlot.

Ach, ook nu heb ik nog momenten dat ik de verkeerde deur neem maar dat zijn de oude gewoontes die tussendoor nog even de kop op steken, zeker als je even verstrooid bent of met andere dingen in je hoofd zit.

Nu is alles hier in zijn juiste plooi gevallen, het zou maar erg zijn dat dit nu nog niet zo was !  Ik heb mijn draai hier wel gevonden maar wat mis ik tussendoor mijn domein om een fikse wandeling in te doen !  Al kan ik hier ook goed wandelen, ik kan de berg eens op trekken maar dat doe ik alleen wanneer ik er met volle zin kan aan beginnen . . . zou ik ook nog wel willen doen maar niet vandaag want dat gemiezer kunnen we ook best missen !

Geniet nog van jullie dag, ik blijf mijmeren over wat was, wat er ondertussen allemaal is gebeurd en wat voorbij is gegaan in de loop van de jaren.  Maak er morgen ook een fijne dag van en geniet, liefst van alles samen en als dat even niet kan, dan maar alleen, zoals ikzelf moet doen !  Groetjes.