Maandag en een zonnige mooie en warme week in het vooruitzicht !

Mijn koffiekop is leeg gedronken en in de kan is er ook al niks meer te vinden, dus schakelen we maar over op fris water, al komt het uit de kraan, het is goed drinkbaar water en dat heeft een mens deze dagen echt wel nodig.  Denk er dus aan dat je voldoende drinkt als het warmer is, ik weet dat ik dit heel zeker moet doen, ik ondervind dan zelf dat mijn nieren dat water, dat ik tijdens de dag veel drink, ze roepen mij dan op om meer te drinken, dat zou iedereen wel wat meer mogen doen, zeker als het warme dagen zijn en een mens toch al iets meer dan anders zweet als je wat uitvoert . . . of niet !

Een mens leeft toch wat op wanneer het mooi weer is, zeker als de z on al van in de morgen aan het schijnen is, dat geeft weer volle moed om er tegenaan te gaan.  Al had ik dat in de voorbije week al wel gedaan, ik ben rond geraakt met alles en nog wat, boodschappen gedaan en toch maar weer iets vergeten, ik heb gepoetst en ja, dan valt er op een maandag al niet zoveel meer uit te voeren, al denk ik er nu net aan dat ik nog mijn handdoeken zou moeten wassen, maar wordt het daar straks niet te warm voor, ik weet het zo niet, we zien wel, kan morgen in de vroege morgen ook wel, ik kan die wasmachine wat eerder vullen en klaar zetten om op te springen in de morgen zodat ik die was al kan drogen wanneer ik pas ben opgestaan of zo, we zien wel, hoe ik dat zal regelen.  Niks is dringend, al zijn mijn serie van de handdoeken al opgebruikt tijdens de week, dan zal ik maar aan de andere hoop beginnen, dat zijn die van mijn overleden echtgenoot maar ze komen wel uit dezelfde serie van handdoeken, hele dikke waren dat en die gaan veel langer mee dan die fijne dunne dingetjes.

En de bloemen, ze herleven, ze hebben niks liever dan dit mooie weer maar daar hebben we dit jaar nog niet veel mogen van genieten, ik hoop dat het nu weer even beter zal gaan en dat we daarna ook nog wat mooie dagen zullen krijgen in augustus, want die maand staat ook alweer voor onze deur te dringen om naar binnen te komen, ze mag dat op tijd en stond wel doen maar ik hoop dat ze dus ook mooi weer zal brengen.

Dat doet me eraan denken dat de maand augustus meestal de maand was dat wij met vakantie vertrokken naar Duitsland, in het midden van het Zwarte-Woud, naar Oberwolfach.   Die mooie tijd is voorbij en ik zag daar zeker en vast niet meer geraken zonder dat ik van iemand hulp zal krijgen, zelf dat allemaal regelen met trein en wat weet ik allemaal, dat doe ik niet, daar begin ik niet aan, ik weet wel wat ik zoal moet doen maar om daar mijn hoofd nog te gaan over breken of alles goed zou verlopen, dat doe ik mezelf niet meer aan.  Al mis ik wel die omgeving daar, alles is bekend en alles heb je daar gezien, de mensen ter plaatse kennen je dan ook goed en het is telkens weer even thuis komen.  We gingen dan meestal eens in de omgeving rond op de avond dat we waren aangekomen om daarna naar de kamer te trekken en van wat rust te genieten, niet nadat we iets in de bar of in de tuin hadden gedronken.

Hoe vaak hebben we niet als laatste daar in de tuin gezeten om te praten en te lachen onder ons vieren, het was er heerlijk, ook buiten eten doe ik graag, al heb ik dat hier bij mij thuis nog niet veel gedaan, het was er ook het weer niet naar om buiten te gaan eten !  Ontbijten zou ik niet doen, ik wil rust in de morgen en dat heb je niet als je daar zo open en bloot zit zodat iedereen je kan bekijken die boven of naast je woont, het is niet dat ik geen mensen om me heen kan verdragen maar ik ben dan liever wat op mezelf in de beslotenheid van je huis !

Die tijd is voorgoed voorbij, ik mis het niet echt maar ik denk er telkens met heimwee wat aan terug omdat het zulke mooie tijd was, zeker als je met twee steeds op pad gaat, eender wat je gaat doen, er is altijd gezelschap, alleen zou het nooit meer hetzelfde zijn, dat weet ik heel zeker en ja, ik vraag me dan ook af of ze ooit ginder aan ons nog wel eens denken, ik weet het zo niet, ik denk niet dat dit het geval is, ik heb nochtans een brief en een gebedskaartje verstuurd naar hun adres, wat ze ermee hebben gedaan, geen idee, maar ik denk er nu weeral aan hoe goed het daar toch was.  

Dat is op vakantie gaan : niks zelf meer moeten doen, niet denken aan eten en de was doen en poetsen en dergelijke dingen meer.  Alles verloopt gewoon zoals je dat zelf wil en je trekt er met twee op uit en komt weer opgefrist en wel thuis terug aan, met veel herinneringen, een heleboel herinneringen, het kan zo mooi zijn als je daar gaat wandelen in de schaduw van de vele dennen.

Maar ja, uit mezelf zal het niet komen om weer eens weg te gaan naar hier of daar toe, ach ik zie het niet meer zitten om dat alleen te doen en met iemand anders erbij van kennis, ik weet het niet of dat me zou lukken om me dan rustig te voelen en op mijn gemak, ik zie het niet zitten om dat te doen, ook dat speelt mee natuurlijk, ik ben geen jong veulen meer dat nog mee huppelt met eender wie ik zou kiezen om mee te gaan, tenzij het iemand van familie zou zijn, ik bedoel dan dochters of zo, dat zou nog wel lukken maar of we altijd goed zouden overeen komen, dat weet ik ook niet, al zie ik dat niet zo snel gebeuren ook niet, neen niks voor mij zou ik zo denken, al kan ik echt wel mis zijn.

Nog heel fijne dagen wens ik iedereen toe, ben je met vakantie of niet, geniet er er maar van, het kan maar deugd doen om eens de zon te zien !  Groetjes.