Donderdag, vandaag komen ze de ramen lappen !!!

Vandaag weer een mooie dag volgens de weersvoorspellingen maar of dat ook zal uitkomen zoals ze zeggen is nog wat anders, weervoorspellingen kan iedereen doen maar er boenk op zitten is andere koek !!!  We hopen er natuurlijk op dat ze gelijk hebben die dat zeggen en ook ik wil nog wel een mooie warme dag meemaken, gisteren was er al zo eentje maar toen had ik nog heel wat anders te doen ook dan hier en daar naar het weer zitten kijken of gewoon buiten zitten.

Vlak voor de middag heb ik telefoon gekregen van de tandarts waar ik de laatste keer was geweest, ik had eerder een bericht ingesproken want ik wou hem gewoon zeggen dat ik die ingreep ga laten doen en dan is er op voorhand al wat te bespreken en af te spreken ook, er word medicatie voorgeschreven die je op de dag zelf al moet of mag in nemen en dergelijke, een mens is graag voorbereid en daar had ik eerder ook al aan gedacht.  Ik dacht toen : hoe ga ik die medicijnen halen als ik nog half groggy ben thuis gekomen, want dan kan ik ze ook niet meer gaan halen waarschijnlijk, dat is een dag die verloren is voor mij maar waar ik heel wat te stellen zal krijgen : eerst met mezelf om weer in een normale toestand te geraken tegen dat ik naar bed moet gaan en ten tweede om alle medicijnen op tijd en stond bij mij te krijgen !?  Maar ook dat wordt wel opgelost, ik krijg ze op voorhand voorgeschreven en ook nog wat om te kalmeren maar of ik die ga nemen, ik weet het niet echt of ik dat wel ga doen.  

Ik heb een soort van voorgeschiedenis, vroeger nam ik een hele tijd Xanax in, een medicijn dat je doet kalmeren en ook de angsten doet verdwijnen . . . maar je kan daar ook verslaafd aan worden, na lange tijd is het ook in gans je lichaam verspreid en kan je dat heel moeilijk missen, al ben ik er wel met wat geduld vanaf geraakt.  Ik ben alleen bang dat ik er terug naar ga grijpen als ik het even heb geproefd, wat me een beetje bang maakt maar ik ben blijkbaar toen wel sterk genoeg geweest om het van me af te zetten allemaal en daarom sta ik wat op twijfel.  Ik weet dat ik een lange tijd onder behandeling ga blijven bij de tandarts om zowel die tanden te trekken, als de implantaten te laten zetten en daarna ook nog die voorlopige brug te laten aanbrengen.  Het zal die dagen echt wel erg zijn om dat allemaal mee te maken maar ik moet er toch doorheen, geen beter moment dan doorbijten wanneer de tijd ervoor is aangekomen.  Ook krijg ik voorschriften van wat ik mag eten en dergelijke en daar luister je ook best maar naar wil je niet voor een onoverkomelijk probleem te komen staan dat er ontstekingen komen, ik heb het bij anderen gezien wat het in je mond kan aanrichten en je kan best voorzichtig zijn in dit geval.

Maar nu genoeg over mezelf, 'k heb op woensdag ook niet stil gezeten, ik heb zowat alles opgeruimd van potten en planten die weg mochten, 'k heb in de keuken heel wat afgewassen wat je meestal met de hand moet doen : die waterkoker onder handen genomen, ook de waterfilter en dan nog de koffiezet wat proper gemaakt aan de buitenzijde.  De andere stukken die steek ik meestal wel bij in de vaatwasser, niet iedere dag natuurlijk maar zo tussendoor wanneer ik meen dat het nodig is.  Zo ben ik toch alweer wat gedaan ook van die kleine dingen die je anders maar meest links laat liggen, deze keer is alles weer op het rechtse spoor gezet zodat we ermee verder kunnen.

'k Heb dan nog wat papieren gesorteerd die hier nog op de hoek van de tafel lagen, iets wat nodig was om terug eens in handen te nemen en op te bergen waar het thuis hoort.  Het waren vooral handleidingen, je kent dat nu nog wel allemaal maar wanneer je een bepaald toestel niet meer gebruikt in een bepaalde tijd, dan sta je daar met je mond vol tanden en kan het niet meer in gang krijgen . . . meestal dan nog wel omdat de batterij niet opgeladen is of gewoon dat je de verwisselbare batterijen moet vervangen, het is telkens wel weer iets dat er scheelt . . . maar snel kan verholpen worden als je weet hoe of wat.

Tot nu toe voel ik me redelijk goed eigenlijk en mijn neus die loopt nog altijd, ook al heb ik geen verkoudheid meer maar het is toch een teken dat het warme weer goed doet aan een mens !  Dinsdag zijn onze oudste dochter en haar echtgenoot hier geweest en we hebben buiten zitten praten, het was aangenaam weer en ik heb gelukkig geen muggen zien vliegen, het zou geen van ons goed hebben gedaan om gestoken te worden want we zijn er allebei niet echt gek op !  Ik zelf word heel snel gestoken, ze lusten mijn bloed alsof het niks is en ik wil ze dus liever niet zien komen !

Vandaag komen ze ook mijn ramen lappen, dat is in de voormiddag en ik weet geeneens wat ik zou moeten klaar maken om op de middag te kunnen eten, ik heb geen zin in niks eigenlijk en als ik aan het eten ben, eender wat het dan ook is, dan vind ik het echt wel lekker, zo zie je maar dat het niet echt nauw steekt wat je klaar maakt !  In de week heb ik pasta gegeten op de middag, daar had ik weer eens zin in en misschien morgen ook nog eens spaghetti maken, het kan altijd natuurlijk, ik heb nog een portie saus staan klaar gemaakt en ingevroren !  Ik zie wel wat ik eet op de middag, had ook al gedacht van weer eens soep te maken maar ik vind dan dat het te warm is voor soep en dan eet ik nog wat meer dan anders als er nog eens soep bij komt, toch maar milderen, ik ben al meer dan voldoende bij gekomen in dit jaar.  Maar dat komt ook omdat ik wat beter in mijn vel zit dan de voorbije jaren, afscheid nemen van een aantal bekenden en familie kruipt telkens in je kouwe kleren, zeker als het mensen zijn die je echt wel heel goed hebt gekend of lief hebt gehad . . . 

Op dit moment kan ik zeggen dat ik het ergste door ben geraakt, het deed me veel meer dan ik ooit heb gezegd en als ik weer eens naar zijn foto kijk, die nog steeds op de tv kast staat, dan denk ik toch, waarom ben je hier weg gegaan, waarom toch niet beter voor jezelf zorgen, net of het was allemaal zijn fout, neen, zo was het echt niet . . . !  Je vraagt je alleen lang af "waarom ik", waarom moet dat nu, waarom dit en hoe komt het dat . . . waar je nooit een antwoord op krijgt maar alleen de pijn wat doet minder voelen bij momenten, dan denk ik terug aan het mooie leven dat we hebben gehad, het leven met zijn twee, veel op stap hier en daar, later werd dat wat minder en nog later bleef daar niks meer van over omdat het covid was die ons plaagde op alle gebied, niet dat we er ziek zijn van geworden maar je kon niet meer doen wat je zelf wou . . . en dat was iets wat we vroeger steeds deden !  Gewoon ons van niks aantrekken, doen waar je zin in hebt op momenten dat je het beste voor jezelf vond !  Ach, als ik denk aan de cruise, aan alles en nog wat wat we meemaakten met onze wagen toen we naar Tsjechië zijn geweest, dat was de max, echt daar heb ik heel wat gezien wat we anders niet zouden te zien krijgen.  We kregen toegang omdat er iemand van Tsjechië bij ons was, Katka die ons allerlei dingen uitlegde en vertelde hoe het vroeger was en die ons liet naar binnen gaan waar meestal voor vreemden de deuren gesloten bleven.

Dat hadden we eerder ook al meegemaakt omdat we meestal onder ons twee op pad gingen, niet in eigen land en hebben we daar ook hier en daar wel geweest maar meestal in het buitenland en dan nog meest van alles in Duitsland, daar zijn de mensen nogal gesloten maar eens ze je kennen ligt dat anders, dan ben je al snel van de familie en zo zijn we dus een kleine veertig jaren bij dezelfde familie geweest, eerst in een pension van iemand uit diezelfde familie en later zijn we op hotel gegaan omdat je daar toch alles wat meer bij mekaar had en niet moest die verplaatsing maken van het pension naar het hotel, heel wat anders en we waren daar uiteindelijk kind aan huis, we aten met de andere vaste gasten die daar kwamen, wij één of twee keren per jaar, de anderen veel vaker en ook met Kerst . . . maar dat feest wou ik telkens liever thuis doorbrengen, al was het maar onder ons twee !  Met nieuwjaar was het thuis de zoete inval en dat vond ik heel fijn, wel veel werk op voorhand aan voorbereiding maar ik hield ervan om dat toen zo te doen. Nu met een veel kleinere living, gaat dat niet meer, onze tafel hebben we nog wel maar die twee verlengstukken zijn weg gedaan omdat we die hier toch niet meer kunnen gebruiken !  Ach, en zo gaat alles stilaan voorbij zonder dat er nog veel aandacht wordt aan besteed.

Je kan nog terug vallen op de vele beelden, want ik had er altijd heel wat van onze vakanties maar dat geeft niet, het zijn altijd mooie beelden om naar terug te kijken, al ben ik er ondertussen al een deel van kwijt gespeeld, hoe of wat, ik heb geen idee maar ze zijn weg, ik vind ze niet meer en dat waren er van onze kinderen toen ze klein waren, jammer maar helaas.

Ach, ik ben weer terug aan het gaan naar hoe het vroeger voor ons was, vergeet dat nu en leef in het heden, dat zou vaak beter zijn maar ik luister naar muziek en een glaasje bubbels erbij helpt me ook niet om alles te vergeten, dan komt alles pas terug.

En nu ga ik er een einde aan breien, ik heb voor de middag nog even naar een uitzending van Zomeravonden gekeken met Sep Van Marke en ik kreeg zelf tranen in de ogen toen ook hij het moeilijk had, het moet moeilijk zijn als je op zijn leeftijd te horen krijgt dat je moet stoppen met koersen omdat je hart het dan zou kunnen begeven.  Zijn we niet allemaal in dat geval, ook wij kunnen iedere dag iets aan de hand krijgen maar ja, je weet het maar nooit, als je iets mankeert en je bent verwittigd, dan stop je er maar best mee, al kan dat heel zwaar vallen.  En net dat heb ik gezien bij Sep die wou doorgaan maar de woorden niet meer vond omdat de tranen in zijn ogen stonden, vaak, en hij maar zeggen dat hij een "bleiter" was, niks van, dat heeft iedereen wel vroeg of laat, ik had bewondering voor hem dat hij het er wou over hebben tijdens die uitzending, dat maakt een man voor mijn part en ik weet dat hij zijn zachte kant ook mag laten zien, al doen mannen dat niet zo graag, als het zo is dan moet je er ook doorheen, niet verbijten maar je tranen laten stromen.  Zelfs mijn echtgenoot vroeger toen zijn vader werd begraven, nam afscheid aan de kist en zei toen : " dag Pa!" en met die woorden kwamen ook bij mij de tranen, gewoon ze laten komen en rustig verder gaan, een mens is niet van steen.

Maak ook van deze dag weer een mooie dag, laat je gevoelens de vrije loop want tegen houden brengt ons niet verder, laat iedereen zijn zoals hij of zij is en geniet van jullie dagje, maak er een fijne dag ven en vergeet niet te genieten.  Groetjes.