Donderdag, een vondst gedaan . . . leuke herinneringen . . . !

Mooi zonnig blauw en water, de zon die belicht alles en de wereld wordt er een beetje mooier en misschien ook wel beter bij !  Al zal dat laatste wel ijdele hoop zijn want die onlusten hier en daar steken toch ook weer de kop op en oorlog, daar is niks moois aan maar ooit zal het wel eens beter worden zeker ?!

Maar ik troost me vaak met mooie herinneringen, zo kreeg ik op Facebook een allegaartje van beelden te zien van 13 jaren geleden, ik keek ernaar en zocht in mijn archief aan beelden die maand op waaruit ze kwamen en ja hoor, ook daar waren ze terug te vinden.  Ik keek wat aandachtiger na even over het geheel van kleine beelden te zijn gewandeld . . . en toen viel me nog wat anders op, er stond een afbeelding van een tekst en die vond ik zo mooi dat ik die jullie niet wil onthouden, het getuigde van onze vriendschap met twee Nederlanders die samen met ons voor vele jaren lang vakantie hebben doorgebracht, we probeerden telkens in mekaars gezelschap terecht te komen en over die jaren mogen we niet klagen, we hebben de twee mannen verloren aan ieder zijn eigen ziekte, mijn echtgenoot is er niet meer en ja, dan spreken die beelden voor zich en dat er tranen zijn gevloeid hoef ik niet te vertellen zeker.   Ook zo komt er vaak een einde aan de vriendschap die misschien door hen wel verder wordt gezet op de plaats waar ze nu zijn terecht gekomen . . .

Ik ga proberen om die tekst hier gewoon als foto neer te zetten zoals ik die heb opgeslagen, tenminste als ik die nog dadelijk terug vind in al mijn archieven over beelden die zowel de overleden echtgenoot als ikzelf maakten als we met vakantie waren, heerlijk om dat weer te vinden, daar had ik eerder al naar gezocht maar nooit gevonden en toch wist ik dat het ergens wel zou zijn . . . !!!

Toch nog even wat anders uitleggen, wij waren reeds vele jaren in hetzelfde dorp te gast bij dezelfde familie, ook zij waren daar reeds lang maar niet zo lang als wij en toen besloten ze om dat te vieren.  Wij hadden aan de cheffin van het hotel gevraagd of ze voor de mooie glaasjes voor de schnaps die mooi waren uitgevoerd, hun naam kon laten graveren, ze waren er heel tevreden mee dat ze het zo konden oplossen en ja hoor, ook dat lukte.  Ieder van onze vrienden kreeg dus van ons zo'n glaasje, zelf hadden we er niet aan gedacht om er ook voor ons te vragen maar we waren tevreden toen we hun gezichten zagen als we hun geschenk hadden overhandig.  Het was iets waar zij zo naar uit keken en een glaasje als aandenken zou hun dus echt plezier kunnen doen, wat ook gelukt was, alleen wisten ze niet dat dit alles met medeweten van de baas en de bazin van het hotel was geregeld.

Hierboven zie je dan ook mijn klad dat ik maakte van het briefje dat ik erbij had gedaan, hun gelaat was geld waard en het deed iedereen deugd om het glas te heffen op een mooie dag en een mooie vakantie !  Dat was allemaal in 2010 in Oberwolfach, een dorp, naast de stad Wolfach, in het Zwarte-Woud, waar we samen zo lang naartoe zijn geweest.

Het was toen het jaar dat de vakantie niet echt zonnig is geweest, ik heb veel beelden ook vanuit de auto gemaakt, gewoon om de tijd te doden dat je onderweg bent.  Iets wat ik anders nooit deed maar uit verveling doe je allerlei dingen en dat was er dus eentje van.  Ik herinner mij dit als een jaar dat ik mijn fleece niet heb uit getrokken als ik ergens naar binnen ben gegaan, het was overal kil en vochtig in mijn gedachten maar we hadden wel een heel mooie tijd met onze kabouters, dat is ook iets wat ik me nog herinner.  We fantaseerden erop los over die kabouters wat ze allemaal deden en wat ze mogelijk tijdens de nacht ook nog deden maar waar we geen oog op hadden omdat we zelf de slaap der rechtvaardigen in ons bed doorbrachten !

Herinneringen zijn er om te koesteren en dat doe ik al de beste maar zo iets terug vinden wat je dacht van niet meer terug te zien, wel, dat doet deugd, ik heb er lang over nagedacht maar uiteindelijk toch besloten er hier iets van te vertellen, hoe fantastisch die vakanties was en die zijn voor mij voorgoed voorbij, al begin ik nu wel eens terug na te denken of dat echt zo moet zijn, ik ben er nog en kan het nog wel doen ook maar ga ik daar terug mee beginnen . . . ik ken mezelf, en dan zeg ik volmondig neen, ik wil dat niet meer meemaken, ik heb er de laatste jaren zo geen goede herinneringen meer aan gehad en dat was voor mij echt wel een domper, ik ben bang geweest op de baan omdat ik wist dat het niet meer ging, ach, het kan verkeren maar ik trap er niet meer in, het is de drukte er omheen niet echt meer waard.  Laat mij maar verder doen zoals ik nu bezig ben en zo lang ik gezond ben en nog kan genieten van wat ik heb en wat ik vroeger heb meegemaakt, het was mooi, heel mooi maar ooit komt er toch ook een eind aan . . . !

Geen woorden over het weer of over wat je had gedaan of niet, die kunnen dit geluk dat mij te beurt viel een paar dagen geleden niet overstemmen toen ik dit "kattenbelletje" terug vond, ik dacht echt dat ik het nooit meer zou weerzien maar geluk ligt immers in een klein hoekje verborgen . . .  in dit geval dankzij Facebook waar ik ook van zulke dingen al had gepost in de voorbije jaren !

Nog een heel fijne donderdag, geniet van jullie dag, maak er ook een mooie dag van en vergeet vooral niet te genieten van elk moment want dat komt nooit meer terug !  Groetjes.