Maandag . . . we gaan naar Kerstmis toe !

We gaan inderdaad naar Kerstmis toe, vanaf nu is het een week die eindigt in een feestdag die tegelijk ook nog in het weekend valt, en volgende week gaan we naar een nieuw jaar toe.  Waar is de tijd naartoe, weet ge dat we al bijna een vol jaar hier in ons nieuw appartement wonen, immers zijn we verhuisd op 13 februari en zover zijn we daar nu ook weeral niet meer vanaf . . . al zullen er wel nog wat dagen verlopen eer het zover is !!! 

Even stilstaan bij wat nog maar pas lijkt gebeurd te zijn en dat ook alweer bijna een jaar verlopen is sinds we hier wonen !  De tijd vliegt inderdaad en het was in mijn gevoel steeds vrij druk, met allerlei toestanden : de gezondheid van de echtgenoot heeft daar een groot deel in maar ook dus onze verhuis.  En daarna volgt de zomer die geen zomer was zoals we die gewoon waren van de voorbije jaren, veel regen en overstromingen hier en daar, ook hier heeft het wel tot aan onze lippen gestaan maar we hebben er geen last, of toch weinig last, van ondervonden.  Daarna hebben een aantal gebeurtenissen alles wat versneld wat met de gezondheid van de echtgenoot te maken hebben, hij is dan in september opgenomen in het ziekenhuis.

En wat dan moest dienen voor wat onderzoeken is ondertussen in december wat uitgelopen en zal ons nog leiden tot in januari vermoedelijk.  Immers ze krijgen daar volle 3 maanden om uit te dokteren hoe ze hem het beste kunnen verder helpen in zijn ziekteproces.  Niet alleen de ziekte maar ook de gedragingen en medicatie spelen een rol en dat is hopelijk verholpen na deze periode.  Nu pas begin ik me wat erin te schikken dat het zo heeft moeten zijn, dat het gewoon zo niet verder kon.  De echtgenoot met een sterke wil en wat hij zag en dacht dat moest en zou zo gebeuren, voor wat anders zou hij nooit tekenen maar ja, zo werkt dat niet wanneer je in een rusthuis of ziekenhuis moet verblijven !  Daar willen ze de rust bewaren en gelijk hebben ze ook nog op de koop toe.

Alleen dat "verdwijnen" van de garderobe van de echtgenoot stoot me tegen de borst.  Ik heb nogmaals een bericht achter gelaten voor wie het aanbelangt in verband met het verdwijnen van al die kledingstukken en daarbij nog de horloge, leesbril, tondeuse en scheerapparaat van de echtgenoot, het is niet niks als je daarbij de pyjama's en onderdelen ervan telt die we zijn kwijt gespeeld, ik vraag me nog steeds af waar die allemaal blijven en waar ze nu zijn, bewijs maar eens dat die van u zijn !  Ook de zomerse spullen die hij mee had van in het ziekenhuis tot zijn opname in dit instituut, waar is alles gebleven, van polo's en dergelijke tot die zomerpyjama's, het heeft geen naam of ik ben het kwijt.  Een kast die steeds vol lag met zijn kledij . . . en die van mij in de nabijheid, wel die is nu half leeg, wil dus zeggen dat het echt wel veel is dat er weg is, ik kan zelf al niet meer zeggen hoeveel en een groot aantal is daarvan gemerkt maar je ziet er niks meer van terug, ook al staat je naam er in !!!  En dat is iets wat er bij mij niet in kan, hoe eerlijk zijn de mensen tegenwoordig nog, ik heb zelfs een broek van de instelling met opzet laten liggen in zijn kast, eens zien hoe lang die erin blijft liggen voordat ze gebruikt wordt, het is net of die willen ze niet mee nemen !  Alle andere stukken werden gecontroleerd en slecht bevonden blijkbaar !  Hoe weten ze dat dan en hoe komt het dat ook andere dingen niet meer terug komen, ook al behoren die aan pyjama's die hij nu zelf draagt, hoe komt het dat er niks van in de was is terecht gekomen ?!

Ik heb daar eerder gezegd dat ik niks nieuw ga aankopen, al heb ik dat wel al gedaan, kwestie van voorzien te zijn op zijn overbrenging naar het rusthuis.  Ik kan hem daar toch niet afleveren zonder dat hij nieuwe kledij heeft, ik hoop maar dat we alles daar kunnen houden wat van hem is, zijn sokken zijn ook dapper uitgedund, de goede warme wollen spullen zijn reeds verdwenen, die welke nu getekend zijn die belanden in de wasmand, en waar is al de rest dan naartoe ?!  Eerlijke mensen zijn er niet meer op aarde blijkbaar of is dat alleen in de omgeving van het Brusselse dat er zoveel verdwijnt, ik weet het niet maar het zint me niet en telkens als ik er weer over schrijf dan maak ik me er kwaad in, wat ik beter niet kan doen maar ja, dat is de aard van het beestje, mijn rechtvaardigheidsgevoel speelt dan de hoge toon maar dat helpt niet als anderen het naar de vaantjes helpen met hun slecht gedrag.  Zouden ze al die mensen niet eens leren wat juist is en wat niet ?!  Moeten ze die niet beter heropvoeden en medicatie geven tegen al die diefstallen !?  Want dat zijn het tenslotte, ook zijn mooie blauwe fleece, getekend en wel, is nog niet terug van rond 11 november, reken maar uit waar die zit en wie die heeft, dan weet je misschien wie de dader is ?!  Zoiets wordt dus niet gedragen want dan zou ik wel eens iemand tegen komen die weer zijn kledij draagt, wie weet hoeveel stukken zijn er reeds weg waar ik geen idee meer van heb dat die er ook nog waren, denk er niet meer aan of je vergalt al je feestdagen die eraan komen voor jezelf !

En dan sta je er verstomd van dat je in al die tijd, van september tot nu, niet goed slaapt of niet in slaap kan geraken omdat je 's avonds ligt te tobben in je bed, dat je weer op staat na een dikke anderhalf uur wakker te liggen, aan hem denkt en aan alles wat dat met zich mee brengt.  Een mens zou van minder gek worden !  Gelukkig sta ik nogal stevig op mijn benen maar het zou alles veel lichter maken voor mezelf als de rust ook helemaal kon weerkeren, in zijn leven maar ook in het mijne hier alleen thuis.  Echt waar, ze kunnen me geen mooier geschenk geven dan zo snel als mogelijk hem weer laten vertrekken omdat aan zijn probleem is verholpen, we zouden allemaal zo opgelucht zijn, je hebt er geen idee van wat dit met een mens kan doen . . . !

Op het moment is het nog niet allemaal opgelost maar we leven op hoop, dat het volgend jaar inderdaad wat beter mag zijn voor ons allemaal, ik kijk er nu echt waar naar uit, dat hou je niet voor mogelijk hoe erg zelfs . . . dat het opgelost is allemaal !

Nog een fijne week wens ik iedereen toe en probeer van alles te genieten alsof het je laatste keer was dat je het mee maakt !  Ik gun het iedereen en vergeet het niet, de tijd die je laat voorbij gaan die komt nooit meer terug !