Donderdag . . . we naderen de Kerstdagen . . . !

Zoals je ziet verkeert ook mijn blogje wat in kerststemming, toch met de afbeelding van hierboven, een grote kerstboom kon ik zo dadelijk niet terugvinden want ik vond die allemaal wat te sierlijk om hier neer te zetten, wat over gevuld eigenlijk naar mijn smaak !  Ach, we geraken zo ook de kerstdagen weer door, ik zie er deze keer niet echt tegen op, gewoon omdat er toch ook wat mooi nieuws ons kant uit kwam en dat helpt wel een beetje.

Gisteren was het echt mijn dagje niet, ik heb allerlei dingen gedaan die niet altijd even goed zijn afgelopen en achteraf bezien wil ik die dag beter vergeten.  Zo ging ik in de morgen reeds op pad naar het warenhuis want ik had allerlei dingen nodig en dacht nog een dikke plak kaas mee te brengen van de winkel zodat ik tussendoor eens een blokje kaas achter mijn kiezen kon steken.  Zeker wanneer ik zo eens wat naar tv zit te kijken, in de loop van de dag of tijdens de avond, gewoon wanneer ik daar zin in heb.  En kaas was meestal mijn favoriete eten bij een boterham maar daar ben ik door omstandigheden moeten van af stappen, het had eerder met mijn medicatie te maken maar kom, dat vergeten we nu even, dat is niet van toepassing !

Ik had dus mijn boodschappen gedaan en dacht nog dadelijk wat aardappelen te gaan halen uit de automaat in mijn buurt, dat is handig en er staat dan ook een gevulde broodautomaat naast, daar kon ik dan tegelijk een lekker broodje halen met meer granen.  Dat wou ik dan ook doen en nam mijn boodschappentas mee om die zak met aardappelen mee naar huis te nemen.  Ik neem meestal een zakje van 5 kilo mee omdat ik dan ook minder betaal per kilo dan voor een zakje van minder gewicht, ook dat telt mee, al doe ik daar wel een hele tijd mee verder zo alleen.  Die aardappelen had ik al snel genomen en daarna naar de broodautomaat, ik had geld klaar gestoken in de zak van mijn mantel, kwestie van wat klein geld te hebben moest het niet juist gepas zijn, ik weet nooit hoeveel ik moet betalen en steek het ook meestal niet in mijn hoofd.  Gewoon omdat het overal wel verschillend is omdat je met verschillende gewichten zit en ook verschillende soorten brood en broodjes.
Dus ik steek wat geld in de automaat en dat lukt best, ik zoek naar de code die ik erbij moet indrukken en doe dat dan ook, ik hoor alles in werking treden . . . maar hoor ook al dadelijk mijn geld terug in het bakje voor wisselgeld terecht komen !  En ik kijk nog eens goed en merk op dat . . . er helemaal geen brood werd bijgevuld.  Hoe lang dat reeds is, daar heb ik geen idee van, ook weet ik niet hoe het komt dat er niks te vinden is maar er steekt nergens nog wat in dus is er wel iets wat niet normaal is zoals altijd . . . en kan ik onverrichterzake terug naar huis zonder het brood dat ik steeds zo graag at !   Jammer maar helaas, ik zal op een andere plek nog eens moeten wat brood meebrengen ook !

Ach en wat ga ik nu doen, wel terug naar het warenhuis, daar breng ik dan tussendoor wat broodjes en dergelijke van mee, dus dat gaan we in de komende dagen nog wel meer moeten doen.  Een geluk dat het warenhuis hier vaak in de voormiddag open is, kwestie van de mensen te helpen die toch nog het één en ander nodig hebben, ook wanneer het zondag of feestdag is.  Maar dan kom je best niet laat om dit te halen, ik ga dan vaak vroeg, na mijn ontbijt.  Dan ligt er nog wel wat voorraad, later zou je ook wel eens verrast kunnen staan van hoeveel mensen dat in de morgen doen van vers brood te gaan halen in datzelfde warenhuis !

Ook ben ik gisteren dus naar de kapper geweest, vlak na de middag eigenlijk, ach al bij al was mijn dag nog vrij goed, alleen een paar voorvallen in de voormiddag maar zo is hij niet verder gegaan, of toch wel een klein beetje.
Toen ik 's avonds bij de echtgenoot op bezoek was, blijkt dat nu zijn groene fluwelen broek weg is, wie neemt dat nu mee vraag ik me dan af ?!  Wat kunnen anderen nu toch doen met een fluwelen broek die reeds lang is gedragen en waar eigenlijk ook wel iets aan haperde.  De rits van de broek is stuk maar omdat de echtgenoot toch steeds gefixeerd zit in zijn stoel heb ik die gelaten zoals ze was, steeds proper gewassen meegenomen terug naar de instelling, zonder er iets aan de hebben gedaan of laten doen.  Want zelf die rits vervangen dat zit er bij mij niet in, ik zou het doen om alles weer in orde te hebben maar ik heb gedacht bij mijn eigen : dat ze die broek nu maar mee nemen, die krijgen ze van mijn . . . en iemand heeft dat dan ook nog gedaan !  Maar wie neemt nu die broek eigenlijk mee, of vonden ze niks meer wat het stelen waard was in die kast, het zijn dan ook vermoedelijk kleine personen die het meejatten want die stukken liggen opzij maar eerder onderaan in zijn kast ?!  Ik heb er melding van gemaakt aan de verpleegster die mijn man kwam halen uit de kamer, vraag me nu niet wat er was gebeurd maar mijn echtgenoot had weer wat plakkers hier en daar op zijn hand.  Meer ben ik er ook niet wijzer uit geworden, ik kreeg niet veel van antwoord op mijn vragen, die dame die hem kwam helpen wist het blijkbaar ook niet maar deed niet veel moeite om te antwoorden ook niet, ze zei gewoon "ik weet het ook niet, niemand heeft daar wat over gezegd !"  En daar kon ik het dan weer mee stellen.

In de loop van diezelfde dag dus, gisteren, had ik meermaals telefoon gekregen van uit de instelling maar daar willen ze ook hun telefoonnummer niet kenbaar maken want ze bellen altijd "privé" als er iets op je gsm schermpje komt !  Dat vind ik ook zo nog iets, dan heb ik al snel de neiging om niet op te nemen, als mensen hun naam niet willen zien verschijnen op jouw scherm, oké, doe het dan maar zo maar dan moet je ook bedenken dat ik niet eender welke oproep steeds zal beantwoorden en zo zijn er wel meer als ikzelf.  Je kan niemand dwingen om zijn telefoon op te nemen wanneer je vooraf niet weet wie het zal zijn.  De mensen die je kent die staan er wel in en dat zie je dadelijk maar wie zich niet wil kenbaar maken moet ook de gevolgen daarvan dragen, besef dat goed wanneer ik op die manier reageer, ik weet ook graag vooraf wie ik aan de telefoon heb zodat ik voor mij kan zien wie er is en wie me vragen stelt.  Niet iedereen binnen laten is mijn goed recht, realiseer je dan dat je dat ook zelf wat in handen hebt !

Al bij al was mijn dag wel echt redelijk gevuld gisteren, vandaag hoop ik op een dag dat ik alles hier in huis wat kan opruimen tegen het komende weekend.  Morgen is het immers reeds Kerstavond en ik wil er hier alleen thuis wel wat van genieten ook.  Niet dat het plezierig zal zijn maar ik wil ook wel eens een vrij rustige dag door maken en dat mag wel, mijn leven was de laatste tijd wel anders dan ik het me steeds heb voorgesteld maar toch, ik maak er voor mezelf het beste van.  Hoe anderen het zien trek ik me niet aan maar ik probeer er steeds wat van te maken zodat ik mezelf goed kan voelen en wat rust vind in wat ik hier doe.

Nog een heel fijne dag verder en bereid ook jullie maar voor op de feestdagen, want het zal weer snel Nieuwjaar worden ook !