maandag . . .

 

Een nieuwe week en een nieuw geluid, vorige week was rijkelijk gevuld met allerlei dingen die nog te doen waren, gewoon uitgesteld wegens de warmte en nadien wat in de vergeethoek geraakt.  Zo heb ik alweer wat rond gezet en gedaan, gepoetst, gekookt, gewassen en opgevouwen, de strijk moet nog gedaan worden maar dat kan morgen of zo ook nog wel vermoed ik dan, of deze namiddag, we zien wel hoe het uitmeet.

Wat ik zou nog zoveel willen doen in deze week dat ik toch al snel wat kleine dingen uit de weg heb geholpen, lees maar gedaan omdat het anders wat te veel wordt.  Zo ben ik gaan rommelen in de kasten, waar nog heel wat ligt wat nooit of nooit meer het zonlicht heeft gezien in meerdere jaren dat was ik echt wel beu.  We zijn dan ook plannen aan het maken van wat nog nieuw moet aangekocht worden en zo begon het eigenlijk allemaal.  Je weet nu wat je hebt maar kan het niet meenemen dus wordt er gewikt en gewogen : lees vooral veel gemeten met de vouwmeter maar ook met een centimeter en met een gewone huis-tuin-en- keukenlat.  Immers willen we niet voor voldongen feiten staan wanneer we in ons nieuw verblijf intrekken !  Ach, het zal nog wel zo'n vaart niet lopen dat we ons helemaal misrekenen maar wat rekenen is toch meegenomen.  

'k Heb dus een paar zakken staan die naar recyclage of naar hergebruik kunnen gaan zodat ze nog een tweede leven toebedeeld is.  Voor een paar stukken is dat mogelijk maar ik weet nu ook wel dat dit niet voor alles op gaat.  Een paar goede stukken heb ik hier nog laten liggen, daar weet ik wel iemand voor die ze kan dragen, toch eerst voorzichtig vragen en daarna zien we wel.  Verder lagen daar nog van die goedkopen katoenen topjes die ondertussen voor mij wel erg gekrompen leken, wat doe je daar nog mee, weg doen, van je hart een steen maken want je draagt dat toch niet meer.  Nog wat topjes die je eens in solden hebt gekocht en die echt niet meer passend zijn, wel die zijn dezelfde weg op gegaan : in de plastieken zak bestemd voor een bepaald filiaal van winkels hier te lande.  Ik wil ze kwijt en zij willen er nog wat goed is uit halen om een tweede leven te geven, ze doen maar voor mijn part ermee wat ze willen, ik draag het toch niet meer, al zijn ze echt niet versleten, jammer genoeg zitten ze mij niet goed meer.

Zo kocht ik kledingstukken om onze gouden jubileum te vieren, vrij vroeg op het seizoen, een bloes met lange mouwen, een heel fijn stofje, daarbij een mooi passende marineblauwe lange broek . . . en die heb ik hier eens een halve dag gedragen, daarna gewassen en ze zijn niet meer uit de kast geweest . . . omdat ik op vrij korte tijd wat aan de hand had en daarna bijna tien kilo dikker ben geworden.  

Dat was op het moment dat ik toen, in 2018, die aanvallen van flauwte kreeg en van mijne sus lag met mijn hoofd in mijn ontbijtschotel waarin aardbeien lagen samen met blauwe bessen.  Ik zie het zo nog voor mijn ogen : ikzelf verward mijn hoofd omhoog doen, mijn blauwe bessen uit de kom geslagen door het landen van mijn hoofd in die schotel, over heel de tafel lagen ze en ook nog wat op de grond.  Ik dwaas recht staan, weer moeten gaan zitten omdat ik me niet recht kon houden, zelf was ik op die eerste dag al met mijn hoofd op de stenen vloer gevallen in de badkamer, veel gekker moest het niet meer worden.  

We reden naar de spoed en ik heb daar toch bijna een volle dag op hartbewaking, met monitor, gelegen maar nooit vaak meer een flauwte gehad, buiten enkele keren zo van tijd tot tijd.  Ik moest al dadelijk een aantal medicijnen laten voor onderzoeken, mocht dit niet en ook dat niet en was bang dat we onze gouden jubileum niet zouden kunnen vieren.  Omdat ik die medicijnen niet meer nam, alsook nog een paar soorten vitamines, had ook veel minder beweging in die eerste tijd, kwam ik bij zonder dat ik er wat tegen kon doen.  'k Ben daarna wel nog enkele kilo's ervan kwijt gespeeld maar veel is er echt nooit meer af gegaan en ik het laat het nu ook zoals het is . . . ik was het beu om te diëten, daarvoor nam ik dan ook die vitamines.

Er volgden ook nog wat onderzoeken bij een hartspecialist, nog wat aanpassen van de medicatie en ondertussen blijft alles weer zoals het is, ook de medicijnen zijn gewijzigd, gewoon een andere soort die beter overeen komt met wat ik verder nog neem van medicijnen.

Ach dat was toen ook een fase van stress, allemaal veel last van ditjes en datjes en daarna bleek het helemaal nog zo'n erg niet te zijn, gelukkig maar, ik dacht al dat mijn ganse leven zou overhoop gegooid worden en zie waar we nu staan, toch al twee-en-half jaar verder en ik voel me beter dan ik ooit ben geweest.  Al is er in de laatste tijd ook wel wat achterwege gebleven wegens corona, wegens de hitte, wegens nog wat allemaal, ja, soms moet een mens wel keuzes maken.  En nadien moeten we dan die schade weer wat in halen maar daar is de winter ook nog goed voor, hopelijk krijgen we terug een zachte winter.  Al mag het wel eens vriezen en ook een dag of wat sneeuwen, als de rest maar verder kan gaan zoals het allemaal gepland is, of toch bijna zonder al te veel haperen, dan zijn we tevreden.

Het is gewoon zo dat een mens in zijn gewone doen nog steeds het meest gelukkig is en zich goed voelt ook bij alles wat hij mag en moet doen om in leven te blijven, gezond en wel.  Al kan je dat niet van alles en iedereen zeggen, jammer genoeg maar het zou zo moeten zijn !  Veel is er niet voor nodig maar alleen ontbreekt ons soms de tijd om er volop voor te gaan net zoals om een wandeling te maken, al doen we dat graag, dat schiet er tussendoor wel eens bij in !  En net dat zou niet mogen maar zo is het bij iedereen wel eens dat dit niet zou mogen maar wel gewoon door gaat alsof er niks aan de hand is . . . ?!

Nog een fijne nieuwe week en maak er ook een mooie week van, wij zullen dat ook proberen en als het weer buiten wat mee zit dan zal het dat ook wel worden !