woensdag . . .

De woensdag was vroeger toen ik nog op bureel werkte, een dag die mijn week doormidden brak en dat was heel erg welkom.  

Ik had voordien immers een zware depressie doorgemaakt waardoor ik een paar jaren niet heb kunnen werken zoals het hoorde.  Ook later ondervond ik nog problemen en kon niet tegen de druk van buitenaf als er iets dringend moest gedaan worden.  Maar mensen die zulke dingen niet hebben meegemaakt die begrijpen niet goed hoe dat kan bij een uiterlijk rustig persoon, zoals ik toen steeds was.  Wat ze vergeten was dat ik toen ook onder de medicatie zat en schijn bedriegt, iemand die zijn verstand gebruikt kon dat begrijpen maar anderen zouden me nog liever wat meer druk hebben gegeven zodat ik weer even thuis zat.   Ja, het was toen geen leuke tijd voor mezelf en voor mijn omgeving, ik mag me gelukkig prijzen dat mijn echtgenoot me steeds goed heeft gesteund en dat heb ik steeds erg gewaardeerd.

Maar die tijden zijn voorbij, ze steken wel even de kop op wanneer het wat moeilijker gaat, zoals slecht slapen, ja, gisteren was het weeral zover, ik begon te draaien in bed en dan kan ik het vergeten.  Maar ik dacht bij mezelf : niet opstaan en blijf rustig liggen, over wat gewone dingen nagedacht, mijn planten en bloemen en zo van die dingen die meestal wel rust geven . . . en ik ben uiteindelijk toch wel in slaap gevallen !

Zo zie je maar dat er niet echt veel nodig is om een mens wat van streek te maken, dat overlijden van een kozijn van mijn echtgenoot heeft er geen goed aan gedaan maar ja, we geraken er wel weer door.  Donderdag is het groeten maar ik ga niet mee, ik wil er niet weer maar eens aan herinnerd worden en terug een slapeloze nacht is geen optie, ik kies voor het veilig thuis blijven.  Naar de uitvaart ga ik heel zeker wel maar dat zal het dan ook zijn, dan is het ergste voor de meeste mensen toch al voorbij of zo goed als, ik vrees alleen dat er weer wat waterlanders bij te pas zullen komen.  Dat zijn we al gewoon, mensen die ik vrij goed gekend heb, al was dat de laatste jaren wel heel wat minder geworden in dit geval, daar kan ik het leed goed van begrijpen.  Wat ook mee speelt is dat hij een dochter heeft die even oud is als onze jongste dochter en dat schept van eigens al een band, zonder dat die familieband er ook nog was.

Daar zat ik dan vorige nacht ook mee in mijn hoofd, het is niet anders, een mens trekt zich dat leed van anderen aan, ik toch, ik ben een softie op dat gebied maar ik schaam me er niet voor, een mens heeft dat of heeft dat niet en zo moeten ze mij dan ook maar nemen !

'k Bereid me dus deze dagen al voor op de vrijdag, ik overdenk alles heel rustig en zal proberen ook me rustig te houden.  Hier spreken me andere dingen ook nog aan, zo vroeg de echtgenoot of er ook deze dagen nog gestofzuigd moest worden, ja, dat moet nog doorgaan, alleen kuisen doe ik niet, wel alles zuiver maken en stofvrij.  Want daar moet ik zelf op letten voor mezelf eigenlijk, ik heb daar wel een lichte allergie van, en als ik alles tijdig poets dan blijft het hier goed om te leven, zo niet moet ik meer medicatie gebruiken en dat ga ik zeker niet doen !

Dus genieten jullie nog maar van de woensdag zoals hij is, maak er vooral een mooie dag van !