woensdag . . .

We zijn weeral woensdag, voor de kinderen maar een halve dag naar school gaan.  En voor de werkende mens is het een dag zoals vele anderen, het hangt er alleen vanaf of je met pensioen bent of niet, of je nog alles kan of niet, want ook dat speelt mee natuurlijk, in alles.

Bekijk me nu niet met een scheef oog, neen, ik kan wel tegen een stootje en zeg het maar als je daar zin in hebt !  Ook ik schop soms tegen schenen hier en daar, niet dat ik alles er zo maar uit smijt, neen, ik probeer het steeds zo te doen dat ik niemand kwets, in mijn ogen toch niet, mocht het al zijn, wel ja, dan is het maar zo, dat moeten jullie wel eens door de vingers zien of gewoon door een roze bril, ook die is soms wel eens welkom.

In de voorbije weken had ik die roze bril ook wel eens nodig, er kwam zoveel op ons af en het lijkt wel of het niet meer te stoppen is, eens het begonnen is met slecht nieuws en zo wil ik dan zeggen.  Al leek dat toen slechter dan het nu reeds is en geraken we er wel zonder kleerscheuren doorheen.

We mogen nog niet erg klagen, er zijn mensen die het veel erger hebben dan wij en die er ook doorheen spartelen, al vraagt dat ook wel wat tijd.  Geduld is een mooie deugd en er zijn er hier die dat maar weinig hebben blijkbaar . . .

Ach, de tijd brengt steeds raad, is het niet vroeg dan is het laat, daar zullen we het maar bij houden, in ieder geval ben ik al blij dat we nu in de lente zijn aangekomen, al is het niet in de lente van ons leven, we zitten reeds heel wat verder want we gaan toch ook al naar de tachtig toe maar we mogen niet klagen.  Helemaal gezond waren we nooit allebei maar het waren maar lichte klachten die we hadden, eigenlijk mogen we ons pollekes kussen dat we zo oud al zijn geworden, we hadden dat zelf nooit van ons verwacht maar ja, wat weet een mens daarvan ?!

Ach, als de zon schijnt lijkt alles weer veel mooier en daar gaan we vandaag toch wel even van genieten als ze zich wil laten zien tenminste.  Ze komt er op dit eigenste moment wel even door maar het is nog niet van harte, welkom zonnetje, verwarm ons hartje zodat dit weer wat langer kan meegaan, ook dat is meegenomen natuurlijk.

En ik die dacht dat ik ziek ging worden : koude rillingen, hoofdpijn, verstopte neus, allemaal dingen die niet veel goeds beloofden.  'k Heb me goed warm gehouden, met allerlei kleine zaken bezig gehouden in huis, water gegeven aan de bloemen buiten en ook hier binnen.  Na een paar dagen was dat terug verdwenen, wat het was, ik weet het echt niet maar ik voelde me toen wat rot eigenlijk.

Nu is dat weeral voorbij, wat het was, geen idee, een allergische reactie op iets wat ik gegeten had misschien, iets wat me niet zo goed was bekomen, geen idee, het leek ineens op mijn lijf gesmeten en is nu terug weg, voorgoed hoop ik maar . . . ach het kan verkeren, wie zei dat weer ?!

Nog een fijne woensdag en kop op, er komen nog wel mooie dagen !