Maandag, een nieuwe week en ook weer zonnig, of niet ?!

We hebben de laatste dagen al echt mooi weer gehad.  'k Heb er niet altijd kunnen van genieten maar tussendoor toch ook wel een beetje.  We hadden andere katten te geselen zoals je misschien eerder al wel hebt gelezen.

Toch wil ik nog wat vertellen over vrijdag, het was een dag van allerlei emoties en 's avonds waren we dan ook stik kapot, moe van daar te zitten wachten, blij met het uiteindelijke resultaat en moe van al die inspanningen, ook gekalmeerd na een lekker etentje met een lekker wijntje erbij, meer moet dat echt niet zijn . . . Er volgde dan ook een heel rustige nacht, heb ook nog nooit zo vroeg in mijn bed gelegen dan op vrijdag, iets wat echt wel uitzonderlijk is voor mijn doen !

Vrijdag waren we, zoals gewoonlijk, toch maar met de wagen naar de consultatie gereden.  We waren rond 9.30 u op de plek waar dat consult plaats greep.  Wel vrij vroeg maar beter vroeg dan laat, al is dat een verkeerd begrip als je over Gasthuisberg spreekt en zijn afspraken.  We hebben meestal wel anderhalf uur moeten wachten voordat het aan ons was.  We zaten daar, bleven zitten, die met ons naar binnen waren gegaan, die waren al lang terug thuis.  Met de bus komen was toen ook geen optie omdat de lijnbussen in ons gedeelte van het land niet normaal uitreden, er reden er wel maar de helft van wat normaal is te noemen.  

Daar kan je dan ook al geen staat op maken, dat was dus al drie dagen na mekaar dat er met die bussen niet te rijden valt als je ergens op tijd wil aan komen !  Van een goede service gesproken, al begrijp ik de chauffeurs ook wel, ze willen een beetje beter verzorgd worden kwestie van toiletten onderweg, ge kent dat wel, een chauffeur heeft zijn vaste stopplaatsen voor zulke dingen maar die zijn niet voldoende volgens hen.  Zelf heb ik er geen ondervinding in, ik weet het dat het hier een probleem is maar daar kan toch ook wel een mouw aan gepast worden zou ik denken.  Alleen mogen ze hun bus zo maar niet onbeheerd achter laten, dat is weeral wat anders, ja, eenvoudig is het niet voor mijn part en ik moet hen wel gelijk geven in die materie. 

Onze wagen in de parking gezet onderin, wij al dadelijk naar het onthaal, we checkten in aan de balie waar er automaten staan en daar kan je zelf alles ingeven wat er nodig is.  Je kan er dan ook tegelijk je parkeerkaart valideren, zo krijg je een vermindering als patiënt.  En vanaf dan naar de afdeling, waar we weken voordien al geweest waren, dus daar kenden we de weg wel.  We namen plaats en nu bleef het dus wachten totdat het aan onze beurt was.  De dame die naast ons had ingecheckt was reeds lang naar huis toe en het was toen nog geeneens aan ons, wat een wachten toch.  

'k Had dan ook gezegd tegen de echtgenoot, wedden dat het rond 11.30 u pas is dat we naar binnen mogen . . . toen ineens ging het wat vlugger, we waren binnen rond 11.15 u toch iets sneller nog dan gedacht.  En toen de dokter ons verwelkomde zei ze dat ze ons er snel had tussendoor genomen omdat haar patiënt er toen nog niet bleek te zijn, of niet was opgedaagd.  Zij had dus een klant van een andere dokter overgenomen en dat waren wij, wij blij met de snellere bediening natuurlijk.  Maar eigenlijk zou zoiets niet mogen gebeuren, dat ge daar meer dan een halve dag zit voor een gewone consultatie.  Ik begrijp ook wel dat er dingen tussendoor gebeuren die voor gaan maar zoveel zijn er dan dan toch ook weeral niet. 

Om een lang verhaal kort te maken : we hadden geluk, mijn echtgenoot was terug vrij van kanker, alles was weg gesneden en we wachten nu nog op een volledig herstel van die stem en de stembanden.  Dat zou wel wat tijd kunnen vergen maar we zien wel, we hebben tijd !  Ik dankte de artsen dan ook dat ze ons zulk goed nieuws brachten, zei er nog bij dat ze met ons niet echt veel werk hadden gehad om dit te vertellen en we trokken naar huis terug.

We gingen naar de parkeergarage en zochten naar onze wagen, we wisten wel dat hij niet zo ver van de lift af stond, vlak eraan maar . . . op welke verdieping ?  We gingen eerst op het gelijkvloers maar daar was het niet, dat zagen we al snel, daarna op een verdieping lager, daar zagen we hem ook niet, nog maar eens overal rond gelopen, ik begon al te zweten in mijn mantel, mijn rug zou snel doornat zijn van het zweet, nochtans had ik geen dikke kleding aan maar ja, je stapt wat en dan begin je van miserie te zweten als je die wagen niet zo snel terugvind !

We besloten de verschillende verdiepingen te doen, niks gekort, geen wagen, dom toch van ons, ik had er niet naar gekeken en de echtgenoot die leek wel van de hand Gods geslagen en wist van niks meer, alleen waar hij in die rij stond.  Nog maar eens naar boven en beneden en toen kwamen we iemand tegen die daar ook de lift nam en vroeg of we iets zochten, ja, onze wagen was ons antwoord.  Hij vroeg dan ook of we niet wisten op welke tekening we stonden, neen, niet naar gekeken ook niet, we waren druk bezig met onszelf en met uit de garage te geraken en zo in het ziekenhuis binnen te gaan en die dingen allemaal.

Wat ik wel wist te vertellen tegen die man was dat we van op de inrit naar de garage we recht door waren gereden en daar geparkeerd hadden, dat was onze redding, hij vertelde ons dat dit op -3 was dat we dan waren aangeland.  Ik bedankte de man, kreeg toen in het oog dat hij een priester was, had zijn col los getrokken omdat hij het waarschijnlijk ook warm had en ging naar zijn wagen, ook in die parking.  We gingen recht van de lift naar -3, kwamen uit de lift en zetten enkele stappen in de richting waar hij moest staan . . . en daar zagen we onze wagen staan.  Dat is een goede les voor de volgende keer, meestal neemt mijn ventje dat voor zijn rekening maar die zijn hoofd stond er blijkbaar niet naar op vrijdag !

Ach, het was dus een vrij spannende dag, we zijn tevreden dat het zo is afgelopen allemaal, we waren thuis en rusten wat uit van de geleden spanning, geen inspanning, al was dat er ook wel bij maar vooral die spanning die uit uw lichaam wegebt, dat heeft een soort vermoeidheid met zich mee.  Ik had eerder al laten horen dat ik eten maken echt niet meer zag zitten, we besloten dan in de vroege avond wat te gaan eten, bij de Chinees waar we nogal eens naartoe gaan, al was het nu al wel even geleden.  We aten van het buffet dat er steeds op vrijdag is, genoten van een lekker drankje en togen weer naar huis toe.  Nog een stuk van het nieuws bekeken en daarna een programma opgezet wat ik eerder had opgenomen en we togen moe maar tevreden, ietwat vroeger dan anders, naar ons bed toe.

Eind goed al goed zeker ?!