woensdag . . .

Na enkele dagen alleen een afbeelding te hebben geplaatst past nu wel een woordje uitleg.

Op 21/1, vorige maandag dus, werd mijn echtgenoot aan zijn stembanden geopereerd, wat resulteert in een paar weken stilte langs de kant van de echtgenoot als gevolg.

Na die weken zou hij zijn stem terug moeten krijgen zoals ze voorheen was, of dat ook zo zal zijn weten we nu nog niet, dat is steeds afwachten.
Eerst was die ingreep bepaald op 4/2, wat uiteindelijk in het vorige weekend versneld werd verschoven naar 21/1 omdat er iemand uit die dag was weg gevallen.  Mijn echtgenoot kwam in de plaats, keuze van de chirurg die zijn ingrepen zelf regelt.  Voor ons was dat een meevaller, toch iets minder lang wachten totdat de echtgenoot aan de beurt was, minder lang zenuwen hebben, minder lang tijd hebben ook om alles te regelen.

Toen de dag van de operatie gekend was, hebben we snel alle afspraken nagekeken, hebben we hier en daar wat verschoven, afgezegd.  Ook kregen we al dadelijk die dag telefoon om mee op het dak te gaan kijken naar bepaalde dingen, dat ging dus wijselijk niet door.  Immers iemand die klaar staat om onder het mes te gaan die gaat niet in de kou op een dak staan bibberen en kou vatten !  Die moet zorgen dat zijn eigen conditie niet in het gedrang komt omdat anders die ingreep niet zou kunnen doorgaan.  Allemaal van die zaken die moeten gedaan worden en waar hij hen de weg moet wijzen om te kijken of alles nog in orde is.  Ook zou tegelijk onze isolatie onder het dak moeten gecontroleerd worden.

Alles waar hij bij nodig is zal moeten wijken voor zijn eigen gezondheid, daar laten we niks tussen komen.  Al is hij daar niet altijd zo slim mee omgesprongen, nu op dit moment moet het wel even opzij gaan en wachten.

Immers, de ingreep was echt wel noodzakelijk, het waren kankercellen die er aanwezig waren en die werden weg genomen.  Was het alleen aan het roken te wijten dat hij dit kreeg, geen idee maar ik vermoed het wel.  'k Was er dan ook steeds lastig voor dat hij dit voor mij niet kon laten en ook voor zichzelf niet.  Hij wou profiteren tot de laatste snik, maar wat als daardoor die snik veel vroeger komt dan je zelf verwacht hebt.  Waarom steeds alles maar weglachen als ze protesteren tegen roken en dergelijke, hem kon niks gebeuren, tenminste dat dacht hij steeds.

Tot hij nu met zijn neus op de feiten werd gedrukt en niet meer anders kon dan toch eens gehoorzamen !  Ja, zo cru stel ik het, ik ben streng voor mezelf op dit gebied maar ook voor anderen !  Zelf ga ik er van uit dat als je steeds alles doet om goed te leven, goed in vele betekenissen, als je voorzichtig met je eigen gezondheid omspringt, als je zorgt dat je altijd probeert om anderen niet te kwetsen, eender op welk gebied, dan meen ik dat je goed hebt geleefd.  

Je kan daarom wel ook goed leven, profiteren van alles wat het leven ons te bieden heeft, van de goede dingen van het leven zoals er zijn : eten, drinken, genieten, met vakantie gaan, wandelen, alles wat je maar graag doet.  En ik weet het ook wel, je springt wel eens uit de band, dat doet iedereen op tijd en stond wel eens, je overdrijft wel eens met een lange, te lange soms, wandeling, zodat je uitgeput op je bed neerploft en geen zin meer hebt om nog wat te doen !  Ook die dingen gebeuren maar als je daar nu deugd van hebt, wel waarom niet ?!

Maar dat roken dat erbij kwam, steeds maar weer, steeds de bovenhand kreeg want hij moest en zou gaan roken terwijl anderen aan tafel zitten !  Je kan het zo gek niet bedenken of 'k heb daar alles wel van meegemaakt, nooit die sigaret kunnen laten . . . tot nu ineens krijgt hij het licht te zien.  Gewoon omdat de huisarts hem zei dat het slecht was toen hij vroeg hoe zijn uitslag eruit zag, bedankt mevrouw dat je hem er gewoon vanaf hielp door dit te zeggen !!!  Dat heeft hem uiteindelijk gered . . . als hij het volhoudt . . . 

Jullie weten niet wat dit met mij gedaan heeft, 'k heb er genoeg tegen gevochten, was vroeger zelf een roker en weet wat het met een mens doet.  'k Heb steeds volgehouden, alleen neemt dit niet weg dat ook ik de sigaret nog steeds lekker vind ruiken als ik bij anderen in gezelschap zit en die zin die blijft, dus voorzichtig zijn . . . en vooral nooit meer herbeginnen !