Vakantie in Oberwolfach (D) van 30/7 tot en met 19/8

Met dit beeld begin ik mijn verslag van de vakantie.

Het was gans onverwacht dat we mekaar in Schiltach (D) waren tegen gekomen, wij hadden zin in een koffie en mijn ventje wou een stuk appeltaart eten.  En wie komt daar aangereden, vlak nadat wij onze wagen aan de post hadden geparkeerd : precies, onze vriend Sander uit Nederland !  We hadden nochtans niks afgesproken maar ik had wel gedacht dat hij daar eens zou kunnen opdagen, gelukkig was er nog een tafeltje vrij bij Bachbeck en we besloten om daar samen te gaan zitten.  Dat we pret hadden blijkt wel uit onze gezichten zo te zien, ik was verbaasd om te zien dat ook ik toch wel een beetje verbrand was in mijn gelaat.

En net dat vind ik dan weeral zo raar, ik verbrand zelden of nooit, het mag dan nog zo warm zijn dat het wilt, ik zie dan wel roder maar na een dag is dat terug weg en zie ik bruin.  Dit jaar heb ik daar wel meer last van gehad, komt dat dan toch door de leeftijd ?!  'k Heb er zelf geen idee van maar ik wil daar toch wel op letten in de toekomst ook, want niemand wil dat je schade op loopt aan je huid, ik smeer me steeds goed in maar er is wel verschil in de crèmes die een mens gebruikt, dat heb ik reeds ondervonden.  Nochtans gebruik ik steeds dezelfde maar ja, hoe komt dat dan, ook de zon is niet meer wat ze vroeger was, het weer is ook niet meer hoe het vroeger was, dus ja, waar ligt de schuld dan ?

Vlinders hebben we ook vaak gefotografeerd, alleen moet die vent van mij eens leren om zijn zoomlens te gebruiken, dan kan hij veel betere beelden maken dan ikzelf maar moet ik dat hem nu steeds voorzeggen ?!  Ik dacht het niet, hij moet dat zelf leren !  Het zijn wel vaak dezelfde vlinders die erop staan maar dat geeft niet, mooi zijn ze allemaal.

Deze vlinder ziet er echter veel donkerder uit, ze verschillen allemaal wel een beetje, zou het met de leeftijd van het diertje te maken hebben ?

En deze is dan weer een geheel andere vlinder maar niet minder mooi, let ook op de kleine kevertjes die overal op de bloemschermen zitten, alsook een bij.

We maken dus dagelijks, of toch bijna dagelijks, één of meerdere wandelingen.  Telkens in het bos of in de onmiddellijke omgeving van het bos, van het woud zeg maar.  En overal zie je omgehakte bomen liggen, hier liggen er ook nog maar die liggen daar alleen om wat te kunnen demonstreren.  Immers in deze omgevingen allemaal hakt men de bomen om maar vroeger werden die niet door wagens naar beneden gebracht maar meestal door het water en door dieren voortgesleept.  Op het water dreven ze met vlotten verder en zo gingen ze van de ene plek naar de andere toe en viste iedereen die er wat mee te maken had, zo maar zijn eigen bomen uit het water op en werden ze gestockeerd.  Nu slepen tractoren die uit het bos en daar worden ze dan samen gebracht op plekken die goed bereikbaar zijn voor andere voertuigen die ze daar komen oppikken en verder vervoeren naar zagerijen.  Die zagerijen zie je dan ook overal te lande waar er zovele dennen staan en sparren die na verloop van vele jaren worden gerooid.

Maar ook wanneer er een storm is sneuvelen er vele bomen, en dat meestal op plekken waar er een felle wind staat of waar de storm echt huis houdt.  Zo was er in de jaren '90 een zware storm, Lothar genaamd, en die ging zo fel te keer dat tot nu toe nog steeds wonden zichtbaar zijn daar waar de bomen sneuvelden, al werden de plekken toen wel snel terug ingevuld met jonge loten, die nu ondertussen reeds een redelijke grootte hebben bereikt. Toen was het echt wel kommer en kwel wanneer je in het bos kwam.  Overal heel veel gevelde bomen, veel boomwortels die ook los waren gekomen uit de grond waarop ze staan, het was een ware ravage.  Gevaarlijk was het ook omdat er hier en daar toch bomen bleven staan die niet meer zo stevig op hun grondvesten stonden, ach, dat waren echt wel droeve tijden voor het woud dat zijn wonden probeerde te helen, wat ook gelukt is als je het nu bekijkt.

Hier zitten we aan de Kreuzsattelhütte op 740m boven de zeespiegel, deze hut werd opgericht door de gemeente Oberwolfach, in het Zwarte Woud, vlak naast de stad Wolfach.

Dat is gelegen in het midden van het Zwarte Woud, letterlijk dan genomen, al zeggen sommige bronnen wel dat het eerder in het noordelijk gedeelte ligt maar volgens mij hou ik het liever op het midden van dat woud.

Op het terras vooraan waar de banken staan, daar hebben we onze lunch opgegeten en het smaakte zoveel lekkerder dan op andere dagen, het was ook een licht zomerse dag, net goed om te wandelen, niet te warm ook niet want dat hoeft helemaal niet.

En zo begon dan onze vakantie, mooi en goed, aangename temperaturen, als nu nog de regen wat weg bleef dan zou het echt wel mooi zijn.