woensdag . . .

Een mooie woensdag wens ik iedereen toe, gisteren was er sneeuw en koud, ben benieuwd wat het vandaag zal doen.  Gisteren was voor ons eerder een rotdag, maar daar vernemen jullie seffens nog wel wat van . . . !

De dag begon al vrij vroeg in de morgen : ineens rond vijf uren in de morgen of eerder halfzes, toen ging er een knal af, een regelrechte donderslag maar zo fel, is te verstaan zo vroeg op de dag maar toch.  Ik ben ervan wakker geworden en ik denk nog wel een aantal mensen met mij, alleen mijn echtgenoot die sliep door !  Zelf ben ik daarna wel even opgestaan om naar het toilet te gaan en weer het warme bed opzoeken, waarna ik ook wel weer de slaap kon vatten.  Want het was deze morgen ook niet echt vroeg dat we zijn opgestaan.  En als slecht begin : weeral geen krant in de brievenbus.

Maar niet getreurd, we deden het zonder krant ook wel, ik keek even naar een opgenomen programma van de vorige dag en toen was mijn dag ook weer wat beter, zo leek het toch even.  Totdat ik de mail open deed, ik las de laatste mail, die kwam van pas, mijn antwoord op een mail naar het gemeentehuis.  Maar wat ik net iets hogerop las : een naam en die deed me de tranen in mijn ogen komen, het was het overlijden van onze vriend Sander.  De tranen vielen al over mijn wangen en toen had ik zelfs de mail nog niet open gedaan, het hoefde niet, ik wist zo wat erin stond.

Onze goede vriend, een Nederlander, die had eerder kanker gekregen, hij was daar reeds een aantal jaren mee bezig en het leek ook nooit goed te komen voor hem.  Maar toen het toch wel even stil bleef dan hoopten we allemaal dat het nog goed zou komen.  Toen hij ons had gemeld dat hij terug een gezwelletje had in de hals en dat die het ademen voor hem moeilijker maakte, dan wisten we allemaal al genoeg, dat kwam vermoedelijk niet meer goed, jammer maar helaas, we kregen nog gelijk ook.  Hij was ten dode opgeschreven en hij liet ons weten dat hij maatregelen had getroffen voordat het zover was en dat er daarmee een zekere rust over hem gekomen was.  Hij beruste dus in zijn lot en dat maakte het niet minder moeilijk maar toch wel een geruststelling dat alles goed was geregeld zoals hij het wou.  Je kan van mij zeggen dat ik een harde ben maar dat is niet zo, ik ben sterk, veel eerder dan hard, ik probeer zoveel als mogelijk alles te begrijpen en er het goede in te zien maar jammer genoeg helpt dat de mensen niet veel vooruit.  Ik weet het ook wel maar iemand met een gerust hart laten afscheid nemen is al heel veel, geloof me !

Ik bleef mailen naar hem en steeds gaf hij me een geruststellend antwoord, ik dacht : die neemt het nog altijd goed op en beseft dat hij er toch niets kan aan veranderen.  Hij genoot nog van een glas wijn, van een porto en dat geluk gunden we hem ook, we hadden hem nog lang in ons midden gehad maar het heeft niet mogen zo zijn . . . dat is al de zoveelste die er tussenuit is gevallen van onze vrienden in binnen- en buitenland.  Maar we weten het allemaal, eens is het onze beurt en die kan veel sneller komen dan we zelf verwachten.

Als je dag zo begint met het overlijden van een goede vriend, dan hangt er steeds een schaduw over die ganse dag, ik zal dat vandaag niet meer kwijt geraken, straks een glas rode wijn op hem drinken en de hoop dat hij het hierboven goed zal vinden en met welbehagen op ons neer kijkt.  Nu ben je weer terug bij je vroegere beste vriend, die ondertussen reeds een aantal jaren geleden is overleden.

De sneeuw in de loop van de dag deed nog eens een duit in het zakje, ook de koude die er nu mee gemoeid is, deed geen goed, neem nu eens alles samen en wat je niet goed vind of afkeurt of eender wat, waar je lak aan hebt, wel dat was er gisteren allemaal aanwezig . . . dagen om snel weer te vergeten dus.

Maar toch wensen we iedereen een fijne dag toe, eender wat anderen meemaken of meegemaakt hebben, maak er ook een mooie dag van maar hou het veilig en gezond !