Maandag, een nieuwe week begint en ben benieuwd wat die ons zal brengen ?!

 

Wat deze nieuwe week ons zal brengen dat weten we nooit, je kan ook proberen van het weer te voorspellen maar dat kan op een dag weer gans omslaan en dan weet je nooit hoe het verder zal gaan.  Misschien nog maar een geluk dat we niet alles vooraf weten want dan zou het leven er misschien wel moeilijker uit zien en probeerden we van ieder mooi moment allemaal te genieten en dat zou ook wat overlast kunnen teweeg brengen, ooit daar al eens aan gedacht.  Is het niet zo dat mensen op een bepaalde plek willen zijn wanneer het mooi weer is, denk zelf maar eens aan de zee, dan zitten de wegen naar zee zo goed als vol en resulteert dat in overvolle banen met ongevallen ten gevolge van de drukte, is het dat wat men wil, ik denk het niet.  Dus laat alles maar zoals het is en laat ons ietwat tevredener naar het weer kijken, tegelijk het nemend als het is, het kan altijd beter maar slechter kan ook nog !!!

Pfff, wat het zal doen tegen woensdag, ik weet het niet maar dat is een dag dat ik niet alleen wil gelaten worden, dan wil ik samen met iemand van onze dochters toch wel iets doen, al is het maar uit winkelen gaan, want dat moet eigenlijk ook nog wel eens.  Dat is uitgesteld omwille van mijn ziek zijn in november van dit jaar en ook die dingen wil ik wel eens opgelost zien.  Zoals daar dan zijn  van een nieuwe tafelbedekking kiezen voor mijn tafel in de living, verder heb ik geen tafel staan maar ook dat zeil is aan vernieuwing toe en geen tijd beter dan de huidige als het even kan !  Samen met nog wat andere dingen kan ik dan best ook die gaan aanschaffen, het is in dezelfde winkel dat ik dat kan bekomen en misschien nog wat schrijfgerief ook mee brengen, ik heb namelijk geen vullingen meer voor bepaalde stiften dus ja, ook dat kan best, tenminste als ze die daar ook hebben, ik heb ze wel ergens anders origineel aangekocht en ik denk dat ze daar alleen die vullingen ook hebben.

Nog zowat van die dingen zoals een geurverspreider voor in mijn toilet of tenminste toch iets wat een aangename geur verspreid, ik wil daar iets hebben, gewoon om de soms minder aangename geuren te camoufleren, ook al staan er droogbloemen in mijn toilet, ik wil er iets wat toch iet of wat een goede geur teweeg brengt.  En nog het liefst van alles er twee stuks van meebrengen zodat je de oude kan vervangen door een nieuwe wanneer de eerste de geest geeft, blijft ook niet altijd geuren en ja, daar moet je ook op voorzien zijn.

Er zijn zo nog wat van die dingen die ik eerder had opgeschreven en die ik nooit heb kunnen uitvoeren en we zijn toch in de helft van januari aangekomen, het mag ook wel eens gedaan worden.  Waarom op deze dag zal je me vragen, wel het is de dag dat mijn echtgenoot in 2022 is overleden, die dag vergeet je nooit meer en staat in je geheugen gegrift, al zal dat na verloop van tijd ook wel wat minder worden, het blijft niet zo zwaar doorwegen als het in de eerste jaren is, ik hoop dat het ook wat meer slijt en dat je er na verloop van tijd anders tegenaan ziet.  Zulke dagen vergeet een mens niet, ook niet wat er tijdens het afscheid voor muziek werd gespeeld, wat er werd gezegd en wat er toen gaande was, ja, toen zaten we nog in de tijd van corona, er mochten maar 100 personen in de aula binnen en er waren er echt wel meer, maar daar is snel een mouw aan gepast, de ruimte was echt wel groot te noemen en er waren niet veel mensen die dicht bij mekaar zaten dus dat was al een geluk.

Ik vond het gewoon zwaar voor mezelf dat we geen mensen mochten een handdruk geven, al was het maar een elleboogje of zo, iets, een teken dat ze aanvoelden wat wij toen voelden, ik dacht al te zetten wat ik toen voelde, het lijkt net weer op datzelfde moment.  Hoe ik me door die momenten heb doorheen geworsteld, ik weet het niet maar ik deed het toch maar.  Op zulke momenten stijg je boven je eigen kracht en vat je het afscheid aan, ook al valt het je zo zwaar, ik kon niet veel wenen op dat moment, ik had al genoeg geweend en ik heb een hele tijd steeds verdriet gehad zonder dat anderen dit zagen, het was genoeg geweest.

En dan denk ik terug aan de tijden dat hij in Kortenberg was en hoe ze hem daar behandeld hebben, niet echt mooi te noemen, ik kan er nog altijd geen vrede mee hebben dat het zo is gegaan en het zal altijd terug boven komen omdat ik het een onveilige situatie vond voor hem, zeker als je weet dat ook anderen in zijn kamer kwamen neuzen en alles meenamen wat ze maar zagen liggen !  Vind je dat normaal, ik niet, maar wat kon ik er alleen aan doen, gewoon van mijn oren maken en naar de hoogste instantie gaan die daar was, meer niet, en nog krijg je geen gelijk maar daar ging het niet om, het ging om zijn gezondheid en de manier waarop hij werd behandeld.  Het is en blijft een mens, ook al is hij opstandig, ze wilden zijn wil breken en hem laten doen wat zij wilden maar dat mislukte want hij was zo standvastig in alles en bleef handelen zoals voorheen en dat zinde bepaalde mensen niet, hij mocht geen eigen wil meer hebben en dat heeft hem vernield . . . !

Het is weer zover, we zijn weer die datum en ik beleef alles weeral opnieuw, gisteren in mijn bed was het ook zover en ik kon natuurlijk weeral niet slapen, ik begon alles opnieuw te beleven, ik kan het niet uit mijn hoofd zetten maar ik hoop wel dat het na verloop van tijd toch wel wat zal slijten, het heeft ook zijn tijd nodig maar ik heb geen voldoening gekregen op de woorden die ik er aan vuil heb gemaakt en dat vreet een beetje aan mij, 'k heb er mijn best voor gedaan maar het werd niet gehoord, of toch wel want achteraf kwamen er een hoop stuks van wat hij kwijt was aan in de home waar hij verbleef, werd er dan toch naar een mens geluisterd, alleen wat betreft zijn kledij, de rest dat het meeste in geld waard was, dat bleef verdwenen zoals zijn leesbril, zijn scheerapparaat, zijn tondeuse, zijn polshorloge en nog een aantal stukken die niet meer terug te vinden waren, pure diefstal voor mij maar ook heel wat kledij die ik daarna zelf zag dragen door anderen van de instelling, kan jij je dat voorstellen als je daar op bezoek gaat ?!  Ik niet maar ik heb het zo goed als iedere keer gezien en me er telkens ook in opgeboeid wat niet zo gezond was voor mezelf maar ik deed mijn best om het niet te laten zien, al vertelde ik het wel tegen de mensen die hem moesten verzorgen, alsof die er veel aan deden, waarom daarna dan stukken terug geven van kledij ?!  Vlak voor dat hij is overleden waren die terug, is het niet of ze willen je daarmee wat uitlachen !?  Zo zag ik het toch tot mijn groot verdriet . . .  het zou niet mogen gebeuren !

En zo leeft een mens verder, je mag er niet meer aan denken maar je doet het toch omdat het je eergevoel dat mee speelt, je zou zoiets aan een ander niet aan doen maar ze deden het aan wie jij het liefste zag en dat doet dubbel pijn, ik heb er nog altijd last van, vergeef me maar ik kan het gewoon niet laten om erover te praten.

Om dit alles wat te kunnen verwerken, het zal nog wel wat tijd vragen ook nog, maar net daarom wil ik op bepaalde dagen niet alles thuis zitten en heb ik graag iemand bij me die me ook nauw aan het hart ligt . . . onze dochters, bedankt dat jullie dit een beetje begrijpen, verdriet slijt maar al die "belevenissen" blijven toch steeds wat doorwerken, al zal ik daar later misschien ook gans anders over denken en zeggen, het waren maar spullen, och ja, het is zo maar ik kan het nog niet, nog niet, gehoord ?!

Nog een heel fijne maandag toegewenst en geniet maar van je nieuwe week, eender wat ze zal geven, geniet van alles wat er te genieten valt en maak er iets moois van.  Groetjes.