Maandag en een nieuwe week . . .

 

De voorbije week was reeds mooi, zal deze week ook nog fijne dagen en zon met zich meebrengen, we hopen het allemaal maar steeds is het hetzelfde : dat is altijd afwachten !  Maar geen nood, tot nu toe lijkt het weer het goed te doen, warme temperaturen, gisteren zelfs wat te warm eigenlijk, toch zeker op ons terras . . . en in de volle zon echt niet te doen, ik ben blijven kijken naar een opgenomen programma op tv en verder heb ik me rustig bezig gehouden, zoals altijd eigenlijk . . . 

In de voorbije dagen heb ik een wasje of twee drie gedaan, ik heb de winterdons vervangen door het zomerse spul, in bamboe wel te verstaan, en nu slaap ik weer de slaap der rechtvaardigen.  Last om in slaap te geraken heb ik niet gehad maar ik ben dan ook vaak met wat bezig geweest, was het niet met het zorgen voor documenten hier en daar en nog wat andere dingen zoals weer een bericht bekijken in mijn e-box van een nieuw bericht en daar een print van maken, ook nog wat andere dingen opgelost.  Hier en daar wat papieren de wereld uit geholpen en opgeruimd, ook een kussen weg gedaan, dat veel te oud en lelijk was om nog te gebruiken, ook nog wat andere spullen opgeruimd, ja, ik heb me bezig gehouden met die dingen.  Iets wat steeds maar bleef liggen en waar je altijd mee in je hoofd zat en daar eens komaf mee maken, het vraagt soms wel wat moed om eraan te beginnen maar eens het gedaan is ben je dan ook weer opgelucht dat je daar vanaf bent.

Het zijn allemaal van die kleine dingen die blijven aanslepen, waar je geen zin voor hebt om er dadelijk in te vliegen, en die je uitstelt, niet doen, dadelijk de koe bij de hoorns vatten en doorbijten, dan ben je er vanaf.  Dat zou ik ook eens moeten leren maar ik leg dat vaak ergens en dan moet je daar achteraf toch nog aan beginnen, is twee keren werk en waarom eigenlijk ?!  Soms neem ik van bepaalde dingen niet graag afscheid, zoals van die enkele bloesjes die daar nu in de kast hangen en die je toch niet meer zal dragen, waarom toch, je bent er immers niks meer mee dus zin heeft het niet en toch uitstellen ?!  Ach de aard van het beestje zeker, de herinneringen die je eraan hebt en wat een mooie spullen het waren, daar ben je niks mee als ze tot niks meer dienen dus doe je die best weg.  Ook al liggen ze nu maar in een zak te wachten totdat die nog wat voller is en kan weg worden gebracht naar die kledingbakken die er overal wel staan, maar in mijn idee zijn ze nu reeds weg en dat scheelt een hoop, zowel een hoop aan ruimte als aan werk, al is die in een zak stoppen niet het zwaarste werk, dat weet iedereen wel !

Op de mooie zonnige dagen heb ik me dan ook zo rond 16u of iets vroeger zelfs, me buiten in het zonnetje gezet om wat zonnevitamienen op te doen, tegelijk was ik dan aan het lezen of aan het puzzelen en dan vliegt de tijd, immers iets wat je graag doet en wat goed doet, daar tel je de minuten of uren niet van, maar rond 18u ben ik steeds naar binnen gegaan om iets te eten en daarna opfrissen om klaar te zijn tegen dat de avondlijke uren zullen in gaan.  Al heb ik na mijn eten toch nog wat buiten gezeten, ik kan daar zo van genieten, een glaasje en dan buiten rustig zitten luisteren naar het gezang van de merel, er zijn er hier nog wel, ik hoor er toch bijna iedere dag hun liedje zingen, of er meerdere zijn, geen idee eigenlijk maar de jongen zijn nu toch al uit het nest vermoed ik en daarna zijn de ouders weer vrij om zelf te doen wat ze altijd doen; eten zoeken en zelf wat genieten van het mooie weer en een liedje kwelen.

Maar met mijn haag en met het gras is het veel erger gesteld, ik weet niet meer wat ik daarmee moet doen, gras is hooi en boompjes zijn aangetast door witte vliegjes, er werd reeds door mij gesproeid maar als anderen dat niet doen dan komen ze wel terug, dus ja, wat moet je dan doen, nogmaals herhalen, ik blijf daar maar mee bezig en ook met gieten tussendoor, dat is iets waar ik niet op gerekend had, hadden ze ons daarvan niet kunnen verwittigen voordat we dit pand aankochten ?!  Ik denk dat ze toen niet echt eerlijk zijn geweest maar ik vermoed toch ook dat ze wisten wat ons te wachten stond toen we hen onze toestand hadden uitgelegd, de ziekte van de echtgenoot en als ze slim zijn wisten ze ook hoe dat zou eindigen . . . en dat ik daarna zelf voor alles moest in staan . . . ?!  Ach, ik sla me er wel weer doorheen maar of die haag het ook zal doen, daar vrees ik voor, ik denk dat ik hier daarvoor op een heel slechte plek ben gevestigd en ik vertik het om steeds iedere avond te gaan gieten aan die planten, ik ben dat gesleur moe en dan heb ik ook tegelijk last van mijn rug, ik ben ook al geen twintig meer, dichter bij de vier maal twintig dan ge denkt dus ja . . . !

Ach, we zien wel hoe alles opgelost geraakt, ik weet me verder ook geen raad, en dat poortje dat werd beloofd tegen het einde van april, dat is er ook nog altijd niet dus ja, als dat eens gezet wordt dan kunnen we weer verder . . . een poortje zonder nog een haag die wat deftig is, ik stel me dat hier al zo voor . . . heeft geen zin om je hoofd nu over te breken, als er problemen opduiken lossen we ze dan wel op, we zien wel . . . !

Nog een heel fijne week wens ik iedereen toe, op hoop leven we van wat regen en als die valt dat het ook geen hoosbuien zijn want dat neemt die droge grond echt niet dadelijk op, alles druipt er dan gewoon weer af met het gevolg dat er zouden modderstromen kunnen gevormd worden . . . maar aan de voorspellingen zit er niet veel water aan te komen, op hoop van zegen doen we verder zoals we bezig zijn, fijne maandag !