Vrijdag . . . einde van de werkweek en ook bijna het einde van de Kerstvakantie . . . !

 

In de voorbije dagen was het hier eerder druk, niet omdat het moest maar omdat ik toch weer wat weg heb gewerkt van wat nog moest gedaan worden.  Ook spullen die nog om een oplossing vroegen en ja, daar kruipt dan vaak wel wat meer tijd in en heb ik opgelost . . . maar nu in de morgen keek ik eens in een schuif, zo onderin weet ge wel, en ik merkte een natte plek op in de muur.  Wat er scheelt, wel ik weet het echt niet maar ik wil daar wel het fijne van weten en ga toch even iemand anders om raad vragen, al zullen ze hier niet zo snel staan vermoed ik dan maar toch proberen.  

Zonder dat je er moeite voor doet zal er niks worden gedaan maar wanneer je voet bij stuk houdt dan komt dat wel, ook al vraagt( het soms wel wat geduld maar toch !  Een natte plek in de muur belooft niet veel goeds maar als het opgelost geraakt dan ben ik al dik tevreden.  En verder, wel we doen voort zoals we bezig zijn en dit is al geen goed begin voor dit jaar . . . maar ik vermoed dan ook dat het al wel een euvel zal zijn dat reeds heel wat ouder is, ongeveer een jaar dus in mijn idee maar we zien wel hoe alles opgelost geraakt, als het al opgelost geraakt !

Ik ben dan ook nog op woensdag begonnen met de was van de echtgenoot, toen alles daarna ook weer droog was heb ik nog alles gestreken en toen was het reeds donker buiten.  Met licht strijken gaat ook vrij vlot omdat ik mijn strijkplank dan zet bijna onder het licht zelf zodat ik goed kan zien of ik alles vrij goed glad maak en daarna heb ik het opgegeven.  Want ik was moe en nadat ik wat had gegeten rond 18 u toen viel ik al dadelijk in slaap in de zetel.  Dat is het wat dit alles doet wat ik tegenwoordig te verwerken krijg, het is niet niks je echtgenoot zien achteruit gaan, hij wil dan ook weeral niet meer eten en met veel geduld krijgen ze er was broodpudding in, een pudding gemaakt dus met brood erin.  We zien het ook wel allemaal en dat is geen goed teken, het is niet zozeer dat weigeren van eten dat me tegen staat, neen, zijn hele uitstraling, als je daar nog mag van spreken wanneer hij er reeds zo afgetobd en moe uit ziet zoals hij nu.  Ik heb hem een nieuw scheerapparaat cadeau gedaan, ze willen hem niet scheren met een mesje omdat het omwille van zijn onrust wat te veel risico's met zich mee brengt.  Kwetsuren kunnen alles nog wat verergeren en dat willen ze vermijden.

Ik hoor anderen dan zeggen dat ze van hem zijn geschrokken, over hoe hij er nu uitziet, zo vermagert en nog wat allemaal, ja, ik weet het wel, het is geen fraai gezicht maar ik kan daar ook niets aan veranderen.  Wat wil je dat ik daarover zeg of doe, het helpt allemaal niks, ook al heb je de beste bedoelingen, als het lichaam van iemand wie je graag ziet niet meer mee wil of kan, ik zie het nu wel een beetje anders in eigenlijk.  En is dat "niet willen" niet ook een teken dat het niet meer gaat soms ?!  Ik vergelijk nu met mijn moeder, hoe zij haar laatste maanden heeft doorgemaakt en ook dat zij niet meer wou eten.  Ik meen dat een lichaam dat moe is nog wel kan geholpen zijn door wat je eet en hoe je dat lichaam behandelt maar als de geest niet meer mee wil dan wil er uiteindelijk niks meer mee . . . gaat het zo eindigen ?!  Ik ben er eerlijk gezegd wel bang voor maar ik meen dat ook hij gaat uitdoven als een kaars en weldra in het bed zal belanden en er niet meer zal uit geraken . . . !  Het is hard om dit te zeggen maar de tijd zal uitwijzen of ik gelijk heb, zo heb ik het bij mijn moeder zien gebeuren en die had dezelfde ziekte maar met veel minder weerstand dan dat mijn echtgenoot heeft.

Sinds ik beter denk te begrijpen hoe alles in zijn werk gaat bij deze ziekte, is eigenlijk alles nog mogelijk maar ik had wel gehoopt op het terugvinden van zijn rust eens hij in het rusthuis zou zijn aangekomen.  Nu valt ook weer de hoop weg dat hij in "zijn" rusthuis, dat van zijn keuze, zal geraken, het kan nog keren maar dan moet het wel heel snel gaan gebeuren en ik vrees dat het daarvoor reeds te laat zal zijn, we zien wel hoe het verder zal verlopen en vooruit lopen op wat nog kan gebeuren ga ik nu toch wel even uit mijn hoofd zetten.  Al gaat dat niet zo vlot als ik het hier neerzet, er is al veel te veel water naar de zee gevloeid en dat is mij een doorn in het oog, zijn weerstand werd deels gebroken maar tot welke prijs, vraag ik me dan weer af ?!  Dat verblijf in Kortenberg heeft er echt geen goed aan gedaan maar ja, ze weten ook niet beter dan wat ze nu ermee hebben uitgehaald . . . bedenk ik me dan maar.  Een mens troost zich met alles maar echte troost heb ik tot nu toe nog van niemand gehad, ik hoef dat niet maar het zou wel eens goed doen als iemand je ook eens zou vast pakken en troosten, ik zie er zo naar uit dat hij dit zou doen, waarom jij toch vraag ik me dan steeds af ?!

Al wat ik nu nog heb zijn mijn eigen dingen die me soms deugd doen, een bad nemen, eens goed uitslapen zodat die zwarte gedachten weer ver van me weg worden geduwd, al komen ze sneller terug binnen dan je zou denken.

Om het jaar goed te beginnen zit ik dan ook nog met een waterlek in de badkamer, je kan het zo slecht niet bedenken of het is er wel.  En een waterlek dat reeds vrij lang aan het sijpelen is blijkbaar want de plaaster is al met zwarte spikkels omheen de plek waar het vermoedelijke lek is, aan het linker afsluitkraantje van het warme water !  Onder de wasbak, ben ik gisteren op uit gekomen toen ik iets uit een bovenliggende schuif wou nemen.  Ik weet dat ik daar voordien een lek had aan de aansluiting van de sifon, daar is van in het begin iets niet juist mee geweest en dat blijft maar duren.  Ook de stop om het water in de wasbak te houden, die laat water door maar er lekt gelukkig niks onderin de schuiven, al zou ik dat ook we merken.  Want daar liggen handdoeken in en die zouden dan wel niet zo lekker ruiken mochten ze nat zijn geweest !

Nog een fijne einde van de werkweek wens ik jullie toe, geniet ervan en blijf steeds het beste verhopen, ook al is het soms tegen beter weten in . . . !