Maandag . . . een nieuwe week en een gans andere manier van leven voor mij . . .

 

Op een fotoshoot met onze schoonzoon Bart en onze dochter Kristel, gemaakt in 2018, niet zo lang voor we onze gouden jubileum vierden in april.  Wij nog in betere tijden, al hadden we toen reeds met stembandkanker af te rekenen maar we spartelden er doorheen, dankzij de medische hulp via microchirurgie.

Mijn leven krijgt nu ook een andere wending want ik hoef geen rekening meer te houden met iemand anders, moet ook niet meer alert zijn bij iedere kik die hij tijdens de nacht gaf, van de ene kant is het een beetje een opluchting maar eerlijk, ik heb daar niet echt om gevraagd.  Nu is hij er niet meer en dat gemis zal er nog wel lang zijn maar we geraken daar ook wel door, het zal alleen tijd vragen, veel tijd en hulp van anderen ook tussendoor om bepaalde zaken op te lossen.

Het afscheid zaterdag was zwaar maar ik ben er vrij goed door geraakt, ik had geen pillen of kalmeermiddelen nodig, het is me zonder dat alles gelukt maar toch ga ik eens wat raad vragen over bepaalde zaken aan de huisarts, ik zit namelijk met rode vlekken in mijn gelaat en blijkbaar worden die met de dag steeds erger en dat wil ik wel weg proberen te werken.  Komen ze door het veelvuldig dragen van een mondmasker of dergelijke, ik weet het niet maar vermoedelijk kan dat wel even duren voor dit niet meer zichtbaar is.  Ik wil daar ook eens gewoon rond lopen zonder die vlekken, tenzij het iets anders zou zijn, waar ik nu weer wel bang van ben eigenlijk.

Nog een fijne week wens ik iedereen toe en mezelf ook in het bijzonder.  Wanneer de ganse papierwinkel hier gedaan zou zijn moet het wel gaan beteren, op hoop van zegen.