Zondag en laatste dag van het weekend . . .
Ik zet hierboven wel als titel, . . . en laatste dag vanhet weekend . . ., maar blijkbaar zijn er ook nog wel anderen die op maandag 15/11 niet meer moeten gaan werken ! Dus voor hen is het nog een langer weekend dan voor de gemiddelde mens onder ons, of hoe moet ik het omschrijven ?! Ach het geeft niet, als we mekaar maar verstaan, is dat niet zo ?!
In ieder geval geniet van je zondag, het is de rustdag bij uitstek en zeker als het geen mooi weer is, ook ik neem dan alles wat rustiger op en doe eens iets voor mezelf, al is dat niet altijd hoor. Want vandaag ga ik op bezoek bij de echtgenoot en daar zijn nu ook de regels weer verstrengd en eigenlijk begrepen we niet echt goed wat ze daarmee allemaal bedoelden. Maar geen nood, we trekken ons plan wel, alleen zal het nu binnen bepaalde uren moeten verlopen allemaal, we zien wel hoe het echt in zijn werk gaat.
Maar eerst even terug naar zaterdag, toen heb ik mezelf toch wel even overtroffen, iets na 14 u had ik al bijna 5 kilo pompoenen in de diepvriezer steken. Wel rauw, ik heb dat eigenlijk met opzet zo gedaan, ik heb immers twee diepvriezers die ik kan vullen en dan zie je niet zou nauw. Rond 10u in de voormiddag ben ik daaraan begonnen, eerst ze goed afwassen, even over die pel schrobben en daarna ten aanval. Voordien had de echtgenoot dit werkje voor zijn rekening genomen, ook nog andere dingen zoals groenten fijn snijden om in de soep te doen en van die zaken allemaal deed hij wel eens. Niet altijd, wanneer er tijd was deed ik dat meestal wel maar tussendoor hielp hij daar echt wel goed bij, en ook een man kan zulke dingen best goed doen, dat nam een deel van die arbeid voor mijn pijnlijke handen al weg, ik heb daar vaak last van en zulke dingen die vergen veel van je handen. Ook ik zal nu ook wel weten wat ik heb gedaan, of mijn handen vandaag nog normaal zullen functioneren weet ik natuurlijk niet maar ik weet dat ik daar last mee krijg.
Om niks te forceren heb ik het dus rustig aan gedaan, alles gesneden, in stukken in zakken gedaan en daarmee was alles reeds van de baan, het was dan ook iets na 14u toen ik gedaan had met dit alles, tussendoor heb ik wel een paar boterhammetjes gegeten, heb me in de zetel gezet om wat uit te rusten maar daarna er maar weer ingevlogen, het ging niet zo vlot als ik had gedacht omdat die pompoenen toch ook niet zo gemakkelijk te hanteren zijn en snijden gaat dan ook niet zo vlot dus ja, ik had het er weer maar eens lastig mee. Gelukkig zijn er geen heel jaar door pompoenen te krijgen, en hoef ik ze dan ook niet steeds te snijden en in te vriezen of wat anderen daarmee ook nog mogen doen. Mijn kleine vijf kilo liggen dan ook in de diepvries goed en wel opgeslagen totdat ik er eens soep van maak of nog wat ander lekkers ook, dat moet ik eens aan de jongste dochter vragen. Die maakt er ook lekkere hapjes mee en dat wil ik ook wel eens proberen.
Verder gaat hier alles zoals het normaal verloopt, eten, drinken, wat rusten en tussendoor iets lezen ofwel wat puzzelen, het kan allemaal. Alleen hebben we nu wel de tegenslag dat het niet meer lang klaar weer is en de avond vroeg valt en dat is nu toch weer voor een poosje zo.
Nog een heel fijne zondag wens ik iedereen toe en geniet ervan wanneer je de kans ertoe hebt !!!
Ik kan me er iets bij voorstellen wat die pompoenen betreft Chris. Hier snijdt mijn man ze door en de rest is voor mij maar ik pureer ze dat neemt minder plaats in en ze dienen meestal toch voor soep! Een paar zakjes houd ik ze rauw je weet maar nooit! Ja die corona steekt weer overal stokken in de wielen! Straks gaan we even langs bij de zoon om de tweeling geluk te wensen maar het echte knuffelen zal ook anders zijn. Ik hoop dat je daar toch iets hebt aan de namiddag bij je man. Een dikke knuffel
BeantwoordenVerwijderenIedere keer sta ik te trappelen om te kunnen vertrekken en iedere keer kom je terug thuis, gedemotiveerd om nog weer eens naar ginder te gaan, telkens weer wat spullen meer die verdwenen zijn, zijn kast is zo leeg als wat, iedere keer dat we daar aankomen. Hier en daar zijn er wel spullen terug gevonden maar dat wat een beetje waarde heeft en dat wat mooi oogt is het snelste verdwenen, jammer maar helaas, het is een hel wanneer je weer naar huis toe komt en moet beginnen aan de was te doen, maar ik heb het al geleerd, eerst er een nachtje over slapen voordat je er weer terug in vliegt want zo geraak je zeker nooit je zorgen even kwijt.
BeantwoordenVerwijderenKomt er nu nog bij dat hij dus gisteren is gevallen, hij heeft een blauwe plek op zijn schouder en aan zijn sleutelbeen, ging door een deur die vrij snel achter hem dicht klapte en hem vermoedelijk ook heeft geraakt zodoende is hij dan ook voorover gevallen en tevens ook op zijn arm terecht gekomen, de ellenboog ziet bijna zwart maar dat heelt wel vrij snel als het goed verzorgd wordt. Vandaag werd er nog even gedacht om hem toch naar het ziekenhuis over te brengen maar dat werd dus wijselijk niet gedaan omdat het hem dan weer wat verwarder zou maken en angstig ook, hij is dan al snel kwaad wanneer er weer wat gaande is om hem heen en dat willen ze vermijden. Ook houdt hij zijn hoofd naar ene kant maar dat kan komen omdat zijn schouder van die ene kant pijn doet, morgen wordt er ter plekke een radiografie gemaakt van zijn schouder zodat ze ook kunnen controleren of er niks aan zijn sleutelbeen is, kan gebarsten zijn, nu dat er nog eens bij.
Mijn lijst van spullen die hij reeds heeft kwijt gespeeld is nog wat langer geworden ondertussen en dat ze me niet afkomen met dat alles moet getekend worden wat van hem is, als je het nooit meer terug ziet dan weet je dat het ergens anders zit en niet bij uzelf maar wel bij een dief die alles houdt wat hij of zij kan gebruiken. Want dieven zijn het die spullen houden die niet van hun zijn en ik ken er echt geen genade meer mee, ze kunnen van mij zeggen wat ze willen. Zijn polshorloge is nu ook reeds weg, zijn peignoir en zijn tondeuse, samen met zijn leesbril, allemaal stukken die toch wat kosten ook, samen met nog een aantal pyjama's en ook delen van een pyjama, zelfs 2 donkerblauwe zomerpyjama's met korte mouwen en korte pijpen, het is niet niks wat we nu al verloren zijn. Tel daarbij 2 mooie stukken, het ene in wol, een pullover, het andere een vestje met knopen vooraan en V-hals, nog niet weergezien in die meer dan 4 weken dat hij daar verblijft, ook waren zijn slippers weg maar die zijn terug gekomen. Sokken sneuvelen bij de vleet, ik heb nu er een vijftal liggen tot in het half van de week moet dat voldoende zijn, en de rest heb ik mee om te merken zodat ze niet kunnen zeggen dat we er niks aan gedaan hebben. Ik ben telkens echt wel kwaad wanneer we terug naar huis toe keren, alles wordt nagekeken en genoteerd, als het nu iets uit haalde dan waren we tevreden. Maar alles wat ze kunnen zeggen is : zijn nu alle stukken getekend, ja, die we terug hebben gezien die zijn getekend en de rest zijn we voorgoed kwijt zou ik wel eens willen antwoorden maar dan sla ik misschien mijn eigen ruiten in. En ooit komt het er wel eens van, zo niet zullen ze wel nog eens kunnen staan kijken van wat een mens soms wel eens in staat is om te doen ! En sorry voor wie er daar werkt, ik zeg niet dat het hun schuld is maar zij doen goed werk, al zijn ze soms maar met weinig, alleen zouden er meer mensen mogen werken maar ja, wie ben ik om dat te zeggen !? Een gefrustreerde bezoeker ?! Neen, een echtgenote van iemand die er verblijft en ik moet hoognodig wat stoom aflaten, je zou van minder.