Donderdag en al gaan winkelen !
Een heel fijne donderdag voor iedereen, ja en ik ben laat hier te lezen, dat heeft zijn redenen, gisteren kreeg ik mijn derde prik en ik voelde me echt niet oké, ook al leek er niks aan de hand, alleen een beetje vleugellam, net zoals bij de tweede prik die ik kreeg. Ook daardoor kon ik de slaap niet zo dadelijk vatten, kreeg dan weer koude voeten en moest die toch ook weer wat kunnen opwarmen, het duurde wel even voor ik weer naar bed ging maar uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen, al was het toen wel rond 1u en daardoor bleef ik deze morgen dan ook weer iets langer liggen dan normaal.
Maar mijn winkelen is toch al gedaan, nieuwe voorraad in gedaan van spullen die een mens nodig heeft, al valt me ineens iets te binnen, ik heb mijn sponsje vergeten in mijn karretje . . . en die staat weer terug tussen al die rest van de karretjes die zijn gebruikt. Ach, dan is het maar zo, het kost ook de wereld niet en we zien wel als we er de volgende keer komen dat we wat beter opletten. Ja, mijn hoofd is ook niet zoals het zou moeten zijn maar ik denk dan ook dat dit komt doordat er wat slaap ontbreekt in mijn gewone doen. Ook was ik gisteren weer zo fel overstuur toen ik van de echtgenoot terug kwam, hij gaat steeds maar weer een stapje achteruit, vooruitgang zit er echt niet in en ik vraag me af of hij daar wel goed wordt opgevangen ?! Of die omgeving wel goed is voor hem, of alles wat daar gedaan wordt en gebeurt wel zin heeft, al die kledij die een mens moet missen, alles wat reeds verloren is gegaan, heeft het nog zin allemaal ?!
Er was een verpleger die me vroeg hoe dat nu gekomen was, allemaal, ja, na die klap van die klapdeur is het met hem bergaf aan het gaan, ik zag ook per toeval dat hij aan zijn staartbeen weer een ferme plek heeft van te vallen, of was dat nog van een andere keer. Ze moeten hem nu ook fixeren op zijn stoel, evenals in zijn bed want anders doet hij nog meer ongelukken blijkbaar. De zijkanten van het bed naar omhoog zetten mogen ze niet dus krijgt hij een soort van slaapzak aan waarin hij zit opgesloten en toch moet blijven in bed liggen. Ook incontinent geworden ondertussen, het zou niet zo snel mogen gaan allemaal, geef ons nog wat tijd samen, al heeft voor hem het leven nu ook al niet zoveel zin meer . . . ik zie het in zijn ogen, hij voelt zich ook ongelukkig en ook iedereen die er nu bij komt van familie, al zijn dat meestal de dochters maar. Hij heeft nog één geluk, hij blijft toch steeds eten en dat is mooi meegenomen maar of dat allemaal nog veel zin heeft als je zo moet leven, dat vragen wij ons toch sterk af.
Ook had ik een gesprek met de psychiater die hem mee behandelt, hij vroeg me wat zijn wensen waren wanneer er iets erger met hem zou voorvallen. Hij haalde corona krijgen aan en dergelijke maar ook een hartaanval bijvoorbeeld en nog andere dingen die daarbij komen. Ik heb resoluut gekozen om hem niet meer te laten reanimeren mocht zijn hart zijn stilgevallen door de ene of andere oorzaak, zelf heeft hij me vroeger gevraagd om hem niet nodeloos te laten pijn hebben en zijn leven niet te verlengen door nog allerlei toestanden. Hij had reeds eerder steeds een soort van doodswens al vonden we dat toen nog veel te vroeg, nu kijken we daar al gans anders op neer, het heeft nu toch al een andere bijklank gekregen, alles wat hij nu moet doorstaan, het is niet niks. Staan jullie er dan verstomd van dat ook ik wel eens weer in een depressieve bui zou geraken, ik niet, ik denk dat het in de voorbije dagen dicht bij was maar nu vandaag moeten we weer verder doen. Zo spreek ik mezelf dan steeds maar moed in maar ooit gaat die "rek" er ook wel eens uit, als ge begrijpt wat ik bedoel, het zijn zoveel dingen die op een mens af komen en die je alleen moeilijk kan verwerkt krijgen, zeker als het nog niet zo lang geleden is dat we hier steeds samen waren, gelijk alles deden en mekaar steeds troost hebben gebracht, ook die tijd was vaak moeilijk maar dan wel op een ander gebied, ik zag dat het achteruit ging met hem, maar nu . . . !
Gelukkig hebben we veel vrienden waar we kunnen op terug vallen, alleen hebben zij ook zo wel hun zorgen allemaal, de ene met dit en de andere weer op een gans ander plan, ik weet het ook wel, het is niet eenvoudig als je alleen weer verder moet, zoals er vele onder ons zijn die reeds hun man hebben verloren. Van het clubje van vijf vrienden die vroeger samen op trokken zijn er al niet veel meer over die nog deftig uit de voeten kunnen, al zijn er wel een paar die ook in het geval zijn van mezelf, samen nog wel leven maar niet meer samen er op uit kunnen trekken. Er rest er precies nog één koppel die nog vrij goed bewaard zijn gebleven, die zijn nog samen, al zullen er hier en daar wel barsten zijn zoals overal in hun pantser.
En nu ga ik wat verder doen aan de was en aan het eten ook beginnen, al dringt dat nog niet echt, ik heb nog meer dan een uur eer het middag is. Maar in ieder geval wens ik iedereen nog een heel fijne dag toe en geniet terwijl je het kan, het is vaak heel onverwacht dat er een einde kan aan komen, ik weet ervan mee te spreken . . . jammer genoeg.
Hallo Chrisje, ik versta je volkomen, alleen zijn op jouw manier of echt alleen zijn is nog een groot verschil. Bij jou brengt dat nog veel geloop mee, en veel dingen om je in op te boeien. Je man zo zien achteruit gaan is niet zo leuk, en zulke mensen hebben doorgaans een sterk hart dat heb ik en nog genoeg gezien hierover. En die mensen krijgen dan nauwelijks of geen bezoek, die nog een man of vrouw hebben die komen gewoonlijk dagelijks en zijn daar heel moedig in. Mee door dat die mensen in betere tijden meestal een goede relatie hadden. Volgens dat ik er kan uitmaken zit jouw man echt in een psychiatrie? Hij is op korte tijd dat ik je volg toch snel achteruit gegaan. Maar ge moet ook aan je eigen denken, en af en toe op de rem gaan staan.
BeantwoordenVerwijderenMijn man heeft zo goed als heel de dag in bed gelegen, zijn koorts was weg maar hij bleef hem toch slap voelen, zijn arm was ook beter nu. Ik hoop voor mij niet hetzelfde, moet die morgen vrijdag op de middag gaan halen. Ben benieuwd!
Ik wens je een rustig weekend toe, en niet te druk maken. Alfy
Zelf heb ik ook wat meer last gehad, en nog eigenlijk tot op dit eigenste moment, van mijn derde prik. Gisteren heb ik echt zo goed als niks gedaan, wat eten klaar gemaakt maar echt iets waar ik niet veel werk aan had, alles was me te veel en ik voelde me net zoals bij het begin van een gewone griep. Niet de last in de armen en benen maar eerder me slap voelen en geen lek fut hebben, moe en slaperig. Gisteren lag ik in bed en ik kreeg het koud, eerder op de dag al een paar keren mijn koortsthermometer gebruikt en die wees 37,4° aan, niet veel maar wel een verhoging bij mij omdat mijn lichaamstemperatuur meestal maar iets boven de 36° graden zit of daar omtrent. Ik kreeg soms zelfs wel van die periodes dat ik gewone griep had maar 34,5° meer te zien op de thermometer en dat is een andere soort van koorts en gaat naar onderkoeling. In de voorbij nachten vaak wakker geworden dat ik kou had en vooral die voeten en handen en dergelijke, gelijk bevroren in een warm bed liggen, raar doet dit maar het is niet de eerste keer dat ik dit mee maak hoor. Gisteren was het weer van dat en ik besloot het dekbed van de echtgenoot bij op dat van mij te leggen, gewoon boven erop maar niet tot boven toe, alleen halfweg zodat toch die benen het warm bleven hebben. Deze nacht dan ook wakker geschoten en ik lag daar nat in het zweet, mijn lakens nat, mijn pyjama en ja, dan kan je dat maar best verversen, daarmee bezig geweest en daarna heb ik geslapen tot deze morgen, ik heb ook nog altijd niet veel smaak van mijn eten en ik moest nog vers beleg voor bij de boterham gaan halen, dat nu snel gedaan en daarna ga ik weer een rustige dag tegemoet. Al wil ik wel in de namiddag dat beetje strijk dat er ligt nog weg doen maar alles op een heel rustig tempo, we zien wel, morgen zou dat wel mogen beter gaan en is dat niet dan zitten we het maar voor een paar dagen uit, als ik me niet goed voel probeer ik nu toch naar mijn lichaam te luisteren. Heb ook iets fris meegebracht, een sla en er is nog wat witloof dat ik kan klaar maken, heb wat gerookte vis meegebracht en dat ga ik deze middag eten, zal ook wel weer eens smaken, er zijn nog tomaten en dergelijke in huis dus dat maken we nu dus klaar. Verder nog wat gesneden spekjes meegebracht en er zijn nog eieren, dus eten genoeg in huis voor weer enkele dagen, moest het niet beter gaan ! Ook nog dat gevoel van hoofdpijn maar daar ga ik weldra wel iets aan doen, dat voelde ik niet zo in de morgen maar wel nu tegen de middag aan weer wel. Mijn arm was gisteren nog heel gevoelig maar vandaag voel ik er niks meer van, deze keer kan het ook wel zijn dat mijn verkoudheid wat door werkt, die had ik eerder al en na die spuit kan dat wel eens erger worden. Maar dan ben ik daar toch ook weer vanaf.
VerwijderenEn ja, de echtgenoot is in de psychiatrie op dit moment maar het is daar zo ellendig om op bezoek te gaan dat het je echt wel tegen steekt om daar te zijn ! Het is geen lolletje en dan met die verstrenging met die nieuwe besmettingen allemaal, wat gaan we nog meemaken, ik hoop dat ik daar mag blijven komen want anders moeten de dochters het maar een paar keren over nemen maar dat gaat hij niet zo leuk vinden natuurlijk. Hij vraagt dan ook telkens naar de anderen van de familie en vooral naar de kleinzoon, dat was steeds zijn oogappel en ook de achterkleindochter maar die haar naam weet hij meestal niet meer . . . Ach, het zou nog heel wat erger kunnen zijn eigenlijk, heb gisteren ook van goede vrienden geen goed nieuws gekregen maar meer ga ik er niet over vertellen. Ik was er zodanig van overhoop dat ik er steeds mee in mijn hoofd zat, ik heb een tijdje zitten wenen om alles wat er om me heen gebeurd en daarna werd ik weer wat rustiger. Het zijn geen fijne tijden voor mensen die alleen zijn, dat begrijp ik nu beter dan vroeger eigenlijk, al ben ik altijd echt wel begaan geweest met die mensen ook ! Of het weekend ook rustig zal verlopen weet ik zo niet, dat is telkens weer wat afwachten, ik ben echt wel bang voor wat komen gaat !
Ik heb hier jouw verslag en reactie gelezen en je zit echt in een moeilijke periode hé Chris en dat alleen zitten met de winter voor de deur is zeker geen aanrader! Jij bent je partner kwijt al is hij er nog wel maar contact is blijkbaar niet simpel. Ik heb echt met jou te doen! Morgen halen we onze derde covid spuit! En dan maar duimen dat er niet teveel bijwerkingen zijn en we daarna tegen een duwtje kunnen! Hartelijke groeten en een warme steunknuffel en verzorg je maar goed!
BeantwoordenVerwijderenHatelijke avondgroeten
Ik trek mijn plan wel hier Nancy, ik ken mezelf beter door alles wat ik vroeger met die depressie heb doorgemaakt, ik geef toe aan mijn gevoelens en ik ween wat en dan ben ik weer kwaad maar ik heb een kans om het te uiten tegen mensen die me begrijpen en die wat meevoelen met wat ik aan de hand heb. Het is inderdaad zwaar om alleen te dragen maar ik slaag er nog net in, al gaat het soms ten koste van mijn eigen gezondheid, ik heb van in 2018 alles voor mezelf op het achterplan geschoven, toen hebben we nog een mooie bijeenkomst kunnen regelen met onze gouden bruiloft en daar ben ik blij om, dat schept weer een band en toen was er nog geen sprake van corona. Ondertussen heb ik weer wat meer contact gezocht met vrienden die me goed liggen en waar ik een goede babbel mee kan doen, die me ook begrijpen en dat doet deugd. Ik ben ze dan ook dankbaar en ik begrijp dat niet iedereen daar mee gediend is dat je met je zorgen bij hen aan klopt maar we verstaan tenminste mekaar en bieden steun waar het nodig is, zulke mensen waarop je kan vertrouwen heb je nodig en ik hoop dat ik ooit nog wel eens wat kan terug doen als ook zij het niet zo gemakkelijk hebben.
VerwijderenDeze keer met die derde spuit heb ik er wel wat meer onder geleden dan de vorige keren, was het omdat ik zoveel om mijn hoofd heb dat ik er niet zo goed tegen kon, ik weet het niet maar ik had wat verhoging, niet veel maar toch, ook die stijve arm weer en dat was eigenlijk nog het ergste omdat ik dat steeds voelde toen ik in bed lag. De nachten nadien had ik mijn voorzorgen genomen en gezorgd dat alles klaar lag om bij op mijn dekbed te leggen om toch warm te blijven tijdens de nacht . . . maar ik kon het gisteren al niet meer verdragen op mijn voeten dus ja, dat tweede dekbed is blijven liggen op het gedeelte waar normaal Ivo zou gelegen hebben, als hij thuis was geweest.
In al die jaren heb ik alles voor mezelf uitgesteld en dat zou een mens niet mogen doen, ik weet het maar het is nu zo gelopen, gewoon omdat hij telkens wou dat ik mee ging naar het ziekenhuis voor controle, eerst in 2018 was het dan stembandkanker, daarna de ziekte die hij nu heeft en dat vreet ook aan een mens, ge denkt steeds verder na. Voordien was het die vernauwingen aan zijn aders overal in zijn lichaam, dat zette alles van die Alzheimer in een versnelling letterlijk maar ook figuurlijk, dat was de doorbraak want de ziekte kreeg een naam. Daaraan vooraf was er nog dat vetbolletje naast zijn ruggengraat dat drukte tegen de zenuwbaan en dat kon operatief verwijderd worden maar werd niet aangeraden, dus leren leven met pijn en pijnstillers en dan ook nog steeds oefeningen doen om alles vlot te laten verlopen. Veel wandelen met pijn maar het moest, de ingreep hield veel te veel risico in en de specialiste die hem zou opereren kreeg later een veroordeling voor moord op haar dochter en zit nu in een Brugse gevangenis voor vele jaren. We zijn samen erdoor heen gesparteld en telkens weer opgestaan en verder gegaan maar het mag niet baten, eender hoe goed je jezelf ook maar verzorgd hebt en nog doet, het telt niet mee, ze houden er gewoon geen rekening mee. En als je lot zo ligt dan is het niet anders, je kan er zelf niet veel aan doen eigenlijk maar er proberen het beste van te maken.
Nog een heel fijn weekend !