maandag . . . weer een nieuwe week, wat zal ze ons brengen ?!
Een nieuwe week, een nieuw geluid en misschien weer wat goed nieuws ?! Een mens weet nooit op voorhand wat die nieuwe week ons zal brengen maar we hopen op steeds goed nieuws en is het dat niet dan stellen we ons tevreden met wat we hebben gekregen. Meer zit er eigenlijk ook niet op. In ieder geval wens ik iedereen een mooie nieuwe week toe en wat er zal gebeuren, dat laten we maar gebeuren, we kunnen er toch niks aan veranderen, of wel ?!
Meestal ben ik wel vrij goed gezind wanneer ik op sta maar tegenwoordig ben ik toch wat voorzichtiger geworden, ik hoop op goed nieuws en als er geen goed nieuws komt dan stellen we ons ook maar tevreden met het weinige nieuws dat we krijgen. Het is echt niet gemakkelijk maar we slaan er ons wel door.
Zo had ik even wat problemen ermee dat al die pyjama's nu weer verdwenen zijn, ze waren niet echt nieuw meer, een paar nog wel maar de andere, wel die waren echt wel wat afgedragen. De allerslechtste die hij steeds uit de kast haalde maar die hij het liefste droeg, die liggen er nog maar die durf ik niet meer mee te nemen om ginder te dragen waar hij nu is, die zijn overal wat van hun mooie kleuren kwijt geraakt. Dat wil zeggen dat ik tegen volgende zomer weer voor wat andere zomerpyjama's mag zorgen maar daar is nu nog wel tijd voor. Immers het wordt kouder en dan draagt hij meestal wel iets warmer. Daarom heb ik die van de winter dan maar meegenomen, ook allemaal, ik had er een viertal klaar liggen, er zijn er nog een paar hier gebleven maar die zijn echt wel versleten, kent ge dat dat ze boven aan de rek gans zijn doorgesleten en zelfs gaten vertonen. Maar hij vond ze steeds nog wel goed, ik al lang niet meer maar toch droeg hij ze nog, kwestie van die nieuwe te sparen. Nu hoeft dat niet meer en heeft hij dus die andere mee en die zal hij dan wel moeten dragen, had reeds een pyjama gekregen van de instelling zelf maar ja, draagt hij die wel altijd, ik weet het zo niet.
Zo had ik even wat problemen ermee dat al die pyjama's nu weer verdwenen zijn, ze waren niet echt nieuw meer, een paar nog wel maar de andere, wel die waren echt wel wat afgedragen. De allerslechtste die hij steeds uit de kast haalde maar die hij het liefste droeg, die liggen er nog maar die durf ik niet meer mee te nemen om ginder te dragen waar hij nu is, die zijn overal wat van hun mooie kleuren kwijt geraakt. Dat wil zeggen dat ik tegen volgende zomer weer voor wat andere zomerpyjama's mag zorgen maar daar is nu nog wel tijd voor. Immers het wordt kouder en dan draagt hij meestal wel iets warmer. Daarom heb ik die van de winter dan maar meegenomen, ook allemaal, ik had er een viertal klaar liggen, er zijn er nog een paar hier gebleven maar die zijn echt wel versleten, kent ge dat dat ze boven aan de rek gans zijn doorgesleten en zelfs gaten vertonen. Maar hij vond ze steeds nog wel goed, ik al lang niet meer maar toch droeg hij ze nog, kwestie van die nieuwe te sparen. Nu hoeft dat niet meer en heeft hij dus die andere mee en die zal hij dan wel moeten dragen, had reeds een pyjama gekregen van de instelling zelf maar ja, draagt hij die wel altijd, ik weet het zo niet.
Nu zijn we al een aantal handdoeken ook kwijt gespeeld van bij ons thuis, dat was in het ziekenhuis, daar lag een man naast hem in de kamer die geen familie meer had en ja, ik heb daar ook geen bezoek bij gezien, ja, één dame die er eens was en die wat kledij in de kast had gelegd, ook maar één stuk van elk blijkbaar, niet echt veel dus. Werden de spullen van mijn man nu ook voor die man gebruikt en meegegeven met de was, ik weet het echt niet. Vanaf het moment dat hij naar het rusthuis is gegaan gingen de klederen ook maar overal naartoe blijkbaar, zelden kwamen ze in zijn eigen kast terecht en wat doe je dan, wijselijk zwijgen want je weet nooit wat je eigen man daarmee uit voert ! Bij de verhuis naar de andere instelling heb ik eigenhandig alles ingepakt maar toen was er niet de tijd om alles goed te controleren. Ik heb gewoon zijn spullen vastgepakt en in de koffer gelegd die we bij ons hadden. Dus waar nu die spullen zijn verdwenen, ik durf er geen etiket op plakken maar ik meen in het rusthuis en nu hoop ik ook maar dat ze daar uit zijn kamer uit blijven zodat alles mooi op orde blijft van wat daar nog ligt, veel is dat niet maar toch een wandelstok en een dikke fleece, zo van die wollen fleece dat op een schapenvacht lijkt van binnen uit.
Mijn vertrouwen in iedereen heeft daardoor een flinke knauw gekregen, ik ga alles gewoon laten zoals het is en er geen drama rond creëren, we weten allemaal dat ze weg zijn en dat is al erg genoeg. Wat nu primeert is de gezondheid van mijn echtgenoot en die is ook niet denderend te noemen, ik heb er nooit een goed oog in gehad maar ik dacht toch nog iets langer, samen met hem, van alles te kunnen genieten, wat nu niet zo gebleken is. Ondertussen weten we allemaal wel beter, maar het is hard om je wederhelft zo te zien aftakelen . . . en ook daar krijgen ze hem helemaal niet rustig. Ik hoop dat hij uiteindelijk zijn rust toch terug zal vinden, dan kan hij nog wel wat dagen verder met alles en nog wat.
'k Heb nu eens even al mijn zorgen hier neergezet, hopelijk komt het toch nog even in orde met hem en met alles er omheen, ik geloof er niet meer echt in maar ik moet me zelf sterk houden. Zo zijn we zaterdag naar huis toe gekomen, 'k heb voor mezelf een middagmaal bereid, daarna lekker gegeten en toen ik me even in de zetel heb neergezet . . . kon ik geen stap meer verder zetten en viel ik weeral maar eens in slaap. Jullie hadden me toen moeten voelen, ik zou liever beginnen wenen zijn nadat ik weer wakker was dan dat ik zou lachen, ik ben recht gestaan, ben naar de kamer gegaan, heb me daar uitgekleed, mijn nachtkleed aangetrokken en ook mijn peignoir en ben in de zetel beland. Nadien beterde het weer ietwat en ben ik vrij vroeg voor mijn doen toch naar bed getrokken. Ik sliep al dadelijk in en ben in de morgen voor 7u wakker geworden, heb nog wat liggen nagenieten in het warme bed en ben daarna rond 7u30 toch maar opgestaan.
Ik wens iedereen nog een mooie week toe en hopelijk krijgen we nog wat mooi weer, en is dat niet zo, dan maken we er hier binnen toch een warme week van ! Blijf ook genieten, niet vergeten hé want . . . jullie weten het allemaal, het kan snel voorbij zijn !
Verdwijnen van kleding klinkt bekend in mijn oren, van hierover in het home! het word dikwijls door het personeel in verkeerde kassen gehangen, zelfs als het getekend is. Dat kan je dikwijls zelf doen ? namen laten maken in de Veritas en ze in de kleding naaien, zoals op Internaat vroeger. Soms steken ze het zelf weg in kussenslopen of diep in de kast, van alles maak je mee. Het is wel een kostelijke zaak op die manier he. Hou de moed erin Chrisje, al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Veel liefs Alfy
BeantwoordenVerwijderenVandaag ineens een hoop vuile was, dat ik eerder nogniet zag, is dus daar de allereerste keer, en hij is van woensdag reeds daar. Hij draagt ook steeds datzelfde hemdje als toen we hem binnen brachten, ik kan het niet meer aanzien dat hij zo onverzorgd rond loopt ! Ik wil naar de verpleging toe geen slecht woord horen want ze doen echt wel hun best maar dit zou wel beter kunnen. Nu ineens staat daar een linnenmand van wie weet ik wie gekomen en waar zijn vuile was in ligt, dat is de eerste keer dat ik die zie maar ja als ze ons niet zeggen dat daarvoor moet gezorgd worden, dan brengen wij niks mee, alles was ginder voorhanden volgens wat ik vernomen had. Deze voormiddag dus een goed gesprek gehad met een aantal mensen en dat heeft me deugd gedaan, ik heb alles kunnen zeggen wat ik wou zeggen maar altijd blijft er wat wrevel bestaan als het om die kledij gaat, ook een mooie fleece vestje is hij zo nu weer kwijt gespeeld, ik weet echt niet meer wat ik er moet aan veranderen . . . en waar is dat vestje dan naartoe, telkens iets anders aan trekken is ook een oplossing natuurlijk maar zo geraak ik alle kledij kwijt aan anderen, is dat een goede manier, ik dacht het niet ! En dat een mens daar zo machteloos over staat, dat gaat er bij mij niet in ! Ik heb gewoon niet de tijd gehad om wat te markeren, we werden van de ene dag op de andere zo goed als verplicht om hem over te brengen naar die andere instelling en wat doe je dan ?! Je luistert als brave echtgenote en doet wat je is opgedragen maar mijn portemonnee geraakt zo ook leeg ! In ieder geval bedankt voor je goede raad en voor je reactie.
VerwijderenDat gedoe met kledij die verdwijnt en waar je geen idee hebt wat ermee gebeurd is dat moet frustrerend zijn. Ik zou de verzorging daar echt over aanspreken want op de duur blijft er niet meer over! Het zou eigenlijk niet mogen als je hoort wat zo'n verblijf kost... dus die zorg komt er dan ook nog eens bij! Niet moeilijk dat je doodop bent Chris, mentale moeheid kan ook veel van een mens vragen hoor! Verzorg je maar goed en rust voldoende. Dikke knuffel
BeantwoordenVerwijderenIedere keer ga ik er weer met nieuwe moed tegenaan maar als je ziet wat je krijgt voorgeschoteld allemaal, het is niet min, ik ben dan ook iedere avond stik kapot van de ontmoeting met hem en van alles waartegen je moet vechten, de emoties die kan ik meestal niet meer bedwingen wanneer ik thuis ben gekomen en dan vloeien de tranen. Ik val doodgewoon in slaap waar ik zit op dat moment, ik kan soms echt niet meer verder en gaat het met hem iets beter dan begin ik over alles en nog wat te piekeren, fijne dagen zijn voorbij voor mezelf, ik eet om nog wat te kunnen leven en ik sleep me soms echt wel voort. Ik heb het dan ook opgegeven om tegen alles en nog wat te vechten, als ik dat al zou aankaarten dan breek ik compleet en net dat wil ik vermijden, verder is mijn leven nu boodschappen doen voor mezelf, zorgen dat alles voor hem gewassen en gestreken is en zorgen dat ik niks vergeet mee te nemen en voor de rest kan alles me gestolen worden op dit moment, ik kan er niet meer voor vechten. Nog een fijne dag verder Nancy!
Verwijderen