donderdag . . .

Een fijne dag voor iedereen wil ik jullie toewensen, de morgenstond heeft goud in de mond is het spreekwoord en als ik goed heb gekeken kwam de zon hier al even piepen, al zie ik ze op dit moment weer niet meer !  Maar geen nood, veel regen wordt er niet voorspeld, mogelijk een enkele bui hier of daar en daar stellen we ons tevreden mee.

Ook een afbeelding zoals hierboven zegt eigenlijk niet veel over hoe je dag zal verlopen of wat je zal doen tijdens de dag, ook ik weet dat meestal niet vooraf, al zijn bepaalde dagen me wel heilig om wat betreft mijn boodschappen te doen en te zorgen dat de voorraden weer zijn ingevuld.  Die dagen krijgen dan voorrang om mezelf verder te helpen.  Want een mens leeft niet alleen van brood en spelen maar ook van dagelijks zich goed voelen en dat was in de laatste dagen wel echt niet denderend.

Het was me zwaar te moede om mijn echtgenoot ergens anders achter te laten, ik zag het allemaal nogal zwart in en toen heb ik mijn heksje op de kast gezet om eraan te denken dat het leven ook nog wat anders voor ons in petto heeft, al weet ik echt niet wat het nog zou meebrengen.  Ja, wel dat ik ook ik weldra verjaar en dat ik daar wil een soort van feest van maken, al wil ik maar alles bij mekaar eens samen zien rondom een tafel, ergens, we zien wel wanneer en hoe.  Lachende gezichten zijn er ook wel vaak te zien maar zelf staat het wenen me nader dan het lachen, ik ben echt wel een zwartkijker maar wil ook wel eens lachen met bijvoorbeeld een film en dergelijke.  Of gewoon beelden die me doen lachen, het leven is al triest genoeg denk ik dan bij mezelf . . . !

Dit seizoen doet een mens denken dat de winter er weldra ook voor je deur staat maar ik hoop dat we geen echt vrieskoude kennen, wel gewoon eens vriezen zodat bloemen en bladeren verwelken aan bomen, planten en struiken.  Maar die zware vrieskou, die we toch soms ook wel eens krijgen, die mogen ze voor mijn part wel houden.  Ik kan wel vrij goed tegen koude maar toch zie ik het liever anders, vriezen mag maar niet te lang en te fel.  En regen en sneeuw mogen ze voor even opbergen, de mensen die wateroverlast hadden die hebben al meer dan genoeg kopzorgen maar ja, die moeten ook nu zien te overleven en daar voel ik dan echt wel bij mee.  De beelden waren nog vrij recent te zien op alle media en ze staan dan ook in ons geheugen gegrift, niemand zal ze snel vergeten.  Ik hoop dat al die mensen een degelijk onderkomen hebben gevonden zodat die ook degelijk de winter door kunnen geraken, al twijfel ik eraan of daar al veel leed werd verholpen . . . !

En verder probeer ik hier er het beste van te maken, veel anders zit er echt niet op, we doen maar op zonder daar bij na te denken, we leven verder en ik hoop dat we zo nog lang kunnen leven, al is het voor de ene al wat gemakkelijker dan de andere.  Weet ge dat ik nu toch ook al wat geld kan uitgeven aan het psychiatrisch instituut waar de echtgenoot voor even verblijft, en tegelijk ook de prijs van zijn kamer in het rusthuis moet blijven betalen, tevens nog sta voor de factuur van het ziekenverblijf in Leuven, we spartelen ons er wel doorheen, betalen zal nog net gaan maar zelf leven zal wat anders worden, of toch wat worden ingekrompen.  Ik was altijd nogal gul voor mezelf en gelukkig ook voor de echtgenoot, dat wil zeggen dat we met kledij wel een tijdje weer verder kunnen.

Verder ga ik jullie nu verlaten voor even, ook ik wil een middagmaal nuttigen !  Nog een heel fijne dag wens ik iedereen toe en . . . vergeet vooral niet te genieten, ook van de kleine dingen in het leven !