Maandag . . . weer een nieuwe week en misschien wat beter weer op komst . . . ?!

Met al die regen die we reeds hebben gehad is het goed paddenstoelenweer . . . ik las er iets over ergens in een magazine . . . er zijn blijkbaar reeds heel wat paddenstoelen hier en daar opgedoken maar daar hoef je nu niet echt verstomd van te staan.  Misschien een nieuwsje dat je niet verwondert wanneer je dat ook al hebt gezien of gelezen hier of daar maar echt goed is die regen ook niet weer voor alles !

In ieder geval wens ik iedereen nog een mooie week toe en hoop dat we toch ook nog wat anders te zien krijgen dan steeds maar die regen !  Iedereen is het beu en ik meen nu dat we recht hebben op een mooie nazomer en die mag er snel aan komen ook.  De kinderen moeten wel weer terug naar de school toe gaan en de andere studenten beginnen weldra ook weer aan hun studies maar dan mag het ook wel mooi weer zijn !  Iedereen mag ervan genieten als het er komt en we trachten ook nog naar wat zon, ik ben nog geen enkel jaar zo witjes geweest als nu, raar maar waar !

Tussendoor wordt er dan ook aan mij gevraagd hoe het gaat met mijn echtgenoot, ik wil er meestal niet echt over uitweiden maar toch even wat vertellen hoe hij soms reageert.  Zijn vraag is dan ook : welke dag zijn we vandaag, hij heeft zelf een kalender naast zich liggen, er staat er eentje op de kast met telkens de juiste dag erop in een rood kadertje maar toch wil hij het nog eens bevestigd zien door mij.  

Als ik hem zeg dat we vandaag een douche gaan nemen dan is het steeds hetzelfde : hij gaat in de verdediging want het is nog maar een dag geleden dat hij een douche had, neen, hij zal in de douche gaan al is het met wat tegenstribbelen maar het moet.  Wanneer ik hier zit te tokkelen aan dit klavier dan begint hij te zagen over dit of dat, nu is het weer over zijn ijs dat niet meer in huis is, ik moet dat dan dadelijk doen, alles laten vallen en doen wat hij zegt !  Ik vertik dat want ik beslis zelf wel wanneer ik dat doe, het past dan ook meestal niet, ik zou gewoon alles moeten laten vallen waar ik mee bezig ben en dat wil ik ook niet doen, ik wil geen slaaf zijn van zijn grillen, ook al is hij ziek.  Ik heb soms echt wel medelijden met hem want dan weet hij niet meer hoe hij een tafel moet dekken, op zondag was ik aan het koken en dan krijgt hij niet genoeg aandacht van mij, ik weet dat wel maar ik moet ook zorgen dat op tijd en stond zijn soep en aardappelen op tafel staan of hij is de rest van de dag ongenietbaar.  Daar moet je dan tegenop boksen tot alles weer in zijn normale plooi valt, en dat is soms even wachten.

Zo ging hij dus de tafel dekken op zondag en zette alleen platte borden op de onderleggers klaar, met het bestek erbij, wel niet op de juiste plek gelegd maar het was er wel.  Ik heb zelf nog wel een glas moeten zetten voor mezelf want hij drinkt niet bij zijn eten, ik ook niet maar wel daarna, hij dus ook maar ik wil dat wel op tafel zien staan.  Hij had dus zijn diep bord een dikke halve meter van het platte bord gezet, waarom, ik weet het niet, dat was geen erg maar ook de plankjes waarop de kommen worden gezet die lagen er niet, ik heb dat dan maar zelf gedaan want ik wou er de soepkom op zetten.  De rest van de maaltijd verliep heel vlot, hij at gretig van wat ik had klaar gemaakt maar het was dan ook een fijne schotel : hondshaai met zuiderse saus, iets wat ik in de loop van de week had voorbereid en ingevroren.

Hij weet dus ook niet altijd zijn pincode van zijn bankkaart, hij heeft die nu opgeschreven ergens maar dan weet hij weer niet meer waarvoor dat briefje dient wanneer hij wat uit zijn portefeuille moet hebben, zo van die dingen allemaal.  Ook in de keukenkasten is hij telkens naar dit en dan weer naar dat op zoek, hij weet dat het bestaat maar weet meestal niet meer hoe het eruit ziet en dan is het zoeken, ik verlos hem dan snel uit zijn lijden met hem te helpen maar ik ben soms ook wel eens met iets anders bezig waar ik niet van weg kan.  Zoals strijken, als ik daar mee bezig ben dan komt hij tussendoor eens kijken, dat mag wel, ik sta dan niet in de living te strijken, dat doe ik niet meer, er ligt al zo stof genoeg overal zonder dat ik daar nog wat meer ga bij leggen door aan die was weg te werken en de strijk te doen.  Ik heb vroeger ondervonden dat we dat beter in een afzonderlijke plaats doen zodat je dat veel sneller weer stofvrij kan maken, eens stofzuigen, wat afstoffen en met nat doorheen gaan en alles is weer fris.

Verder moet hij steeds maar zich kunnen laten gelden door me te dwingen dit of dat te doen, ik laat me niet meer dwingen, ik wil dat doen op een moment dat het voor mij past en anders moet hij het maar zelf doen, hij is gewoon te veeleisend in alles en ik wil hem niet involgen want dan heb ik zelf geen eigen leven meer !  Ik zeg altijd dat ik te oud ben geworden om naar anderen hun pijpen te dansen, ik wil nu eens doen waar ik zelf zin in heb en wat ik wil gedaan krijgen, daarna volgt de rest, al maak ik voor hem wel een uitzondering.

Zelfs nu dat ik hier weer zit te tokkelen geeft hij van aan de andere kant van de living commentaar zodanig dat ik het goed kan horen, ook staat de koers dan op en wordt er verwacht dat hij daarnaar zou kijken en luisteren, neen hoor, die commentaar spuien doet hij nog steeds maar het raakt mij niet meer zo, tenminste, ik laat het niet zien.  Het is geen gemakkelijk leven dat ik heb en ik had het me ook gans anders voorgesteld zo naar mijn oude dag toe maar waar ik steeds voor vreesde is bewaarheid geworden, nu moet ik weer maar voor iemand zorgen die zo goed als hulpeloos is geworden. 

 En dan denk ik weer aan mijn schoonmoeder, die was zo dankbaar dat ik voor haar steeds in de weer was, voordien was ze ook zo veeleisend en we draaiden ook voor alles op maar in haar laatste maanden was ze me dankbaar.  Toe heb ik ook ondervonden dat ze een hart had maar het deed me pijn toen ze mij niet meer herkende . . . en ook onze dochter niet die haar kleinkind droeg en die er het hart van in was.  Onze dochters waren steeds vrij close met schoonmoeder en dan doet dit inderdaad pijn maar dit is hier nu anders met de echtgenoot.  Ze komen wel vaak over de vloer en ik mag er echt niet van klagen, ze hebben ons hier ook heel goed geholpen met verhuizen, alleen hadden we er een volle maand moeten over doen om alles weer op zijn plaats te krijgen . . . ach we zijn er ook doorheen gesparteld.

Ik kan nog heel wat vertellen over dit en dat wat hij mis doet of wat hij niet goed doet, maar ik ga jullie niet meer ermee vervelen, het is wat het is  !

Nog een heel fijne nieuwe week wens ik iedereen toe, geniet ervan en maak er ook een mooie week van, te beginnen met vandaag maandag !