vrijdag . . . de mieren . . . !

Inderdaad, we zijn reeds vrijdag, gisteren was een feestdag en vandaag een brugdag voor een aantal mensen die nog uit werken gaan.  Maar niet getreurd, het weekend komt er ook nog aan en dat zal wel nodig zijn ook om dan gedaan te krijgen wat we gedaan willen hebben.  Immers zo een vrije dag is ook eens goed om lekker lui te zijn en te genieten als het weer het toelaat tenminste.

Maar we zitten met een mierenprobleem, ik weet nog niet hoe erg het probleem op zich ook is, toen ik op woensdag mijn planten ging keuren in mijn broeikas zoals ze dat mooi zeggen.  Ge kent dat wel, een bak die je kan afsluiten met een deksel als de plantjes nog jong zijn en wat extra warmte nodig hebben.  Ikzelf heb daar mijn kruiden in staan zoals tijm, oregano, rucola en er is nog wat plaats voor andere planten ook maar ik heb ze niet volledig gevuld.

Zo zagen we in de voorbije dagen wanneer het ook nog zonnig was tussendoor, een sliert mieren over ons terras kruipen, langsheen de muur op zoek naar een degelijk verblijf om zich te nestelen en dat kunnen ze hier vrijwel overal vinden in die stenen, die ook de grond waarop gras is gezaaid, raken.  Voegen zijn er ook overal en een gaatje is snel gevonden voor die mannekes, ik was er al bang voor.  

Tot mijn ontzetting had ik opgemerkt dat die ene tijm, ik laat ze steeds staan in de pot waarin ik ze kocht en zet die dus in de teelaarde, dus vol zat met mieren, amai, wat gaan we daar nu tegen doen, ik sproei niet graag als ik dit zie want mieren zijn ook nuttige dieren maar ik wil ze daar toch echt niet in hebben !  Dan maar snel gebruik gemaakt van de gieter, snel wat water erover gekapt, immers de grond in de potten was dus uitgedroogd door zon en wind.  De planten vroegen dan ook om gegoten te worden en zo ook de mieren wat extra gegeven.

Die mieren maakten dat ze uit de voeten waren, ik zag er niet veel meer zitten al waren er nog wel enkele op te merken, maar enkele kan ik verdragen tussen de kruiden, niet een ganse nest want dan kan je die hele bak gaan leeg maken wil je ze echt wel weg hebben, daar past ik dus voor.  In de volgende dagen zal je me dan ook veel vaker eens op het terras zien om die bak te controleren en als ze mochten weg blijven, wel dan ben ik gerust erin.  Totdat ze weer eens een aanval proberen te doen op mijn broeikas . . . toch maar op tijd gieten dus, nu wat sneller dan anders !

Verder hebben we toch nog een kerstomaat gevonden, eentje die binnen in de serre heeft gestaan en reeds vruchten draagt, ik ben zo blij om daar ook te kunnen van genieten.  Al koop ik tussendoor ook wel een bakje tomaten, ge kent dat wel : die trostomaten die zo lekker kunnen smaken en een zoetere smaak hebben, dat mis is nog steeds !  Want als kind zat ik daar meestal in de serre, die we bij ons thuis wel degelijk hadden, eraan wanneer ze rood waren, we mochten daar dan ook soms mee spelen, ge kent dat wel, die misvormde kleine tomaatjes die er vaak ook wel eens bij aan de tros hingen !  Die waren voor ons maar ook nog best eetbaar en wat is voor een kind mooier dan er te mogen mee spelen en achteraf er ook nog van te eten, snoepen zeg maar.  

Al durfde ik ook wel een mooie tomaat van de plant plukken en die zo gewoon opsmikkelen zoals je met een appel doet : de schil proper wrijven met een doekje en erin bijten,  heerlijk vond ik dat toen en nu ook nog.  De geur van tomaten is een geur die ik wel graag  heb omdat het gezonde voeding is ook . . . tenminste als je niet te veel last hebt van de maag, tomaten bevatten ook veel zuren !  Met die plant mee naar huis te kunnen brengen roept dat vele herinneringen op, ik moest die een paar dagen geleden immers vast houden terwijl we ermee naar huis toe reden omwille van de grootte van de plant op zich, hij kon gewoon niet in de koffer rechtop staan !  

Blijft er nu nog die plant met kerstomaten een andere pot te geven, een grotere dan die waar hij in staat en dan pas zal ik gerust zijn, immers een tomaat vraagt vrij veel water en moet ook vast staan in de pot wil die niet omver vallen, ik zou die best nog bij in mijn bak kunnen planten maar ik doe het niet, gewoon omwille van die mieren.

Nu zal ik moeten stoppen met planten mee te brengen voor op ons terras, het staat al meer dan vol genoeg volgens de echtgenoot, die ziet zich reeds moe maken met ze te gieten.  Maar geen nood, ik zal dat wel zelf doen, ik vertrouw het niet als ik ze niet zelf in het oog kan houden, die plantjes dan wel te verstaan.  Als ge ze maar giet en blijft gieten dan rest er niet veel meer aan degelijke planten want al dat water is ook niet zo goed, je moet ze verzorgen zoals het hoort : op tijd en stond wat bijvoeding geven en verder gieten wanneer het nodig is maar meer ook niet !

Rest er ons nog het weekend waar we allemaal zullen kunnen van genieten, al weet ik niet of het ook zo mooi zal zijn, misschien toch wel tussen de buien door . . . ?!