een fijne woensdag, de zon schijnt toch al !

Een heel fijne woensdag iedereen, als de zon schijnt lijkt alles veel mooier, waar of niet ?!

Vandaag niet zoveel te vertellen eigenlijk, alleen dat ik al vrij vroeg telefoon kreeg en dat ik even niet wist waarover het zo dadelijk ging.  Was ik dan nog niet goed wakker, welja, ik had wel gedroomd totdat ik wakker was geworden maar daarna voelde ik me toch goed eigenlijk.  'k Had een normaal ontbijt gegeten en ben er vrij snel in gevlogen met allerlei dingen op te ruimen en te doen wat ik meestal in de voormiddag doe.  En dan komen ze je storen in je dagdromen en hop, het lijkt wel of je dan de kluts kwijt geraakt . . . maar neen, ik had het over onze vakantie en och ja, die komt ook weer met rasse schreden dichterbij, . . . al duurt het nog wel even voordat het zover is !

Moet ge weten dat ik deze morgen aan het dromen was, zat ergens in een bergrijke omgeving, alles ging blijkbaar bergop en ik werd daar moe van.  Zo wou ik iemand volgen die een weggetje op ging en die naar een bepaalde woning toe ging om daar wat te eten.  'k Had dus toen al honger en ik deed alle moeite van de wereld om naar boven te klauteren, wat me echt niet goed lukte en ik vocht om toch maar verder te geraken . . . en ik werd wakker, mijn voeten zaten tegen het laken aan te schuren om verder te stappen . . . en ik ben dan maar wijselijk opgestaan . . . met die droom nog steeds in mijn achterhoofd !  Ik had daar verteld dat ik lange tijd ziek was geweest en kwam daarna weer terug in mijn vertrouwde werksfeer terecht met allerlei mensen die ik niet meer kende, ik had zelfs geen bureau meer om aan te werken, mijn computer was weg en ik kreeg alleen maar een wankel tafeltje om aan te zitten, de stoel was wel prima maar verder had ik er niks . . . alleen vreemden rondom mij en mensen die me met medelijden aankeken !

Ja, ook zo is het mij eens vergaan toen in ziek was geweest en weer aan het werk moest gaan, je moet er dan geen grote ogen bij trekken als je dit leest, zo was het ook in de werkelijkheid en ik maar opboksen tegen alles wat als normaal wordt beschouwd en dat voor mij op dat moment onbereikbaar was geworden.  De droom lijkt wel erger dan de werkelijkheid maar mensen kunnen voor mekaar heel erg streng zijn en geen medeleven betonen als je werkelijk een ziekte van meer dan twee jaren hebt doorgemaakt.  Ik herbeleef soms ook nog dat moment zoals je nu verneemt hier vandaag, het was echt niet fijn om zo opnieuw te kunnen beginnen, al waren er wel die je met liefde ontvingen en hielpen op alle mogelijke momenten maar aan alles komt ooit eens een einde.  En zelf ben ik blij dat ik na tien jaren de tijd kreeg om afscheid te nemen van alles wat me dierbaar was en waar ik steeds mijn beste beentje had voorgezet.  Maar het had ook anders kunnen verlopen, ze hadden ook rekening kunnen houden met je toestand op het moment dat je weer van nul moet beginnen op een andere afdeling.

En daarom doet het bericht van een vriendin zoveel deugd vandaag, het is welkom want ook mijn dag is niet zo goed begonnen als ik wel dacht maar kom, we gaan er toch het beste van maken en proberen alles weer snel te vergeten . . . alhoewel dat heel moeilijk is. 

Kop op meid en genieten moet je doen : want het leven duurt echt maar even !!!