vrijdag en weldra weekend . . .
Vandaag al vrij veel gewerkt hier in huis, ben eigenlijk nog altijd bezig want de wasmachine draait en ook staat de droogkast op. Mijn was is dus zo goed als bijna gedaan, nog wat opvouwen en dergelijke dingen doen, nog wat fijne zaken laten drogen op mijn droogrekje en daarna is dat weer vergeten.
'k Heb echt niet stil gezeten vandaag maar nu ga ik toch stilaan stoppen met werken. Alleen de stoelen nog van de tafel halen, alles weer proper maken op tafel zelf, nog een paar stukken weer in de kast zetten waar ze thuis horen. Eens horen wat de echtgenoot nog zinnens is, hopelijk niet meer te veel want ik ben nu echt wel moe genoeg om wat te kunnen rusten. Mijn poetsdoeken zitten nu in de wasmachine en als die nu ook nog willen drogen dan ben ik met alles rond, eindelijk mag dat ook wel eens gezegd worden dat je hier echt wel moe kan van worden.
Zoals ik eerder al ergens opmerkte "zal ik vandaag wel vrij snel de slaap vinden", het is genoeg geweest. Nu gaan we uitzien naar het weekend en ons daar ook naar gedragen al staat er voor morgen wel nog iets op ons programma maar dat moet tussendoor wel kunnen. Eten klaar maken hoort daar dan ook nog wel bij maar de soep heb ik vandaag alvast klaar gemaakt, dat doet het vuur toch volgens de echtgenoot. Net zoals wassen, dat doet toch ook de machine, en dan de droogkast, dan kan je de was erna toch opvouwen en dat is dan niet werken zeker ?! Verdorie, mannen hebben het toch maar gemakkelijk, zagen als ze iets niet graag zien of doen of als ze iets niet graag eten maar er zelf eens wat van proberen te maken, ho maar, dat is een brug te ver.
Maar niet getreurd, ik doe dat allemaal wel graag maar er moet niet mee gespot worden want dan krijg je me kwaad en dan blijf je liever uit mijn buurt !!! Geloof me vrij als je mijn zere plek raakt dan krijg je dadelijk lik op stuk zoals ze zo mooi zeggen ! Ge kunt me veel laten doen maar te veel is te veel en het was vandaag misschien wat te veel van het goede. Maar ge herkent dat misschien ook wel, je maakt plannen om alles zo vlot mogelijk te laten verlopen, dan komt er iemand op het onverwacht binnen. Niet dat ze niet welkom zijn maar het zet je wat achteruit, daarna wordt er aan de voordeur gebeld, ook niet zo'n erg als ze niet bij jezelf binnen moeten zijn, daarna nog een paar keren telefoon die je niet hebt gehoord en waarvan je ziet dat het lichtje knippert, ook niet erg maar . . . en ga zo maar door.
Nu weet ik ook wel dat met de geboorte van ons achterkleinkind hier alles zowat overhoop werd gegooid en daar nog allerlei zaken bij komen, wel dat maakt het er niet gemakkelijker op en dan komt alles op één en dezelfde dag bij mekaar. Je dacht al lang de was gedaan te krijgen, neen, niet gelukt wegens allerlei andere toestanden die met de geboorte niks te maken hadden. Maar het zet je leven wat overhoop. En je wou zo erg eens een rustig weekend doorbrengen om samen met de echtgenoot naar de wereldkampioenschappen cyclocross te kijken en te genieten zonder dat je gestoord werd.
Gelukkig ben ik er nu door geraakt, hier en daar nog snel wat verhelpen, zorgen dat die was uit de voeten is en straks rustig in de zetel kunnen genieten van het weekend dat eraan komt . . . eindelijk !!!
Chrisje vergeet niet te leven hé want zo te zien ben je altijd druk bezig... met zijn tweetjes kan het echt niet yuil of slordig liggen bij jullie dus geniet nu maar volop van dat kindeke daar en de rest loopt niet weg.
BeantwoordenVerwijderenVeel heb ik vandaag niet meer te vertellen , dan zal ik jou maar een gezellig weekend wensen zeker?
Hartelijke groeten.
Ik heb inderdaad vandaag echt wel veel gedaan maar ik dacht : dan kan ik ook eens rustig mee kijken naar de cross op tv, het zijn immers wereldkampioenschappen en dat wil ik ook niet missen. Niet dat ik supporter voor de ene of andere maar ik wil dat meemaken zodat ik erover kan meepraten. En volgende weken staan er heel wat afspraken op onze agenda die we niet gewoon kunnen negeren zonder dat we dan zelf nog eens naar de huisarts moeten gaan maar dat is bijzaak. In de volgende dagen zijn we zinnens om eens naar ons achterkleindochter te rijden als ze thuis zijn en daar een rustig moment mee te maken, tenminste dat hopen we. En dus in dit weekend zal er niet zoveel gewerkt worden, geloof me vrij ! Groetjes.
VerwijderenChrisje heb je eindelijk weer gevonden. Triestig te lezen dat je man Alzheimer heeft, ik ben nu vrijwilligster in een home en kom daar dagelijks mee in contact. Het zal niet simpel zijn, en vraagt een hele aanpassing. Bij gebeurtenissen tegenin gaan heeft geen zin, dan maak je het moeilijk voor uzelf. Met de auto rijden of niet? kun je het beste met de dokter bespreken, maar ik denk zolang hij de weg nog kent dat wel mag. Voor hem zal het nog weten of niet meer weten ook heel frustrerend zijn in het begin, wat, wat opstandigheid meebrengt. Daar zal uw geduld hard op de proef worden gesteld. Met wat hulp van de kinderen zal dat wel lukken, in ieder geval wens ik je veel goede moed, en schrijf dat maar van uw af zoals het is het zal u goed doen. Liefs Alfy
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je lieve reactie, ik kom niet veel meer op bezoek op blogs maar wel bij Ani, ik meen dat ik daar reeds reacties van u heb zien staan, ook nog wel op andere blogs maar niet meer regelmatig. Zelf zit ik dan ook op Facebook en daar zet ik dan maar beelden die ik ergens anders mooi vind en kan delen, gewoon een pagina met mooie beelden allerhande, beelden die me aanspreken. En ja, de ziekte van de echtgenoot, dat is ook een heel verhaal, eerst in oktober 2018 werd er kanker vast gesteld op de stembanden, daarna kreeg hij pijn in zijn ene been en daar bleek een vernauwing te zitten. Zo is de bal eigenlijk aan het rollen gegaan, ik vroeg me dan af wat dat met zijn hersenen deed, al die kalk, en ik vreesde voor het ergste. Totdat hij in de zomer dan plots gewoon viel zonder dat er een aanleiding toe was, naar de neuroloog, waar we eerder al wel eens geweest waren en die stuurde ons telkens maar door voor onderzoeken en testen, met het gekende resultaat. Voor mij stond dit al eerder vast dat hij Alzheimer had omdat al die dingen al een paar jaren de kop op staken maar dan maar sporadisch, in het voorbije jaar nog zo wat voorvallen maar veel meer en alles negatief bekijken, depressief hier zitten wenen en dergelijke, ik wist vooraf de uitslag reeds voordat al die testen werden gedaan. Met de auto rijden gaat tot nu toe nog steeds goed, voor zover ik er dan ook niet altijd bij ben. En wandelen gaan moet hij doen met een wandelstok zodat hij zich dan wat rechter houdt, dat gaat ook vrij goed nog, is ook goed voor de doorbloeding overal in de hersenen en het ganse lichaam, ook voor die vernauwing. We hebben de laatste jaren echt al wel meer dan genoeg meegemaakt, voor ons mag het nu wel eens gaan stoppen maar of dat lukt moeten we afwachten. Mijn vorige blog heb ik dan ook al dadelijk opgedoekt, dat was beklad met allerlei dingen die er niet thuis hoorden, ook mijn achtergrond en ik zag het niet zitten om opnieuw daar te beginnen dus nu zit ik hier al enkele jaren en ik voel me hier veel beter eigenlijk, veel eenvoudiger om afbeeldingen en dergelijke te zetten. Nog een fijne avond en blijf vooral genieten, ik had tussendoor al wel eens wat van je gelezen ook maar momenteel was er niet de tijd voor, wij zijn pas overgrootouders geworden, weldra moet ook de echtgenoot nog onder het mes voor zijn cataract en dan moet ik me met hem wat meer bezig houden. En dat was het dan zowat voor deze keer, groetjes.
Verwijderen