maandag . . .

We beginnen aan een nieuwe week, of ze goed zal zijn moeten we nog afwachten en wat is goed eigenlijk ?!  Ach ik maak me er niet zo druk over maar wat ik vorige week deed was echt stuntelen, een kemel geschoten maar geen nood, er was niks gebeurd wat niet terug recht kon worden gezet.

Zo had ik in de voorbije week een pakje besteld, niks speciaal, inkt voor mijn printer en daar zat ik op te wachten.  Ik kreeg er een bericht over dat alles er was en dat ze mijn pakje zouden opsturen, ik kreeg het op donderdag aan volgens de mail.  Oké, dan zou ik daar wel rekening mee houden en als er iemand thuis bleef was er geen probleem, het zou met de post komen maar die brievenbus los laten staan daar had ik niet aan gedacht.

Ik zag in de morgen, toen ik de krant uit de brievenbus ging halen, dat ook onze buurvrouw een pakje verwachte, zij had wel de bus niet op slot gedaan zodat ze het daarin konden neer leggen.  En zo rond de middag ging de bel, ik naar beneden met de sleutel en zag mijn pakje staan, achter de sasdeur, binnen wel te verstaan.  De man van de post was al naar een andere bestemmeling gegaan aan de overkant van onze appartementsblok en ik keek eens rond maar zag toen ook nog een andere doos staan op de brievenbussen, zou ik die ook niet beter mee naar binnen nemen.  Ik dacht dat dit het pakje was voor de buurvrouw, er stond dezelfde naam op maar ik droeg mijn bril niet dus zag ik niet goed wat de familienaam was.  En ik schreef een briefje voor de buurvrouw van het pakje dat ik dat bij mijn had mee naar binnen genomen, ja, ze belde dan ook na een tijdje en ik deed open.  Ze zei dat ze haar pakje al had van uit de brievenbus maar ik zei haar dat ook dit pak voor haar was bestemd, wat ze natuurlijk dadelijk ontkende.

Er woont namelijk een verdieping hoger ook nog iemand met dezelfde naam en nu had ik toch haar pakje mee genomen tot bij ons zeker.  Maar ja, ik vond dat dit niet moest blijven staan en de echtgenoot deed het pakje naar boven, waar hij dus ook vaststelde dat die buurvrouw en niet was.  Daar zitten dan wel twee poezen bij haar binnen maar die zullen de deur niet kunnen open doen dus ja, nadien nog eens gekeurd of ze thuis was maar het pak stond nog steeds voor haar deur.  Maar met dit alles was er voor ons dus een einde aan gekomen, we hebben er eens mee gelachen en verder nog even gepraat met de buurvrouw en alles was weer zoals het moest zijn.

Ook ik kan dus wel degelijk stommiteiten uitzetten, zoals je ziet, ik deed het niet met opzet maar ik had beter moeten zien maar de opdruk op het etiket was zo minuscuul klein dat ik het niet kon lezen en dan ook nog helemaal niet vet gedrukt, dus ja, vergissen kan zo op die manier.  Alleen ben ik nu wel geleerd, nooit meer wat mee naar huis nemen wat niet van jezelf is, je zal het ooit ook wel eens leren . . . !

Nog een fijne week toegewenst en tot een volgende keer, tot morgen hopelijk . . . !