dinsdag . . .

Voor vandaag geven ze mooi en warm weer, wat we gaan doen of waar we mee bezig zijn, geen idee op dit moment, we zien wel hoe het komt, niet te snel zijn met alles want . . . dan zijn er dingen die je beter niet doet misschien . . . ?!

Misschien een rare zin om mee te beginnen maar het zit zo : ik was op zaterdagavond en zondag voormiddag, bezig met wassen, allerhande stukken kledij, van shorts tot hemden, toe bloezen, ondergoed, lakens, je kan het niet zo gek bedenken of het was er wel ergens tussen.  Ik sorteer mijn was steeds goed voordat ik ermee begin maar uiteindelijk heb je dan heel veel soorten en is het kiezen bij welke je wat gaat doen om toch wat water uit te sparen.  Sommige dingen kan je echt niet samen wassen met weeral andere omdat het programma daar niet voor geschikt is of de temperatuur maar het is steeds wel wat.  

Een mens past zich wat aan en zoekt uit hoe het toch nog wat voordeliger kan, zowel in tijd als in verbruik van water.  Zo kies ik vaak voor een kort programma waarop je "wol" wast.  Dat is ook goed voor alle fijne dingen en zo had ik er wel enkele bij mekaar gezocht, geen vol vat maar kom, ik was die toch niet graag samen met bijvoorbeeld jeans en dergelijke, om maar iets extreem te noemen.

Op een gegeven moment moest mijn wasmachine nog maar enkele minuten draaien, daarna kon ik weeral verder doen met nog wat anders ook, dus ik beruste, zette me even aan tafel en begon te puzzelen, de pieper liet zich horen en ik was dadelijk in de berging.  Ik opende mijn wasmachine en tot mijn verbazing had ik er geen was in gedaan maar dat had wel staan draaien, leeg dus met water alleen en wat sop erbij !!!  En dan doe ik mijn droogkast open en zie daar dat daar mijn was in steekt, die was dus nog niet nat geweest en hoefde ook niet in de droogkast !  Maar die zat daar wel in, vuil en alles er nog op, dus maar snel die kledij in de wasmachine gestoken en opgezet, het stond nu toch al juist en het kon beginnen !  Dat zet een mens wel even achteruit met zijn werk maar dat vond ik nu niet echt het ergste, dat ik dit met mekaar had verwisseld, dat stoorde me enigszins, verdorie, begon ik dat nu ook al te krijgen dat ik dingen misplaatste zonder het zelf te beseffen.

Alleen mag je niet vergeten dat ik tegelijk met het eten, met wassen, met drogen, aan tafel was ik dan tussendoor nog aan het puzzelen in de weekendkrant . . . en dan vergeet je wel eens wat !  Onze zaterdag was dan ook geen gewone zaterdag, we hebben, samen met vele anderen, afscheid genomen van iemand die we vrij goed gekend hebben en die ons nauw aan het hart lag : een vroeger buurmeisje van mijn echtgenoot, wel iets jonger dan dat wij nu zijn, zeg maar bijna 15 jaren jonger.

Deze schitterende figuur was een vrolijk iemand, steeds lachend, maakte graag plezier maar het leven heeft ook haar niet gespaard.  Ze had wat tegenslagen en op de koop toe kreeg ze nog "jong-dementie", het kan anders verlopen maar het deed het niet, ze stierf dus en was nog maar 58 . . . niet echt een leeftijd waarop de mensen tegenwoordig sterven die een lang leven achter de rug hebben !

En dan denk ik natuurlijk terug aan mijn eigen moeder, die is ook jong gestorven, 63 was ze en ze vertelde me steeds "dat ze iets heel slechts op haar lijf had" maar wat het was heeft ze niet gezegd en ik weet het dus ook niet.  Een aantal jaren daarvoor begon het bij haar al, vergeetachtig zijn, dingen die je normaal nog moest weten en zo van die zaken allemaal.  Zo kocht ik voor onze jongste dochter een kleedje of wat, ik weet niet meer precies wat, maar gaf het aan haar, ze legde het in de kast . . . en vergat het aan onze dochter te geven, die had er naar uitgekeken om van haar een pakje te krijgen voor haar verjaardag en met een triest gezicht trokken we terug naar huis.  Iets later bracht ik dat weer naar voren en toen ja, toen kreeg ze het eigenlijk, zo zouden er wel eens misverstanden kunnen ontstaan in families maar ik begreep het allemaal.  Voelde me toen toch ook wat gekwetst want zo was ik dat niet gewend, iedereen wist steeds op voorhand wat er gedaan werd maar toen werd het gewoon van dag tot dag erger met dat geheugen van mijn moeder.

Nu dat ik daar terug mee bezig ben, ook door dit afscheid, weet ik bijna zeker dat het ook een soort van jong-dementie was dat mijn moeder had op haar eigen leeftijd.  Zoveel jaren zitten er niet tussen met wat ik vertelde over de dame waar we zaterdag afscheid van namen, zo kan een mens dat heel goed vergelijken, maar of ik zekerheid heb, neen, dat is het niet.  En zelf ben ik blij dat ik voorbij die leeftijd ben geraakt, we zijn er nu toch tien jaren over, over de leeftijd waarop mijn moeder is gestorven, maar ik denk nog steeds vaak aan haar terug, in mijn hart leeft zo nog steeds verder, alleen zijn er toch zo weinig beelden van gemaakt en dat vinden we nu wel spijtig.

In ieder geval een fijne dinsdag, waar we mee bezig zijn, laat ik nog wel eens lezen, we zien wel hoever we ermee geraken en daarna mogen jullie mee genieten !  Maak er nog een mooie dag van, de temperatuur zit tenminste al mee, nu jullie nog !!!