donderdag . . .

We beginnen de donderdag met deze seringen, al zullen ze nu wel helemaal uitgebloeid zijn vermoed ik dan.  Maar geen nood, zo op foto zijn ze ook mooi, 'k heb daar altijd wel van gehouden.  We hadden er thuis staan en dat waren ook van die paarsblauwe, die bij de buren was een andere soort en die was roder eigenlijk en die zag ik zo graag.  Maar als kind mochten we daar niet aan komen, aan die welke vlak bij ons huis stonden, tussendoor ging ik wel eens naar die mensen naartoe, gewoon omdat het ook familie van ons was.  En als ik dan lief was dan kreeg ik er wel enkele voor mij mee naar huis en ikke blij !

In die tuin vooraan het huis hadden ze daar van die "geitenkoppen" staan, ik weet niet of je begrijpt wat ik bedoel, die grote witte bloempluimen die aan een soort van struik groeien, deze stonden wat op een stammetje en ik vond dat prachtige bloemen.  Wel loodzwaar als het eens geregend had en je wou over datzelfde tuinpaadje waarlangs ze stonden lopen als kind.  Niet eenvoudig om dan droog naar huis toe te gaan, of als de spinnen er hun netten hadden tussen gespannen, dan ging ik wijselijk een aantal stappen rond en liet ze voor wat ze waren !  Ook die bloemen vond ik zo fijn en zo groot en zwaar.  Met een paar daarvan was de vaas heel snel gevuld, alleen was er op dat moment niet zoveel meer in de tuin dat nog kon afgesneden worden . . . en ook die kreeg ik dan al eens mee naar huis toe, al woonde we eigenlijk naast mekaar.

Maar nu wat over die bewoners : mijn overgrootouders woonden daar !  Mijn overgrootvader heb ik nog vrij goed gekend en ook mijn overgrootmoeder die als laatste naar de hemel gegaan is.  Want zo zag je dat toen als kind, mijn overgrootmoeder was de eerste dode mens die ik zag en ik blijf me dat steeds herinneren, niet als iets negatief, neen, als iets wat doodgewoon was . . . !  Wat een woordspeling maar wel een waarheid als een koe.  Mijn overgrootvader heb ik ook goed gekend die bracht altijd noten mee, okkernoten en hij wist daar altijd bij te vertellen : Christiane, bak je eieren in de pan, bakt ze in uwe schoen en je hebt geen pan vandoen (=nodig) !  En ik als kind had er niet beter op gevonden dan te antwoorden met : Peter, sleter (=wat volgens mij betekende "sleutel), het kwam er gewoon op aan dat ik ook iets vond om te rijmen !!!  Wat je als klein kind dus allemaal vertelde, het was wel in ons streektaal te doen en om dat juist weer te geven is niet eenvoudig.

Nog een herinnering aan vroeger, en dat allemaal teweeg gebracht door die seringen, waar je gedachten toch soms naartoe gaan ?!  Dat zal het zijn voor vandaag.

Nog een fijne dag wens ik iedereen toe en maak er vooral het beste van !