deze paasdagen . . .

Deze paasdagen wordt er hier ten huize van wat uitgerust van dat mooie weer en ook van de emoties.  We zijn vrijdag dan ook weer eens op consultatie geweest op Gasthuisberg, telkens toch ook een soort van martelgang, al sta je daar met een vriendelijk gezicht en zijn de mensen die je behandelen ook vriendelijk.

Zo kwamen we op vrijdag ook vroeg aan, zo rond 8.30u en een minuut later waren we al ingecheckt en togen we naar onze afdeling : de afdeling oncologie van NKO en daar is het dan meestal wachten.  Maar dat wachten was vrij snel voorbij, we hadden aan het onthaal reeds opgemerkt dat onze afspraak was verplaatst naar 9.10 in de plaats van 9.30.  Wij mochten dus vrij snel binnen gaan, we hadden geeneens de tijd gekregen om onze vesten uit te spelen dus deden we dat in het hok waar allerlei toestellen staan en ook wij ontvangen worden aan een desk.  Daar hebben ze dan alles bij mekaar, telefoon, computer en zo van die dingen allemaal, alles wat noodzakelijk is om alles vlot te laten verlopen.

Samen met ons werden dan een aantal dingen overlopen en genoteerd in de computer, of hij zich goed voelde, of hij nog pijn had in de hals, er werd ook eens gevoeld hoe die hals aanvoelde en of daar nog wat klieren zaten en dergelijke.  Tot zover bleef alles vrij normaal, nu op naar een volgende plaats voor een kijkje naar diezelfde stembanden, dan gaan ze daar met een fijne speciale camera in, en worden er vermoedelijk wel beelden gemaakt en opgeslagen om er later nog eens op terug te komen.  Er werd genoteerd wat er te zien was en hoe alles verlopen was, we wisten reeds dat die stembanden vrij goed genezen waren.

We doorliepen al die stadia, waarna we terug naar de ontvangst, op die afdeling, mochten gaan om een nieuwe afspraak te maken voor binnen dit en twee maanden.  We gingen naar de liften toe om weer naar beneden te gaan, we waren immers op de tweede verdieping, en daar besefte mijn echtgenoot plots dat hij zijn kaartje niet meer had voor de parking, lap, weeral wat kwijt gespeeld, de ene keer was het zijn papier, dat heb je nodig om te scannen, de andere keer is het weeral wat anders, nu dus die parkeerkaart.

Wij terug naar de afdeling, naar de wachtzaal en daar vond ik ze op een stoel, blijkbaar heeft hij die naast zich neer gelegd en niet meer terug opgenomen om naar het onderzoekskabinet te gaan toen zijn oproeping op het scherm verscheen.  Eind goed al goed, we konden nu tenminste ook het ziekenhuis en de parkeerruimte verlaten zonder problemen.

Gisteren kon ik ook de slaap weeral niet vatten, ik zat met muizenissen in mijn hoofd en die wilden maar niet zwijgen !  Terug opgestaan en vandaag liet dat gebrek aan slaap zich dus weer voelen, gelukkig hoef ik vandaag niet veel te doen, reeds mijn voorzorgen genomen in de vorige dagen, gelukkig maar.  Terwijl ik me hier had neergezet voelde ik me doodmoe, ik zou zo kunnen slapen . . . en misschien doe ik dat na de middag wel eens.  Zo een rustige periode mag ook wel eens, ik heb daar deugd van en geniet ten volle, uiteindelijk komt dat ook iedereen ten goede hier in huis.  

In de volgende dagen ga ik dus de pees er wat afleggen, moet kunnen, heb deze voormiddag, terwijl ik dit hier heb gezet, ook al wat opgeruimd, wat spullen afgewassen, het vogeleten moet  nog weg gedaan worden en opgeborgen voor de komende herfst.  Pas dan krijgen de vogels hier weer extra voer voor hen, nu is hier al genoeg te vinden, ze moeten het niet verleren om dat gaan te zoeken.

Nog fijne paasdagen en geniet er maar van, het is iedereen gegund, en nu zeker met dit mooie weer !!!