een fijne woensdag . . .

'k Ben jullie nog wat info verschuldigd : met mijn echtgenoot is alles oké tot nu toe.
Maandag is hij naar huis gekomen met onze dochter, zij was met de wagen hem gaan afhalen.  Maar hulp had hij echt niet nodig, neen, hij was op eigen houtje naar de verpleegsters geweest die daar in de nabijheid van zijn kamer waren, om te vragen of hij nog niet naar huis mocht, hij had immers nog geen dokter gezien die zijn fiat kwam geven.  De papieren lagen allemaal klaar voor hem en hij mocht dus vertrekken, wat hij ook deed.

Nu is het dus zo dat hij toch mag praten . . . maar nu is het probleem dat hij te veel wil praten, over alles zijn zegje had en dat nu gewoon ook zo verder zet !  En dan doet hij moeilijk als ik iets niet goed versta of begrijp en wordt hij lastig, daar zal hij zich toch wel nog moeten over zetten want zo zal dat heel zeker zijn behandelde stembanden niet helpen om te genezen.  

Ikzelf heb de dag van de ingreep nog ruiten gepoetst, heb de was opgevouwen en daarna ook de rest nog gestreken en dat was dus allemaal uit de voeten voordat hij naar huis kwam.  Maar ik was wel moe, mijn rug protesteerde wat tegen dat misbruik dat ik pleegde toen ik ramen lapte en was opvouwde en daarna nog de strijk deed ook !  Ja, dat is nu mijn achilleshiel geworden, vroeger was het de lage rug waar ik het meeste pijn van had, nu is dat omhoog gekropen en zit het tussen mijn schouderbladen en ook naar de hals toe, het bovenste deel dus van de wervelkolom.  

Dat trapje op en af gaan om overal op het terras aan te kunnen doet er ook geen deugd aan, dat weet ik maar al te goed, het is gewoon alles samen !  Komt daar dan nog bij dat ik hoogtevrees heb, ja, op een trapje staan is voor mij niet eenvoudig, zeker niet op het balkon op de eerste verdieping.  Je zit dan ook tegelijk met de spanning van "zal alles nu wel goed lopen ? hoe is het nu met hem ? wanneer komt hij naar huis ?"  

Maar beter zo dan bij hem te blijven want ik weet als geen ander wat het is om met hem samen te leven . . . zeker als die man dan wat aan de hand heeft.  Zijn er niet meerdere zo, ik heb dat toch al gelezen hier en daar en dan denk ik steeds maar : wat moeten wij vrouwen dan allemaal niet doen om de kerk in het midden van het dorp te houden . . .

Eind goed al goed, al is dat nog niet gezegd.  We moeten de uitslag van wat er werd weg genomen nog afwachten en dan pas kunnen we gerust zijn . . . of niet . . .