woensdag . . .

We zijn al woensdag en in het midden van de week, morgen verjaart onze kleindochter Maaike, dan is ze pas 19 en we wensen haar nu vandaag al proficiat, kwestie van het morgen niet te vergeten.  Maar ook dan zullen we wel aan haar denken en nog een berichtje sturen met de gsm, dat doet altijd plezier.

Volgende zaterdag gaan we haar vieren alleen zijn we zover nog niet, we zijn nog maar in de helft van de week, ik dacht al te zetten "van het jaar" maar dat zou wat te moeilijk worden met de feestdagen die eraan komen !!!

Ook gisteren, dinsdag kregen we wat sneeuw te verwerken maar niet veel, niks meer van te zien toen de bui voorbij was.  En ook toen vertelde de weerman of - vrouw ons dat het zou gaan dooien, vroor het dan eerder of was dat alleen aan de wegen en onbeschutte plekken dat het zou koud was ?

Zelf heb ik van dinsdagvoormiddag gebruik gemaakt om mijn potten op onze balkons in te pakken, die hadden hun winterkleed nog niet aan maar nu zijn ze warm ingepakt.  Een mens stelt dat altijd maar uit totdat het wel eens te laat zou kunnen zijn.  Zo staan er nog een hibiscus, een hortensia en een laurier die stonden te bibberen van de koude, nu hebben ze tenminste al warmere voeten en ook de top is beschermd door een vlies dat hen zou moeten vrijwaren van vorst.  Ze staan wel open en bloot op dat ene terras dat weinig last heeft van de noordenwind en ook beschut tegen de regen en sneeuw of nog andere vlagen.

Verder dacht ik toch ook aan onze gevederde vrienden, ze hebben terug een propere schotel met voedsel staan, wat zaadjes en die fijn gemaakte pindanoten.  Ja, uiteindelijk heb ik ze toch maar met de mixer eens doorgedraaid zodat ze nu fijn zijn maar ook nog wat stukken bevatten, zelfs hier en daar een halve pindanoot blijft er nog tussen zitten.  Maar dat is het ergste niet, die nemen ze wel mee om verder op een beschutte plek op te peuzelen, 'k zie ze hier vaak genoeg daarmee bezig.

Zo zijn er koolmezen die komen aanvliegen en wat van die meelwormen uit de koker trekken, daarmee iets verder gaan zitten op een dwarsstang van die "haak" waaraan hun eten hangt en daar genieten ze dan verder van wat ze eerder hebben opgepikt.  Slim zijn ze genoeg, alleen als het roodborstje hier zit te eten van wat er onder op de bodem ligt, van wat de vogels laten vallen die boven op die containertjes zitten, de stukken die zij niet op eten die zijn voor de kleine vogels.  Dat vogeltje is echt wel baas over iedere vogel die voor hem een bedreiging zou kunnen vormen en met zijn eten weg vliegen !
Zo zag ik hier al een winterkoninkje zitten, het roodborstje dus, de heggenmus, die nogal schuw is . . . en ook een botvink, tenminste, ik denk dat het een botvink is, zo noemde mijn vader en grootvader ze vroeger toch.  En nu doe ik dat dus ook, het is de eerste maal dat die zich hier laten zien, ik hoor ze tussendoor wel als ik buiten zit of als de terrasdeur in de zomer open staat maar zelden zag ik ze aan de voedertafels die hier staan bij ons en bij de buren.

Wanneer ik tussendoor eens wat in de zetel ga zitten om mijn rug wat rust te gunnen, dan kan ik genieten van wat er buiten te zien is, langs twee zijden eigenlijk van onze living.  En dit jaar heb ik nog geen enkel beeld geschoten van vogels die hier komen eten, nog niet veel tijd voor gehad ook niet, enkel als het rustig en open weer is kan je daarvan mooie beelden schieten.  Alleen hebben we die de laatste weken niet meer gehad, steeds grijs en donker of regen en wind, en dan bewegen die kokertjes ook snel heen en weer, niet eenvoudig om daar een etende vogel op te fotograferen !

Ook is het zo dat telkens het roodborstje hier zit, ik in de zetel naar hem of haar kijk maar dat de andere vogels weg blijven.  En dat vogeltje op de vloer van het balkon fotograferen brengt ook geen mooi beeld op, ik weet het wel, de plek om dat te doen is in een boom maar die staat dan weer te ver om met mijn eigen camera daar een beeld van te maken.  Met die van mijn ventje zou me dat wel lukken maar die moet ik dan wel bij de hand hebben.  Hij is van het soort die alles ver weg achter deuren weg zet zodat je wat moet zoeken eer je dat weer terug voor de pinnen kan halen.  En is die batterij dan nog wel geladen, ik durf wedden dat hij die de laatste maanden niet meer heeft bekeken, laat staan dat ik er dan wat beelden zou kunnen mee schieten, ik ken hem hé.

Och, toch maar snel wat gaan strijken nu dat het nog helder en klaar is en je alles goed kan zien zonder dat er licht bij te pas komt, als dat gedaan is dan zijn we weer half rond  en ook de week is half dus dat zijn mooie vooruitzichten.
De strijk is afgerond, alles weg geborgen, in kasten gelegd en gehangen waar het thuis hoort.  De sokken liggen terug in de lade, die van mij in de derde lade, die van mijn ventje in de eerste lade, kwestie van niet te moeten zoeken.  Hemden, onderbroeken en onderhemden, alles heeft zijn eigen plaats en ligt ook terug daar waar het hoort.
Alleen 4 hemden hangen nog op een stang aan de voorkant van de ingemaakte kast, kwestie van wat te laten "uitademen" nadat ze met stoom zijn gestreken !  Mijn eigen bloezen hangen en liggen al terug op hun plaats.  Nadat ik dit alles gedaan had ben ik eens door die kamer geweest met een natte dweil omdat ik voelde dat er toch wel wat vocht te veel was en ook wat stijfsel op de vloer terecht is gekomen van wat ik heb op de kragen gespoten.  
Alles ruikt opnieuw fris, als nu het weer nog eens mee wil dan kunnen we er de volgende dagen wel eens op uit trekken, of het te voet is of met de wagen, dat laat ik in het midden.