bezoekjes . . .

Neen, wij hebben geen bezoek gehad, wel zijn we op bezoek geweest in het rusthuis bij mijn tante. 
Iedere keer dat we daar komen dan denk ik bij mezelf : ze leeft nog maar ze is toch weer wat ouder geworden.  In haar haren staan krullen maar of die daar in zijn gezet of het is van haar eigen zelve, dat weet ik niet precies.  Ze had steeds mooie haren, heel goed verzorgd ook, ging regelmatig naar de kapper, zeker als ze wist dat ze ergens naartoe moest, of dat nu ook zo is, geen idee.  Iedere keer zie je dat ze steeds een stapje verder gaat naar het einde toe, is niet te verwonderen ook niet . . . ze is reeds 97 jaren oud en dat kan meetellen hé, zij die steeds zei dat ze nooit honderd jaar zou worden !
Hoe oud een mens wordt, dat weet je nooit vooraf, krakende wagens lopen het langst, dat zegt het spreekwoord toch, wel dan ga ik ook een lang leven tegemoet.  Niet dat ik echt veel zit of zat te sukkelen maar er was wel altijd iets, ik had vooral last van mijn rug, wat uiteindelijk toch wat geminderd is met het ouder worden.  En dan denk ik aan de woorden van onze vroegere huisarts, die vertelde steeds dat dit met ouder worden wel wat beter zou worden, bij de meeste mensen verloopt dat toch zo.  Zo ook bij mij dus, ik heb tussendoor wel last maar die pijnen van vroeger . . . die zijn er niet meer.  Als mij nu ook een lang leven gegund is, wel dat weet een mens nooit vooraf en niks doet me daarop hopen maar als het zo moet zijn, wel dan is dat maar zo !
Nu terug naar tante, ze weet goed genoeg wie ik ben, haar gelaat licht al op wanneer ze mijn stem hoort en dan is ze dadelijk klaar om mee te gaan.  Dat is iets wat ze nog goed weet dat ze dan mee mag, al was het deze keer maar naar haar eigen kamer.  Daar zit een mens wat rustiger dan tussen al die andere mensen die toch soms ook bezoek mogen verwachten.
Wat haar zoon ons vertelde was dat ze minder en minder geïnteresseerd is in wat er rondom haar gaande is.  Je moet dan ook weten dat ze zo goed als niks meer ziet, een kwaal aan haar ogen heeft daarvoor gezorgd.  Nu maakt ze ook geen misbaar meer over dit of dat of wat er gaande is rondom haar, ze ziet het niet en weet dan ook niet wat er op til staat.  Maar als je daar komt dan is ze er als de kippen bij om mee te gaan.  Maar meestal vraagt ze wel : mag ik mee gaan ?!  Veel andere dingen weet ze dus ook niet te vertellen en vragen stellen heeft dan ook niet veel zin, dus doen we dat niet.  We vertellen hier en daar wat en ja, dan is een mens al snel uitgepraat.  Je zou daar best met een aantal mensen zitten zodat ze mee kan luisteren en al eens een vraag stellen maar verder kun je er echt niets gaan doen.  
Alleen de oude van dagen die daar verblijven hun dag wat meer kleuren zodat ze ook eens iets te vertellen hebben . . . als ze zich tenminste nog iets herinneren van wat er op die dag verteld werd !

Reacties

Populaire posts van deze blog

Fijn weekend !

Een fijne zondag iedereen . . . !!!