de foto's . . .

Raad eens hoeveel beelden we mee naar huis hebben gebracht.  Je moet vooraf wel weten dat we daar al een 30-tal jaren naartoe rijden, de eerste keer was zelfs met vrienden met hun zoon, alle vijf samen in één wagen, niet eenvoudig moet ik zeggen.  Maar het was toen een fijne vakantie en ook nu was het weer mooi, drie weken is meer dan voldoende maar dat had dus ook wel zijn redenen.  

Jaarlijks zijn we met dezelfde mensen terug gegaan naar dezelfde bestemming, we spreken niks af maar bestellen ieder op zijn eigen manier . . . maar we vragen wel twee kamers naast mekaar !  Zo ging dat de eerste keer in 2000 en sinds die tijd zijn we vrienden geworden, gebleven, al is er ondertussen wel in dit jaar een wijziging gekomen.  De vriend van het ene koppel is gestorven in juni, hij is nu in het hiernamaals en kijkt verwonderd op ons neer van hierboven wanneer we weer enkele stunts uit halen.  

Om eerlijk te zijn praten we dan tegen hem en vragen hem wat hij erover denkt of we kijken verwonderd als hij daar volgens ons zit te lachen met hetgeen er aan de hand is ! Ja zijn vriend is er nog wel bij maar die heeft iemand anders meegebracht dit jaar.  Het was mooi maar toch niet hetzelfde als met de vorige, jammer maar helaas, we missen allemaal Cor een klein beetje.  We hebben al wel herinneringen aan hem naar boven gehaald en gelachen en gezeverd over hem, op hem gedronken ook maar verder ging het niet.  

Ook de baas van het hotel zei dat het toch niet hetzelfde was als met Cor, dat kan immers niet, die lag me veel beter dan alle anderen die in zijn plaats zouden kunnen komen.  Met hem kreeg ik vaak de slappe lach, we gierden het soms uit van het lachen, het was heerlijk om met hem over allerlei onderwerpen te tateren op het balkon of in de 'Biergarten', we zaten daar dan en praatten over alles en nog wat.  Haalden soms ook wat streken uit maar niks waar er iets door vernield werd of slechte dingen, neen, het bleef luchtig en gekheid.

Met mijn echtgenoot had hij het roken gemeen, zij gingen dus samen buiten roken en wij, die achter bleven, zaten ieder in een hoekje te "geelogen" (zoals wij dat zeggen) totdat de wederhelft terug naar binnen was gekomen om te gaan eten.  We kenden mekaars gebreken en goede kanten, we wisten na al die jaren hoe we ons tegenover mekaar moesten gedragen, wat we konden verdragen en hoe we dat het beste aanbrachten als er wat scheelde.  Oh ja, ook dat kon wel eens gebeuren, dat is normaal maar uitpraten is beter dan achter de rug erover door te gaan en het gewoon erger te maken dan het al was.

Maar die mooie tijd is achter de rug, nu zijn we aan een volgend hoofdstuk begonnen en het is echt wel mooi geweest !

Nu weet je nog altijd niet hoeveel foto's er werden geschoten, ge moet weten dat we allebei een camera meezeulen en dat we daar voldoende beelden mee hebben om een heel arsenaal te vullen.  Het waren er meer dan 1000 exemplaren, van die twee camera's van ons.  Een hele boel als je weet dat die nu ook nog voor mijn ogen zijn gepasseerd op de computer en dat ik hier en daar er wat aan heb gewerkt zoals een stukje weggesneden, of de kleuren wat bijgewerkt, of zelfs gewoon een stuk heb uitgesneden uit een grote foto. Gewoon om het beeld wat duidelijker te maken en uit te vergroten zodat je het beter ziet.

En het gaat over allerlei toestanden, 'k ga ze niet opsommen want dat zijn er ook al veel en ik hoop maar dat het jullie niet zal vervelen als ik ze hier ga neerzetten.