alles wat leeft . . .
Mijn interesses gaan naar wat allemaal eigenlijk uit ?! Dat is een vraag die ik me vaak stel, ik ben in zoveel dingen geïnteresseerd eigenlijk, ik doe zovele dingen graag, 'k wil gewoon van alles proeven, allerlei dingen zien en meemaken, hebben jullie dat ook ?!
'k Hou vooral van mijn familie maar dat is een beetje normaal, 'k ga graag eens op reis of ook meerdere keren, zelfs ver weg maar ook dichtbij, het kan allemaal. Lekker koken kan ik ook wel, dat zie je nog het best van al aan mijn ventje maar dat is dan ook een snoeper, 'k heb eerder aan kantklossen gedaan maar dat is opzij gezet omdat mijn rug te veel last ervan had. 'k Hou van de natuur in al haar vormen, van de herfst met al haar kleuren, van de lente met haar nieuw leven in alle vormen, groen, bloemen, jonge dieren, allerhande.
Een bloementuin had ik vroeger wel, vooraan een kleintje met veel groen ertussen en een paadje, achteraan gras maar op de zijkanten wel 100 verschillende soorten bloemen en planten allerhande, groot en klein, bloemend en niet bloeiend. 'k Had een kleine kruidentuin die ik al snel omtoverde tot een tuin waar ik kleine stekjes in zette en zo planten verder op kweekte, ik had een glazen afdak waaronder de bloemen op hun mooiste stonden : de fuchsia's of klokjes allerhande, groot en klein, de bloembakken op de rand van dat terras, ze stonden vaak zo mooi. Een hele hoop kleinere potten en potjes met allerlei soorten planten en bloemen erin, als ik eentje zag dat ik mooi vond, wel ik nam het mee en het kreeg een plaatsje, het stond er echt wel vol van.
Het was zelfs zo erg dat je een paar uren zoet was met planten water geven wanneer het mooi weer was . . . en dat bleek later toch wel van het goede wat te veel. Zo werd er gehakt in mijn potten en planten, werden er een hoop weg gegeven maar ja, ook dan stonden er uiteindelijk nog te veel, ook die gingen weg maar ik kon het niet laten om er toch hier en daar enkele bij aan te kopen, ik kon er niet aan weerstaan.
Zo had 'k steeds een hoop werk ermee, werk dat ik wel graag deed maar dat te zwaar werd. We besloten dan ook wijselijk om onze woning om te ruilen voor een appartement, nieuwbouw wel te verstaan, en dat hebben we dan ook gedaan. Op 1 augustus 2000 zijn we verhuisd met de wagen en alles in ons zog, daar uitpakken, in mekaar zetten en alles proper maken zodanig dat het goed was om er te leven . . .
Het was een jaar van veel veranderingen, we hadden een ongeluk gehad en zodoende bleef ik nog een tijd thuis van het werk . . . totdat ik voorgoed thuis kon blijven, ik had immers ingetekend voor een uitstapregeling. Dus ik moest niet meer gaan werken, trok geld om niks te doen totdat ik op 60 jaar met pensioen ging . . .
En sinds die tijd zijn mijn interesses een klein beetje verschoven, het ene langs hier een beetje en het andere is geminderd of gemilderd, net zoals je dat zelf maar bekijkt. Het werken in de tuin viel weg en ook het klossen na een verloop van tijd. Maar de liefde voor de natuur is gebleven, dat is nog steeds mijn lang leven.
Daarom gaan we ook regelmatig dan weer hier en dan ook daar eens wandelen, plaatsen die onze aandacht weg dragen en waar het mooi is om gewoon rond te lopen tussen en in het groen, waar het toegelaten is en waar goede paden zijn. Ook dat laatste is nodig om je wat deftig te kunnen gedragen onderweg, het doet zo'n deugd om te wandelen, te genieten, te zien en te fotograferen, ook dat doen we allebei, ook dat is aangenaam en mooi om te zien hoe de ene dit weer gezien heeft en de andere dat, het brengt vreugde. En zo heb ik achteraf nog wat werk ook om alles bij mekaar te zetten en alleen de mooie beelden te behouden voor later.
Neem nu die libel, een mooi insect dat fijne vleugels heeft maar dat je zo niet eenvoudig kan op foto vastleggen, daar is geduld voor nodig, die bloem, welke het is blijf ik je schuldig maar ik vermoed dan dat het een knop is van een waterlelie of bloemen van die soort. Want daar ook zitten vaak libellen, boven en om het water heen, dat is ook hun lang leven, daar leggen ze ook de eitjes in de omgeving. Is er een fijner wezen mogelijk, kijk naar die vleugels van diezelfde libel, is er een fijner kantwerk mogelijk, ik denk het niet.
Zulke mooie dingen zie je vaak wel eens op het onverwacht, zo ook met mooie fijne bloempjes hier en daar, al is het maar in het wild, die natuur moeten we dus koesteren omdat ook onze kinderen en kleinkinderen, achterkleinkinderen zelfs, er nog kunnen van genieten.
En leer ze dan ook de schoonheid ervan kennen, leer ze er mee omgaan zodat ook zij er vreugde mogen aan beleven, net zoals hun grootouders voor hen hebben gedaan . . .
Reacties
Een reactie posten