ziek . . . !
Het begon reeds op zondagavond eigenlijk, we waren thuis gekomen van dat etentje en al snel voelde ik dat er wat scheelde, wat er eigenlijk scheelde, dat wist ik nog niet. Zo zat ik met tussenpauze te zweten en vlak na het eten kan dat wel eens gebeuren. Zeker als je daar dan nog een glaasje wijn bij drinkt ook maar ik vond het al vreemd.
Op maandag voelde ik dat er echt wat scheelde en ik besloot me toch maar kalm te houden, het zou wel snel terug over gaan ook maar dat was te veel gewenst. Toen ik 's nachts op stond om eens te gaan drinken en om naar het toilet te gaan, toen kwakkelde ik van de ene muur naar de andere, ik kon blijkbaar niet meer normaal op mijn benen staan ! Een mens sukkelt dan toch terug het bed in en sliep weldra terug in om dan later wakker te worden van een hoestje. Dat hoesten zat niet vast maar ik had overal last van, alleen worden je buikspieren daardoor zo vermoeid dat je uiteindelijk overal pijn hebt.
Dinsdag dacht ik dat het ergste voorbij zou zijn maar dat was echt niet zo : ik voelde me de hele dag slapjes op mijn benen, eten ging niet zo goed en veel smaak van mijn eten had ik ook niet. De koffie smaakte zo bitter, het gerookte vlees was veel te zout en verder leek alles van smaak te zijn veranderd, wat natuurlijk niet zo was maar zo zag ik het toch !
Tijdens de nacht van dinsdag op woensdag verging het me bijna hetzelfde, alleen stond ik al niet meer zo slap op mijn benen, tenminste zo leek het toch. Dat hoestje hield me bij tijd en wijlen uit mijn slaap maar ik kon zelfs snel terug de slaap vatten, was ik dan zo moe, vermoedelijk wel.
Mijn ventje had op woensdag een afspraak gemaakt bij de bank en daar zou ik mee naartoe gaan, ik wil ook wel wat van die financiële zaken weten want je weet maar nooit wat er ook voor valt in je familie, op alles voorbereid zijn is nog de beste remedie. Maar die afspraak haalde ik niet, was terug in slaap gevallen nadat hij was opgestaan en toen besefte ik ineens dat ik nog alleen in bed lag, dus ik besloot maar op te staan.
Naar het toilet geweest maar dat was al niet normaal, ik had wat buikloop, ik weet het niet echt appetijtelijk maar het moet toch gezegd. Mijn maag leek zich steeds binnenste buiten te keren maar alles wat ik at bleef er toch in. In de voormiddag nog een paar keren op het toilet gezeten en toen besloot ik maar een medicijn te nemen tegen buikloop. Langer wachten is niet nodig als je dat al zelf voelt, dat was eerder vermoedelijk reeds aan het werken maar ik besloot toch op slim te spelen en die pilletjes bij de hand te houden. En dan natuurlijk ook je voedsel wat aan te passen, dat is ook nodig, niks eten wat zwaar op de maag kan liggen.
's Middags hield ik het bij een paar stukjes gestoofd witloof en ook een stukje gehaktbrood, dat was het eerste waar ik zo dadelijk aan dacht en daar had ik geen werk aan om dat klaar te maken. In de namiddag kwam er iemand om dat euvel aan ons bed te verhelpen en ik vroeg aan mijn ventje of hij daarvoor wou zorgen. In de namiddag moest ik nog wat doen aan ons bed, alles terug opdekken en daarna was ik zo moe als wat. We zijn ondertussen in diezelfde namiddag gekomen en ik hoop maar dat de avond niet te moeilijk wordt, als ik me niet meer kan recht houden dan trek ik maar ons bed in.
Je ziet wat een buikgriepje kan aanrichten met een mens maar op een dag of vijf gaat dat vast en zeker over. En ik die dacht eerst dat ik een zware verkoudheid had, ja, ik zag niet meer uit mijn ogen, oké, zo was dat dan ook wel maar toen op dinsdag die andere symptomen erbij de kop opstaken, toen moest ik niet meer twijfelen.
Vandaag, of nog de rest van de dag, wel ik hoop dat alles goed verloopt en dat die hoest nog wat gaat beteren want daarvoor nu iets gaan aanschaffen, neen, dat doe ik niet, trouwens die hoest zit niet vast. We gaan dus het komende weekend tegemoet met veel rust en goede hoop op een snelle beterschap.
Reacties
Een reactie posten