een vrolijke gast . . .

Het was woensdag, toen ik even in de zetel zat en naar buiten keek, toen zag ik het.  Een klein lief vogeltje dat vrolijk verder huppelde over de bovenste buis van ons balkon.  Het was het winterkoninkje, dat heel vermoedelijk ook eens kwam kijken of er wat te rapen viel.

Eten staat er nog weg maar er is niet veel keuze meer, minder dan voorheen, de gedroogde meelwormenvoorraad is er doorheen, alles is verbruikt.  Gulzig waren ze toen ik ze op hing en in dat ene waar er ook nog in zijn, ook daar is het bijna gedaan met de pret.

Het winterkoninkje is een klein vogeltje met bruin in de pluimen maar verder is het kenmerkend hoe het zich vooruit begeeft over de grond.  Het huppelt steeds, is dat misschien meer eigen aan die kleine vogelsoorten, geen idee maar het valt dus wel op, ook door het staartje dat steeds schuin omhoog staat.

Zo zien we ook het roodborstje huppelen tussendoor, het baant zich een weg over ons terras, het wipt tussen de poten van het stoeltje door en zoekt zo verder naar iets wat eetbaar is.  Immers de wind neemt al die kleine stukken mee op zijn weg over de vloer van het balkon, drijft ze in het gootje en als het dan regent dan zitten al die verloren zaadjes in de hoek van het terras.  Waar enkelen de weg naar de afloop vinden maar de rest blijft zitten tussen alles wat er onverwacht op het balkon terecht komt en gehinderd wordt.

Het roodborstje komt langs links op het terras aangevlogen, ziet eens goed rondom zich en zet dan de weg in naar de rechterkant, zo'n 3 meters verder, daar vertrekt het terug.  Of, als het mij niet ziet zitten, komt het terug gewipt tot aan de schotel met vogelvoer, pikt daar een paar stukjes weg en vliegt terug naar zijn schuilplaats.  

Waar die vogeltjes altijd zitten is een vraagteken maar ik zie ze vaak in het struikgewas, wat deel uitmaakt van de tuin.  Daar duiken ze in onder maar waar ze onderin dan naartoe gaan dat zien we niet, dat is verboden voor de mens wegens de dichtheid van die planten.  En misschien maar goed ook, zo storen we ze niet als ze ook wel eens rustig willen uitrusten of genieten van wat lekkers.

Op dezelfde dag hoorde ik de weerman vertellen dat de natuur van slag is, ja, dat heb ik in de week reeds gezien toen een ekster takjes mee nam om haar nest te versterken.  Ja, ik weet het wel, die eksters zitten ook vaak in hun nest, ook als het niet is om te broeden maar het zijn toch vege tekenen aan de wand dat ze denken dat de lente eraan komt.  Ook ik zag dat het toen op de middag 14,2° was op de thermometer, hoeveel die buiten aangaf, wel net geen 14°.  Daar is soms wel wat verschil tussen omdat de voeler van de ene op het noordwesten is geplaatst en de thermometer zelf die hangt nu buiten tegen de muur, wat ook wel wat kan schelen omdat die nu in de wind hangt.